De Waalse compagnon van Telenet

Telenet breekt uw wereld open. Dat bleek nog maar eens vorige week bij de voorstelling van Telenet Digital. De Mechelaars gaan niet enkel hun eigen betaaltelevisie distribueren, maar ook die van hun Waalse tegenhanger, BeTV. “Telenet kan de markt van de Franstaligen in Vlaanderen niet aan Belgacom overlaten,” commentarieert gedelegeerd bestuurder Daniel Weekers van BeTV.

Morgen, 24 juni, wacht hij met Telenet op het vonnis in kort geding over de toewijzing van het voetbalrechtencontract aan Belgacom. In het verleden stond Weekers aan de goede kant in rechtszaken. In 2001 dwong hij met de hulp van Mischaël Modrikamen Vivendi om hem terug te nemen als gedelegeerd bestuurder van Canal+ Belgique. Zo kon hij de Franse gigant overtuigen om een putoptie bij Polish Pay TV te honoreren, wat de beursgenoteerde holding Deficom, die hij leidt, bijna 65 miljoen euro aan meerwaarden opleverde.

En het was niet de enige spectaculaire coup in zijn carrière. Eind 2004 kocht een consortium rond Deficom de betaalzender Canal+ Belgique van Canal+ terug voor 15 miljoen euro. Een ironische transactie, want Deficom had bijna vijf jaar voordien zijn deelname in Canal+ Belgique met dubbel zoveel meerwaarden aan datzelfde Canal+ verkocht. Een participatie van slechts 30,54 percent welteverstaan.

In Wallonië is “Dany” Weekers een begrip sinds hij in 1989, met geld uit de verkoop van productiehuis LBO- Dream Factory – en met de steun van Canal+ France, Tractebel en de RTBf – Canal+ Belgique opstartte, de voorloper van BeTV. Vier jaar later maakte de firma haar eerste winst, dankzij de Belgische voetbalrechten.

Nochtans is de extraverte, gepatineerde Daniel Weekers zonder familiefortuin begonnen. Zijn vader was een ingenieur bij Solvay, die uiteindelijk tot personeelsdirecteur van de Solvay-groep opklom. Dany Weekers was een woelwater op school en gaf na twee jaar zijn ingenieursstudies – een traditie in de familie – op. Hij kreeg een tweede kans in Economie aan de ULB, als hij in zijn eigen onderhoud voorzag. Zo kwam de twintigjarige Weekers als stagiair bij de Beurs van Brussel terecht. “Helemaal onderaan, de kabinetten vegen in de kelder,” zegt Weekers. Een diploma en zes jaar praktische stage later was Weekers wisselagent. Niet echt het conventionele soort, want hij liet een bestelwagen tot wisselkantoor ombouwen en deed zijn zaak open wanneer de banken sloten. “Ik stond aan de Brusselse Grote Markt of in de zomer aan zee, bij de ferry’s.” Hij nam octrooien op een wisselautomaat, die de ASLK vermarkte. En hij begon een ‘rode’ piratenzender in Brussel, SIS, tegen de ‘blauwe’ Radio Contact.

Hoewel hij sinds jaar en dag in een Porsche rijdt – tegenwoordig een Cayenne – speelt hij graag de rol van de kleine jongen die opbokst tegen het establishment. Hij stond aan de wieg van Deminor, de verdediger van de minderheidsaandeelhouders, en stichtte de onafhankelijke mediacentrale Carat Crystal – hoewel niemand hem een kans gaf. Hij wijt zijn aversie voor de gevestigde machten onder meer aan de Grieks-Cypriotische afkomst van zijn moeder, voormalig adjunct-directrice van het Paleis voor Schone Kunsten van Charleroi. “Griekenland zat onder het kolonelsbewind. We gingen tijdens de vakantie naar de familie. Eén krant, één tv-station, overal soldaten. Dat heeft een diepe indruk gemaakt op mij.” (Vandaag bouwt hij een huis op een golfterrein op Cyprus). Of nog: “Ik behoorde niet tot de aristocratie, ik ging er alleen voor. Tegen de RTBf, tegen de grote aandeelhouders, tegen de kabeldistributeurs.”

En tegen de banken. Toen hij in 1985 de aanbesteding voor een wisselkantoor op Zaventem won, blokkeerde een bank als represaille zijn kredieten, vertelde hij vorig jaar aan ons zusterblad Bizz. “Nu koester ik een hardnekkige wrok.” En vermijdt hij afhankelijk te zijn van leningen.

Niettemin is hij soepel in zijn ambities. Begin jaren negentig was het oorlog met de Waalse kabeldistributeurs, die veel geld willen hebben van ‘zijn’ betaal-tv. Uiteindelijk werden ze partners in zijn themazenders. En begin 2002 werd hij, de vrijbuiter, genoemd als kandidaat voor de topjob bij… de RTBf.

Vanaf 1982 bouwt hij zijn holding Defi (nu Deficom) uit zoals veel ondernemers met weinig startkapitaal en veel charisma dat doen: in getrapte structuren. Met oorspronkelijk de filialen Deficom en het beursgenoteerde Definance als basis en daaronder participaties met een eindeloze lijst partners: baggerfamilie De Cloedt, Bracht, Prominvest, Synerfi enzovoort. Wisselende resultaten met industriële management buy-outs en vastgoed (Comuele, Anhyp) doen hem uiteindelijk focussen op een wereld waarin hij zich thuis voelt: de media. In de loop der jaren investeert hij niet enkel in tv, maar ook in telefoongidsen (Directo), radio’s (Ciel FM, 4FM) of in e-marketeer ThePush.be.

Zijn predikaat van patron de gauche dankt hij aan zijn ruime contacten in de PS. Wijlen Guy Mathot was een intimus: de regionale investeringsmaatschappij Socofe met Guy Mathot was een van de belangrijke investeerders toen hij Canal+ Belgique in 2003 terugkocht. Maar ook elders heeft hij goede relaties, onder meer met Philippe Maystadt, de Ecolo’s Jean-Michel Javaux en Jean-Marc Nollet (gewezen bestuurder van Canal+) en MR-baas Didier Reynders.

Schaken blijft een passie, al sinds de tijd dat hij 104 frank per uur verdiende met schaaklessen als student. “Elke dag 45 minuten,” zweert de vader van kinderen van dertien en negen, op www.playchess.com.

“Waar ik nu in de oppositie ben? Belgacom vecht tegen Telenet, waarmee ik zeer goede relaties heb en tegen de Waalse teledistributeurs, waarmee ik geassocieerd ben. Maar eigenlijk ben ik een uitgever van tv-kanalen en zit ik midden in het schootsveld tussen Belgacom en de kabeldistributeurs. Daar ga ik dus niet lang blijven.”

Bruno Leijnse

Daniel Weekers heeft al eerder prangende juridische veldslagen gewonnen.