De Real Software-dokter

R ealSoftware heeft alle kenmerken van een typische Gores-deal: een snel verslechterende situatie, onzekere aandeelhouders, verkopers die zelfs bereid zijn mogelijke toekomstige winsten als deel van de verkoopprijs te rekenen, en – zo mogen we aannemen – een lage, lage prijs.

Kwakkelende bedrijven opkopen, saneren en doorverkopen, dat is de manier waarop Alec Gores fortuin heeft gemaakt. Het blad Forbes zet hem op nummer 126 van de lijst van 400 rijkste Amerikanen. Selfmade man, 1,6 miljard dollar. Niet dat dit makkelijk na te trekken is. Gores’ investeringsfirma GoresTechnologyGroup is een privé-bedrijf en dat betekent: géén cijfers.

Alec Gores (50) is de oudste van zes. De familie, volgens TheNew York Times van Griekse afkomst, emigreerde in 1968 van Israël naar Flint (Michigan), waar zijn vader Frank’sWestsideGrocery ging runnen. Alec Gores behaalde een diploma in informatica, werkte even als programmeur bij GeneralMotors en begon toen met 10.000 dollar van zijn vader minicomputers te verkopen. Op zijn 33ste, in 1986, verkocht hij zijn bedrijf voor 10 miljoen dollar aan de lokale telefoonmaatschappij.

Met zijn vader, zijn broer Tom en een partner begon hij vanaf toen in firma’s te handelen. Hij verhuisde naar Los Angeles en leidt nu vanuit Spartaanse kantoren zijn Gores Technology Group ( GTG), met het operationele hoofdkantoor in Colorado en voorts zetels in New York en, recent, Zürich en Londen.

De Britse krant The Guardian noemde GTG in december 2003 nog een “aasgier-investeerder”. Het is een epitheton dat Alec Gores pijn doet, nu de deals die hij najaagt groter en groter worden. Twee jaar geleden liet hij The New York Times een rechtzetting publiceren toen de krant beweerde dat GTG bedrijven opkocht om ze snel weer te verkopen. “GTG, geleid door Alec Gores, controleert nog altijd het grootste deel van de firma’s die het verwierf. Het verkoopt ze doorgaans niet kort nadat het hen efficiënter heeft gemaakt,” herschreef The New York Times braafjes.

Een insider bij Real Software: “Ze behoren tot de betere risicokapitalisten. Ze zijn hier twee weken geleden neergestreken met specialisten in verkoop, marketing en technologie. Het is geen louter financiële due diligence, ze trachten het potentieel van Real Software te begrijpen.”

Oorspronkelijk was GTG alleen geïnteresseerd in de Sycron-afdeling van Real Software. Maar gedelegeerd bestuurder Theo Dilissen wist GTG toch te overtuigen om ook naar het geheel van Real Software te kijken. Afgezien van het scenario om gedeelten aan vroegere aandeelhouders terug te verkopen, is er volgens sommigen heel wat te besparen door een echte integratie van het bedrijf. GTG mikt niet op groeibedrijven. Het mikt op firma’s met stabiele inkomsten die met een beter beheer winstgevend kunnen worden.

“We houden van rijpe firma’s en rijpe technologie,” vertelde Alec Gores aan The Deal. Meestal vervangt GTG het topmanagement in een eerste fase door eigen mensen, terwijl het middenkader de boel draaiende houdt. Dilissen kent de routine. Bij de eerste schuldencrisis stond hij zelf aan het hoofd van zo’n interventieteam, toen ingehuurd bij PricewaterhouseCoopers.

GTG staat bekend om zijn creatieve financiële deals. De overname van The Learning Company ( TLC) in 2000, zijn grootste succes, gebeurde zonder cash vooruit. GTG kreeg het bedrijf van speelgoedfabrikant Mattel (die er een jaar eerder 3,8 miljard dollar voor had betaald) cadeau, in ruil voor een substantieel deel van de winst bij de latere verkoop (GTG zou uiteindelijk zowat 140 miljoen dollar halen uit TLC). Micron Electronics, een grote deal uit 2001, gaf GTG zelfs 76 miljoen dollar werkkapitaal mee om zijn pc-afdeling te willen overnemen. En de recente deal met Cable & Wireless America hield in dat C&W America na de overname bescherming zou aanvragen tegen zijn schuldeisers, waarna Gores voor 125 miljoen dollar aan activa zou overnemen.

Maar niet alles verloopt even succesvol. In 1997 nam GTG Artemis Management Software over, een bouwer van projectmanagementsoftware. “We gingen daar binnen en in minder dan een jaar was het winstgevend,” vertelt Alec Gores aan Mergers and Acquisitions Journal. Stoere taal. In 2000 schoof GTG Artemis in ruil voor “50 miljoen in cash en aandelen” in een “innovatieve deal” door naar de Finse snelgroeier Proha plc, net toen de resultaten opnieuw zwaar rood kleurden. Ook dat behoort natuurlijk bij het vak. Tussen 1992 en 2001 deed Gores, volgens Forbes, 35 deals. Twaalf daarvan zijn met winst verkocht, beweert Gores. De rest was nog in portefeuille of dicht.

Vorig jaar deed Alec Gores een belangrijke nieuwe zet. Tot nog toe werkte hij vooral met eigen kapitaal en occasionele hulp van een financier. Naar verluidt omdat hij te veel kansen moest laten liggen in 2002, verzamelde hij geld voor een investeringsfonds, GoresCapitalPartners, dat uiteindelijk sloot met 400 miljoen dollar aan toegezegd kapitaal. GCP wordt het enige investeringsvehikel van Gores.

Alec Gores, gescheiden, vier kinderen, wil “institutionaliseren”. Het nieuwe fonds mikt ook, meer dan GTG voordien, op Europa. “We gaan er agressief tegenaan,” zegt Amber Hilkene, de business development manager van het nieuwe Londense kantoor. In november 2003 deed Gores al een vergeefs bod op het Franse Bull.

Sinds hun split in 1995 is Alec de jongste tijd ook meer gaan samenwerken met zijn ruim tien jaar jongere broer Tom, die de succesvolle langetermijninvesteerder PlatinumEquity leidt. Tom, minder Spartaans gehuisvest maar volgens Forbes precies even rijk als zijn broer, investeert in Alecs nieuwe fonds en omgekeerd, want ook Tom startte een fonds. Een familie om op te volgen.

Bruno Leijnse