Bij hun laatste bezoekje, ongeveer duizend jaar geleden, plunderden ze de stad nagenoeg volledig leeg. Vandaag varen de vikingen de Theems op om er de aandelenbeurs over te nemen. Het grote verschil met vroeger is dat het Zweedse technologiebedrijf OM Gruppen deze keer wil betalen voor de buit – OM Gruppen deed vorige week een vijandig bod van 1,3 miljard euro op de London Stock Exchange ( LSE) – en dat de vikingen deze keer niet met een drakar uit het hoge noorden komen afgezakt. Al heeft Olof Stenhammar (53), voorzitter en stichter van OM Gruppen, in zijn achtertuin wél een torpedoboot liggen waarvan hij de eigendom deelt met zijn koning Gustav.
Net als vroeger zal de invasiemacht de botte bijl moeten bovenhalen. Ook de Duitsers marcheren immers al enkele maanden door de straten van Londen – al camoufleert de Deutsche Börse haar overnamebod op de Londense beurs als een fusieproject, beter bekend als iX. En ook Euronext, de vlag waaronder de geallieerde beurstroepen van Parijs, Brussel en Amsterdam voortaan opereren, is vast van plan het Kanaal over te steken. En dan hadden we het nog niet gehad over de Amerikanen van schermenbeurs Nasdaq, die wellicht óók een landing op de Britse eilanden voorbereiden.
De slag om de Londense beurs – tot nader order de bedrijvigste Europese beurs – is van strategisch belang. De marktpartijen roepen steeds harder om een wereldwijde beurs die meer liquiditeit biedt en voor een snellere en goedkopere afhandeling van de transacties zorgt. Ze zijn de dure nationale versnippering van de aandelenmarkten beu als koude pap.
“De Britten geven de kroonjuwelen zomaar weg,” zegt Olof Stenhammar. De voorzitter van OM Gruppen weet niet wat het grotere LSE bezielt om akkoord te gaan met een 50/50-verdeling in iX. Voor Stenhammar is dit de rechtstreekse aanleiding om een bod te doen op de LSE en een wig te drijven in het fusieproject iX.
Of de Zweed zal slagen in zijn opzet is twijfelachtig. Subtiele diplomatie is Stenhammar niet bekend. Zo was hij in 1997 de drijvende kracht achter de kandidatuur van Stockholm voor de Olympische Spelen van 2004. “Het debat is voorbij, we willen de Spelen,” vertelde hij aan het Internationaal Olympisch Comité(IOC). Stockholm kreeg de Spelen niet. Die gingen naar Athene.
Maar misschien loodst zijn ervaring bij de Zweedse marine hem deze keer wél naar de overwinning. Na het behalen van zijn MBA aan de universiteit van Lund diende Stenhammar vier jaar aan boord van een mijnenveger. Vandaag is de man nog steeds luitenant-commandant bij de marinereserve. Tijdens zijn vrije tijd hoedt Stenhammar op zijn boerderij in de buurt van Stockholm wat Hereford-vee. En hij baat er ook een restaurant uit.
De voorzitter van OM Gruppen gelooft dat in het beurswereldje grensoveschrijdende overnames, fusies of samenwerkingsverbanden niet werken. Daarom waagt hij een overnamebod op LSE. De enge nationale belangen blijven een moeilijk te nemen hindernis. Bovendien kunnen dergelijke projecten makkelijk struikelen. Hoe kan je in godsnaam de clearing – het vinden van een tegenpartij – en de uiteindelijke afwikkeling van de aandelentransacties vlot over de grenzen heen organiseren? Het is immers de huidige versnippering van de backoffices die de Europese aandelenhandel vandaag tien keer duurder maakt dan in de VS. De verschillende nationale wetgevingen staan echter een snelle integratie naar Amerikaans model in de weg.
OM Gruppen vertrekt daarom van een ander model. Het wil gewoon de Londense beurs beter maken. Door de handel, de clearing en de afwikkeling in Londen te stroomlijnen wil OM Gruppen de aandelenhandel naar de Britse hoofdstad zuigen. Voor Stenhammar is Londen de natuurlijke thuismarkt voor beursintroducties en voor de handel in groeibedrijven en grote ondernemingen, de zogenaamde blue chips. De Zweden denken Londen attractiever te maken door de eigen transactietechnologie, de ruggengraat van OM, op de Londense beurs los te laten. “Alle 168.000 dagelijkse transacties in Londen kunnen door OM in 134 seconden worden verwerkt,” zegt Stenhammar.
OM (een concurrent van Capco, zie blz. 22) verkocht zijn tradingsysteem al aan twintig beurzen, tot in Australië toe. Ook energiebeurzen en de backoffices van banken doen een beroep op de technologie van OM Gruppen. Het Jiway-verhandelingssysteem voor de particuliere belegger is het jongste neusje van de zalm. OM Gruppen wil het graag slijten aan LSE. Daarom is het bod van OM Gruppen op LSE misschien alleen maar een manoeuvre om iX te vertragen en Jiway meer kans van slagen te bieden. De winst stijgt intussen pijlsnel, net als de beurskoers. Dat geeft de Zweden meteen de munitie om op beursjacht te gaan.
OM staat voor Option Markets. Stenhammar stampte OM Gruppen in 1984 uit de grond als een kleine schermenbeurs voor opties. Het was meteen ‘s werelds eerste derivatenmarkt die in privé-handen zat. Het was trouwens ook de eerste beurs die werd opgericht met een winstoogmerk. En Stenhammar bracht als eerste een beurs naar de beurs. Die eer was weggelegd voor de beurs van Stockholm, een beurs die OM Gruppen in 1998 had overgenomen.
Stenhammar belandde in 1972 in de financiële wereld toen hij bij de Amerikaanse beursmakelaar WE Hutton aan de slag ging. Daar op de Chicago Futures Exchange deed hij de inspiratie voor OM Gruppen op. Tussendoor was hij van 1975 tot 1984 wel de hot shot bij de Zweedse uitgever Bonnier. Het mag dan ook niet verbazen dat Stenhammar tijdens zijn studies een bedrijf oprichtte dat zwembaden in het zuiden van Zweden verkocht. Wie zwembaden in Zweden kan verkopen, kan wellicht ook aandelen in Londen verhandelen.
daan killemaes
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier