De Ronde van (managend) Vlaanderen

Terwijl het land zich naar jaarlijkse gewoonte opmaakt voor de Ronde van Vlaanderen, de 260 kilometer lange flagellantentocht langs kronkelige weggetjes en venijnige kuitenbijters, bereiden de glad geoliede Biking Managers zich voor op hún ronde: een 450 kilometer loodzware tour door de Franse Alpen. “Dé ideale gelegenheid voor ondernemende fietstoeristen om hun bedrijf op een informele manier voor te stellen en zakenrelaties aan te knopen.”

Biking Managers: Ottergemsesteenweg 459, 9000 Gent of www.bikingmanagers.be

V laanderen zal volgende zondag weer in dichte drommen samentroepen rond de Koppenberg, de Molenberg, de Kwaremont en de Muur van Geraardsbergen. Deze grillige uitstulpingen – futiele bergjes die vaak niets meer lijken dan cynische oprispingen van moeder natuur – vormen traditiegetrouw de scherprechters van de legendarische Ronde van Vlaanderen. Net op die vermaledijde plekken onderscheiden kampioenen zich van knechten, wordt het peloton onbarmhartig uiteengereten, regeert de wet van de sterkste en wordt geschiedenis geschreven met flitsende demarrages en fabelachtige remontes.

Tom Boonen of Peter Van Petegem

” Tom Boonen wint de Ronde,” merkt Mario Dobbelaere droog op. “Tenminste als hij niet aan banden wordt gelegd door de ploegtactiek.” Hoewel de zaakvoerder van het informaticabedrijf Vero wel erg zeker lijkt van zijn stelling, wordt hij meteen tegengesproken. “Hij is nog te jong,” weet Marc Dhont, account manager van het gloednieuwe Centrum Ronde Van Vlaanderen. “Volgens mij wordt het Peter Van Petegem. De zwarte van Brakel blijft de snelste aan de meet.” “Ach. Te evident,” lacht Filip De Clerq de prognoses van zijn goedgelovige kompanen van de hand. “Let maar eens op Fillipo Pozzato. Die jonge Italiaan is simpelweg geboren voor dit werk.”

Voor ons zitten enkele wegkapiteins van de Biking Managers, een gezelschap waarvan de gespierde en naar kamfer geurende mening ter zake maar beter au sérieux kan worden genomen. Dit bonte pelotonnetje mag dan al bestaan uit professionele managers, beslissingsnemers, bedrijfsleiders en kaderleden, in hun schaarse vrije tijd ontpoppen de meesten onder hen zich steevast tot doorgewinterde fietstoeristen.

Deze lui – een gsm in de ene hand, een bidon in de andere – weten goed waarover ze het hebben. Zo organiseren de Biking Managers – een organisatie die sport, recreatie én zakelijke belangen op een amusante en fysiek behoorlijk intensieve manier tracht te verenigen – jaarlijks een buitenlandse fietstocht over een minstens even geaccidenteerd parcours. En allicht is dat nog eufemistisch uitgedrukt. Tenslotte bedwingen deze zaakvoerders elk jaar opnieuw enkele tot de verbeelding sprekende cols uit de Ronde van Frankrijk of die van Italië.

Managers die deelnemen aan die fietstochten betalen overigens niet alleen een persoonlijke bijdrage van 500 euro voor de werkingskosten en hun verblijf ter plaatse, ze moeten zich ook nog eens voor minimaal hetzelfde bedrag laten sponsoren. De Biking Managers hijsen en hijgen zich tenslotte niet alleen voor hun eigen masochistische plezier in het gulzig druipende zweet. De opbrengst van hun fietstochten gaat steevast naar het goede doel.

“Nogal wat Biking Managers waren vroeger al lid van de KBC-wielerclub,” legt organisator en persverantwoordelijke Mario Dobbelaere uit. “Maar later is een flink aantal onder hen in het bedrijfsleven beland. Daarom leek het ons een logische stap om beide met elkaar te combineren. De Biking Managers zijn in de eerste plaats in het leven geroepen om op een originele en sportieve manier aan netwerking te doen. Wij houden het bij die ene jaarlijkse fietstocht in het buitenland. En dat is toch een ideale gelegenheid voor de meeste deelnemers om hun bedrijf op een informele manier voor te stellen en zakenrelaties aan te knopen.”

Van 9 tot en met 15 juni

Over iets meer dan drie maanden trekt het twintigkoppige peloton van de Biking Managers – dat kan bogen op sponsors als HP Compaq en Progress Software en structurele partners als Vero, Stroke-Fund Management, Centrum Ronde van Vlaanderen en KBC Private Banking – met de bus naar Bourg-d’Oisans. En dat van 9 tot en met 15 juni. Daar hopen ze in totaal 450 loodzware kilometers af te leggen tegen het rustieke decor van de Franse Alpen. Of er overdag ook veel tijd zal overschieten om te genieten van de talloze mooie plaatjes valt nog te betwijfelen. Tenslotte is en blijft het de bedoeling dat het gros van de deelnemers zich ter plekke waagt aan het steile parcours van La Marmotte, het bekende en internationaal hoog aangeschreven wielerevenement voor amateurs, een evenement waar jaarlijks meer dan 5000 enthousiaste fietstoeristen aan deelnemen.

De zowel letterlijke als figuurlijke hoogtepunten tijdens deze zesdaagse fietstocht zijn de legendarische cols die de Biking Managers voor de wielen geschoven krijgen. Zo zullen deze sportieve zaakvoerders en kaderleden onder meer een dappere poging wagen om de Télégraphe, de Madeleine en de Croix de Fer op te klauteren. En dat allicht met een iets minder gezwinde maar niettemin even vastberaden tred als Federico Bahamontes, Lucien Van Impe of – we geven het als wielernostalgicus niet graag toe – Lance Armstrong.

De ultieme uitdaging blijft voor de meesten echter de vaak onbarmhartig steile beklimming van de fameuze col du Galibier, een geografische steenpuist met een piek van wel 2645 meter hoog.

“Die cols blijven de topattracties tijdens onze fietstochten,” legt Dobbelaere uit, hoewel hij zich de jongste jaren zelf beperkt tot de volgwagen en het uitstippelen van het traject. “Voor veel amateurs is het een ideale gelegenheid om hun sportieve grenzen te verkennen en zich heel eventjes in de Tour de France te wanen. Bovendien gaan we er ook bewust enkele weken voor de start van de Tour naartoe. Op die manier kun je op de televisie het traject volgen dat je even voorheen zelf hebt afgelegd. Het is meteen ook een mooie gelegenheid om tegen vrouw en kinderen te kunnen zeggen: dat heb ik ook gedaan.”

Bij zulke gelegenheden zullen vrouw en kind hun sportieve en enigszins opschepperige echtgenoot trouwens noodgedwongen op zijn erewoord moeten geloven. Zelf zijn ze immers niet welkom tijdens de excursies van de Biking Managers. Niet dat die zich uitsluitend als een mannenclubje wensen te profileren of er ‘s avonds op hotel onhebbelijke machomanieren op nahouden, zo stelt Dobbelaere de verontruste vrouwen gerust. “Maar als partners meereizen, is de sfeer er gewoon uit. De groep valt uiteen, iedereen gaat ‘s avonds op zijn familiale eilandje zitten en van die typische bonding – waar het ons toch om draait – is er binnen de kortste keren geen sprake meer.”

2000 kilometer in de benen

De Biking Managers mogen in het dagelijkse leven dan voornamelijk in de weer zijn met omzetcijfers, contracten en laptops, de meesten zijn wel degelijk goed geoefende amateurs. “Het gros van onze leden traint minstens één keer per week,” legt Marc Dhont van het Centrum Ronde van Vlaanderen uit. “Om zo’n tocht aan te kunnen, moet je minstens 2000 kilometer in de benen hebben. Van iemand met een voltijdse dagtaak kan je trouwens niet meer verwachten. Bovendien is het belangrijk dat je gericht traint. Tenslotte is het niet altijd evident om in het weekend na een drukke werkweek zomaar eventjes de fiets op te springen en tegen de wind in te beuken. Daar heb je een zekere discipline voor nodig. Maar als je weet dat er een prachtige tocht aan de eindmeet ligt, is het makkelijker om die discipline elk weekend op te brengen.”

Dat het gros van de Biking Managers nu al met hun koersfiets door de Vlaamse vlaktes aan het pleuren is om straks in de Franse Alpen geen mal, hyperventilerend en vooral knalrood figuur te slaan, hoeft niet te verbazen. Toch kunnen volgers en sympathisanten op beide oren slapen. Elke rit wordt immers van nabij gevolgd door een volg- en materiaalwagen. Bovendien houdt Mario Dobbelaere ook vrijwel letterlijk de vinger aan de pols. “Iedereen krijgt een hartslagmeter om. Wie over de 180 aan het tuffen is, wordt zonder pardon in de volgwagen gezet. Tenslotte is het geen uitputtingsslag en niemand hoeft per se iets te bewijzen.”

Positief ontstressen

Niettemin blijven we ons afvragen of een dergelijke fietstocht – voor de meeste recreanten toch een heuse uitputtingsslag – niet enigszins in het verlengde ligt van die typische prestatiedrift die veel managers en zaakvoerders toch zo nu en dan parten speelt. Uiteindelijk blijft er zelfs vanop de fiets die onverzadigbare kick van de overwinning, het verslaan van de concurrenten en het overschrijden van dat onbereikbaar geachte doel. “Integendeel,” relativeert Dobbelaere. “De competitiedrift die veel succesvolle managers typeert, valt hier meestal helemaal weg.” “Sommigen ondergaan tijdens zo’n fietstocht een hele metamorfose. De meesten kunnen tegenslagen of verlies veel makkelijker relativeren dan ze in hun professionele werkomgeving ooit zouden kunnen toegeven. Voor de meeste managers is zo’n fietstocht een louterende ervaring, Het is een manier om positief te ontstressen.”

Dat je ook positief kunt ontstressen door een golfballetje met een laconieke swing de green op te slingeren – en je aldus een paar liter zweet besparen – wordt door de Biking Managers met een vileine grijns weggehoond. “Ze mogen toch een beetje afzien?” stelt Dobbelaere onomwonden.

“Trouwens. We zijn ook helemaal niet op zoek naar die topmanagers die in Knokke gaan golfen, maar wel naar die typisch Vlaamse KMO-manager. Ik geef toe dat onze naam misschien een tikkeltje misleidend is, maar we konden toch moeilijk uitpakken met KMO op de velo?”

Dave Mestdach

“Iedereen krijgt bij ons een hartslagmeter om. Wie over de 180 aan het tuffen is, wordt zonder pardon in de volgwagen gezet.”

“We zijn helemaal niet op zoek naar die topmanagers die in Knokke gaan golfen. Onze naam is misschien misleidend, maar we konden toch moeilijk uitpakken met ‘KMO op de velo’?”

Van 9 tot en met 15 juni trekt het twintigkoppige peloton van de Biking Managers naar de Franse Alpen, waar het zich zal wagen aan het steile parcours van La Marmotte.