De premiejager

Lieven Desmet Lieven Desmet is redacteur bij Trends.

Lieven Desmet is redacteur bij Trends. 14-08-2008, 00:00 Bijgewerkt op: 20-07-2022, 07:55

“Het is niet mijn job om aan micromanagement te doen in de bedrijven waarin ik investeer. Wel om de juiste managers te kiezen die een succesvolle strategie ontwerpen en deze effectief uitvoeren. En hen ter verantwoording te roepen als zij niet presteren.” Dat is de missie die Carl C. Icahn zichzelf oplegt. Icahn krijgt tal van koosnaampjes, het ene al vriendelijker dan het andere. De luis in de pels van tal van raden van bestuur vindt van zichzelf dat hij transparant en fair eventueel mismanagement aanklaagt en in één adem aandeelhouderswaarde creëert. En het moet gezegd, de activistische aandeelhouder is er zelf niet bepaald armer van geworden. Zijn vermogen wordt geschat op 14 miljard dollar. Zijn durfkapitaalfonds Icahn Partners kent een gemiddelde return van zowat een kwart.

Icahn wordt in 1936 geboren in Brooklyn, in een doorsnee Joods gezin. Zijn kinderjaren brengt de jonge Carl door aan de Far Rockaway in Queens. Na zijn studie filosofie aan Princeton begint hij ook aan de medische faculteit van de New York University of Science, maar hij maakt zijn studie niet af. Wall Street lonkt en hij start zijn loopbaan bij Dreyfus & Company. Op 32-jarige leeftijd begint hij met Icahn & Co, een onderneming in de makelarij en de basis van zijn latere imperium. Tien jaar later komt hij voor het eerst echt in de schijnwerpers te staan als hij de kachelfabrikant Tappan het vuur aan de schenen legt. Hij hekelt de lethargie van de raad van bestuur waarbij de bestuurders ‘hun koffie komen drinken, hun krant lezen en intussen hun cheque opstrijken’. “Als ik in dergelijke raden van bestuur zitting kan hebben, heb ik Saturday Night Live niet meer nodig voor een portie humor.”

Sindsdien kregen ook grotere kleppers als TWA, Texaco, Philips Petroleum, Western Union, Gulf & Western, Viacom, Uniroyal, Revlon, Time Warner en Motorola te maken met de man. Op zijn persoonlijke blog ‘The Icahn Report’ legt hij haarfijn uit wat zijn doel is en dient hij critici van antwoord. Die verwijten hem dat hij zelf geen enkele beleidservaring heeft. “Amerika gaat peilsnel bergaf en verliest de concurrentiestrijd tegen Azië. We kunnen niet lijdzaam toekijken. Ik heb in mijn loopbaan twee fundamenteel belangrijke woorden geleerd: individuele verantwoordelijkheid”, zei Icahn onlangs in een gesprek met ons zusterblad Trends-Tendances.

Het paard van Troje

De meest in het oog springende actie van Icahn was zijn steun aan Microsoft in diens streven om Yahoo! in te lijven. Met 4,98 % van het kapitaal van Yahoo! voerde hij een wekenlange strijd met het management dat een overname niet zag zitten. Icahn en Yahoo! begroeven de strijdbijl nadat hij meer inspraak kreeg in het bestuur van Yahoo! Icahn en twee van zijn medestanders krijgen een zitje in de raad van bestuur. Wat herinne-ringen oproept aan de mythe van het paard van Troje. Zelf wees Icahn onlangs nog de farmareus Bristol-Myers Squibb de deur, dat een bod uitbracht van 2,8 miljard euro op de Amerikaanse biotechnologiegroep Imclone. Volgens Imclone-voorzitter en grootste aandeelhouder Icahn is dat te laag. Ondanks zijn gouden neus voor zaken en deals bleef een raspaard als Icahn niet gespaard door de subprimecrisis die nu al maanden lelijk huishoudt in de wereldeconomie. De Amerikaanse huizenbouwer WCI Communities, waarvan Icahn voorzitter is, vroeg onlangs bescherming aan tegen zijn schuldeisers.

Icahn laat weinigen onberoerd omdat hij in zijn streven naar aandeelhouderswaardecreatie geen heilig huisje overeind laat. Herstructureringen, vaak met de botte bijl, zijn hem niet vreemd. En zijn sympathie voor de rechtse presidentskandidaat John McCain steekt hij niet onder stoelen of banken. “Wij hebben een belangrijk probleem als het Congres en de Senaat in handen komen van de Democraten. Als Barack Obama president wordt, zal dat nefast zijn voor onze economie. Zijn sociale projecten kosten handenvol geld en zullen het vertrouwen in de dollar ernstig schaden.”

De filantroop

Toch is Carl Icahn niet de egocentrische dollarbaron die sommigen van hem willen maken. Hij is een groot donateur van tal van instituten en organisaties. Er is het Carl C. Icahn Center for Science en het Icahn Scholar Program dat studenten financieel ondersteunt. En ook Princeton kon rekenen op de gulheid van Icahn. Hij financierde een laboratorium dat zijn naam draagt. En het Mount Sinai Hospital in New York heeft ook al een vleugel dat het Icahn Medical Institute werd gedoopt. Zijn stichting, The Children’s Rescue Fund, bouwde dan weer in de Bronx een complex waar 65 eenoudergezinnen en daklozen terechtkunnen. Icahn zelf ontving gedurende zijn jarenlange carrière tal van awards, waaronder de Starlight Foundation’s Founders Award. In 1990 won hij de Man of the Year Award en in 2004 werd hij nog gelauwerd voor zijn scholen en educatieprogramma. Nog voor zijn onderwijsprogramma ontving hij in 2006 de Hedge Funds Effecting Change Award.