De technologiekoning komt ten val

Vorige week legde de Limburgse Care4Data Group de boeken neer. Prompt sprak de rechtbank van koophandel in Tongeren het faillissement uit over wat ooit een voorbeeld van hightech in Limburg was. Gedelegeerd bestuurder Tony Neven (51) had – samen met advieskantoor Deloitte – nog een ultiem herstructureringsplan gemaakt voor het bedrijf uit Wellen. Maar toen hij dat op 19 november presenteerde aan Fortis, trok de bank de stekker eruit. Bij de bankverzekeraar stond Care4Data voor 13 miljoen van de 42 miljoen euro aan totale schuld in het krijt.

Met het faillissement komt een abrupt einde aan het avontuur in hightech dat vader Armand Neven begin jaren tachtig begon. Het ondernemersbloed zit de familie Neven nochtans in de genen. Zo leidt Jean Neven, de oudere broer van Tony, de verpakkingsproducent ANL Plastics. Daar liggen de roots van het familiale zakenimperium. Tony Neven zit er trouwens nog altijd in de raad van bestuur. In 1976, onmiddellijk na zijn studies TEW aan de Ufsia, ging Tony Neven werken voor Sentinel Foam Products, een joint venture die de familie Neven had opgezet met het Amerikaanse Packaging Industries. Vandaag leidt die eerste werkgever, naast de deur van het failliet verklaarde Sentinel, trouwens nog een tweede leven als verpakkings- dochter van Tenneco. Toen in 1987 zowel de familie Neven als de Amerikanen uit het bedrijf stapten, vertrok ook Tony Neven. De volgende drie jaar hield hij zich bezig met de reorganisatie van een aantal verpakkingsbedrijven van Buhrman-Tetterode. Thuisbasis was in die periode niet langer het dorpje Wellen, maar het Nederlandse Eerbeek.

In 1991 keerde hij terug naar zijn geboortedorp en kreeg hij de leiding over Sentinel, de uitloper van Sentinel Computer Products, dat Armand Neven – een adept van techniek en innovatie – in 1982 had opgericht voor de productie van floppydisks. En op die stoel bleef Neven junior tot vandaag zitten, terwijl het bedrijf voortdurend evolueerde. Een belangrijke mijlpaal is de management buy-out in 2000. Toen trok Tony Neven de externe investeerders LRM en Halder aan. De geldschieters wilden enkel mee in het bad als de topman voor een derde in het kapitaal stapte.

De rest van de familiale aandeelhouders verliet bij die operatie het schip. Reden voor de uitstap van de broers en zussen was het hoge risicoprofiel van Sentinel. Als producent van gegevensdragers bewoog het bedrijf zich in een sector die grote investeringen vroeg, waarvan de terugverdientijd steeds korter werd door de voortdurende technologieswitches van het opslagmedium. Van floppy naar diskette, van cd over zip naar dvd. Het bracht de onderneming regelmatig in ademnood. Voor de moordende investeringscyclus zocht Neven een uitweg in een strategische diversificatie. “We wilden minder afhankelijk zijn van de productcycli,” zegt Neven. “Daarom stapten we ook in duplicatie en replicatie op cd en dvd. Zeg maar: niet alleen het medium, maar ook wat erop staat.” Die activiteiten groepeerde Neven onder de koepel Care4Data. De productie van de schijfjes zelf bleef onder de paraplu Sentinel. Beide vennootschappen vielen onder de holding Care4Data Group.

De onderneming bouwde Care4Data uit via overnames. Dat gebeurde in België, Nederland, Duitsland, Frankrijk, Hongarije en Roemenië. De beweging is dus wel gelukt, maar historisch gezien betaalde de groep de overnames te duur. Bovendien gebeurde de financiering met vreemde middelen. “Jammer, want Care4Data genereert ook vandaag goede cashflows,” beweert Neven. “Voor die activiteit is er nog een doorstart mogelijk.”

Had een ervaren manager als Neven het faillissement dan niet moeten zien aankomen? De hele markt van de gegevensdragers is verziekt door wereldwijde overcapaciteit en dumpprijzen. In 2003 moest Neven zijn investeerders LRM en Halder uitkopen. “We hadden een verschillende visie op de toekomst,” vat hij de situatie samen. Toch raakte het verval pas dit voorjaar in een stroomversnelling. De vraag stokte, met een enorme prijserosie als gevolg. Neven: “Tot maart waren onze cijfers nog behoorlijk. Vorig boekjaar had Sentinel weliswaar een operationeel verlies, maar dat konden we nog goedmaken door de productie van de zipdrives stop te zetten. Met dat uitzonderlijk resultaat konden we onze cijfers oppoetsen.”

Bij de werkgeversorganisatie VKW Limburg kwam het faillissement hard aan. Tony Neven is bestuurslid en al twintig jaar kind aan huis. Jos Stalmans: “Wij kennen Tony als een harde werker en een doorzetter. Maar Sentinel was een familiebedrijf. Weinig ondernemers laten hun familiebedrijf schieten voor het te laat is.”

Toch zal Tony Neven niet geruïneerd zijn. Hij is te nuchter om zich helemaal vast te rijden in de kapitaalintensieve sector van de gegevensopslag. De concurrentie uit Azië was al enkele jaren moordend en de lage dollarkoers ondermijnde de concurrentiepositie van Sentinel de jongste maanden totaal. “De ontgoocheling is groot,” geeft Neven toe. “Maar het zal geen jaren duren eer ik dit te boven kom. Elk faillissement hangt samen met fouten van de ondernemer. Ik had sneller moeten inzien dat er in Europa geen plaats meer was voor producenten van lege dragers. Ik had de overnames minder duur moeten betalen en me in mijn communicatie tegenover de banken sneller laten bijstaan door professionals. Gelukkig ben ik nuchter genoeg gebleven om tijdig mijn privé-belangen te scheiden van het bedrijf.” Voor 250 mensen dreigt wel de werkloosheid.

Roeland Byl

“Ik had sneller moeten inzien dat er in Europa geen plaats meer was voor producenten van lege dragers.”