De vier seizoenen

In ‘t Waterputje serveert Patrick Deckx seizoenspecifieke gerechten met verse producten van de beste kwaliteit.

Steeds meer restaurateurs kiezen voor originele formules en dat deed ook de eigenaar en chef-kok van ‘t Waterputje, Patrick Deckx. Hij is klassiek geschoold en kreeg een opleiding in vermaarde eethuizen, zoals La Perousse (Antwerpen), ‘t Ovenbuur (Zwevegem), Hoveke (Lauwe), d’Hulhaege (Deinze) en Groeninghe (Aartselaar). Hij stelde vast hoe vaak klanten kiezen voor suggesties en schafte de spijskaart af – vermits Deckx alleen werkt met verse producten was de menu à la carte immers een verliespost voor hem. In de plaats daarvan biedt hij een marktmenu aan, dat hij samenstelt op basis van verse ingrediënten die hij tweemaal per week koopt in de buik van Parijs, Rungis.

Wie ‘t Waterputje kent, is ook vertrouwd met de formule en weet dat hij er voor 950 frank (1200 frank met wijnen en 1500 frank met aperitief, wijnen en koffie) al een heerlijke maaltijd geserveerd krijgt. Maar men kan ook kiezen voor een degustatiemenu met twee extra gangen (1950 frank of 3000 frank met dranken).

Wij bezochten het restaurant op een doordeweekse dag en parkeerden voor de witte villa aan de Steenweg in Denderleeuw. Brigitte, de vrouw des huizes, begeleidde ons naar een tafeltje. Ze is schilderes en stelt haar werken tentoon in de eetzaal.

Op een leien bord konden we lezen welke vijf gerechten de chef had bereid. Wij kozen voor de lunch met wijn (1200 frank) en kregen een gegrilde gamba als voorproevertje – een wasbakje voor de vingers was geen overbodige luxe geweest. Het voorgerecht bestond uit een royale plak ganzenlever uit terrine met een glaasje likoreuze Muscat de Beaumes de Venises. Lever en wijn waren uitstekend, het smaakverlammend glaasje zoete Muscat was misschien beter geschikt geweest voor het dessert. Het getoaste briochebrood dat traditioneel bij dit gerecht wordt geserveerd, bleek jammer genoeg uitgeput.

Het hoofdgerecht kregen we opgediend onder een zilveren stolp. Jammer, maar die stijfdeftigheid paste niet bij de sportieve kleding van Brigitte. Ondanks dat was de maaltijd heerlijk. Het hertenkalf was royaal geserveerd en lekker. Op ons bord lagen maar liefst zes flinke stukken gebraden filet omgeven door wintergroenten, gepocheerde peer en een madeirasaus met gerookt spek en champignons. Het glas werd gevuld met een Château Haut Barrier ’94, een stevige karakterwijn uit de Côtes de Bourg. Het nagerecht was een groot bord met quenelles van chocolademousse, amandelschilfers en aardbeien uit Hoogstraten die naar komkommer smaakten. De rekening bedroeg 2400 frank voor twee. We waren voldaan en tevreden.

PIETER VAN DOVEREN