De veerkracht van ijzerdraad

De vierde generatie heeft de omzet van Vanhulen Springs in twintig jaar tijd verachtvoudigd. Het bedrijf maakt 24.000 soorten veren voor Philips-lampen, maar ook voor stuurkolommen van Audi, onderdelen van Airbus of de Falcon 7X.

“Het is veeleer uitzondering dan regel dat een klant aanklopt met een ontwerp dat we gewoon moeten uitvoeren.” Pierre Schaaps is een van de drie broers-managers van het bedrijf dat in Herstal bij Luik een van de tweehonderd overgebleven fabrikanten is van veren in Europa, doorgaans ook familiebedrijfjes. Voor precisiewerk nestelt Vanhulen zich in de top tien.

Tijdens de concentratiebeweging van de voorbije twintig jaar in deze aparte niche, kon Vanhulen Springs zijn omzet verachtvoudigen, van 1,25 miljoen euro toen de broers in 1988 het roer overnamen, tot ongeveer 10 miljoen euro in het topjaar 2007 – net vóór de financiële crisis begon te wegen. “Een van onze eerste beslissingen was het aantrekken van externe bestuurders uit grotere bedrijven”, vertelt Pierre Schaaps, verantwoordelijk voor de verkoop. 75 procent van de omzet is export: ongeveer 40 procent binnen Europa.

De vroegere kernactiviteit – het maken van veren uit ijzerdraad voor elektrische schakelaars en elektrotechniek van klanten als Schneider en ABB – is nog goed voor 40 procent van de omzet; Defensie (onder meer FN) ongeveer 25 procent, automotive 17 procent, lucht- en ruimtevaart 5 procent en de rest gaat naar producenten van verlichtingsapparatuur.

“Men port ons voortdurend aan tot innovatie.” Klanten als VW-Audi en Mini zijn veeleisend; ook afnemers als EADS (Airbus Industries), Areva (kernenergie), ThyssenKrupp, Sylvania, Thales of Philips-China. “We volgen onze klanten bij hun buitenlandse expansies, zo bijvoorbeeld Renault tot in Iran.”

Hooguit vijf millimeter

Een gedetailleerde bedrijfscatalogus is onbegonnen werk. “We maken ongeveer 24.000 soorten veren, zelden standaard, maar op maat van de klant. Heel precies, in moeilijke vormen en met uiterst kleine toleranties”, zegt Schaaps.

De broers hadden in 1988 snel begrepen dat het zonder innovatie onmogelijk was om te overleven. Vanhulen doet contractresearch voor de universiteit van Luik in nieuwe materialen en metallurgie. 2,3 procent van de omzet gaat naar onderzoek door drie voltijdse onderzoekers op een totaal van 80 werknemers. Maar in de productiehallen met tientallen machines, is nauwelijks personeel: Vanhulen draait 24 uur op 24 volautomatisch.

Het bedrijf investeerde, uitgesmeerd in het voorbije decennium, jaarlijks gemiddeld bijna een half miljoen euro in nieuwe machines. De opleiding van personeel gebeurt hoofdzakelijk in eigen huis. Het afstellen van machines, zeker bij prototypes, is uiterst fijn vingerwerk. Vanhulen heeft er een originele formule voor: een gepensioneerde oud-werknemer brengt jonge nieuwkomers als peter de nodige expertise bij. Van de tientallen die worden opgeleid, blijft er na een strenge selectie een fractie over die aan de slag kan.

ERIK BRUYLAND