De meester ontvangt

In een vijftiende-eeuwse dorpswoning op het gemeenteplein van Hoegaarden wordt rustig getafeld in een historisch kader.

Volgend jaar neemt Gilbert Evrard afscheid van de school, waar hij Nederlands doceert, om zich met hart en ziel te wijden aan het restaurant dat hij vier jaar geleden samen met zijn echtgenote opende. Gisèle ruilde haar job als verpleegster inmiddels voor de coördinatie in de keuken.

Het avontuur begon in de jaren zestig, toen Gilbert zijn hart verloor aan een historische woning op het landelijke dorpsplein van Hoegaarden. Hij kocht het vijftiende-eeuwse “Torpshuys” voor een paar honderd brieven van duizend, en beetje bij beetje werd het gebouw gerestaureerd. Nadat de kinderen uitgevlogen waren, werd het huis te groot ; de ouders keken uit naar een nieuwe bestemming en beslisten uiteindelijk er een gastronomische pleisterplaats van te maken.

Restaurant Op de Wallen van Alpaïde is gelegen naast het gemeentehuis, op een paar stappen van de ingang van het Domein Vlaamse Toontuinen Hoegaarden. De bezoekers zijn dan ook vooral bedaarde tuinliefhebbers, want op de befaamde brouwerij na is er weinig of geen industrie in de streek. Er hangt dus een rustige sfeer in het eethuis, met klassieke muziek op de achtergrond, en zo willen de heer en mevrouw Evrard het ook houden.

Gilbert beweegt zich als een perfecte zaalmeester tussen de tafeltjes, en neemt de nodige tijd om het huis en de omgeving uitgebreid te beschrijven. “Alpaïde, de laatste gravin van het graafschap Brunengeruz, stichtte tussen 977 en 987 het rijke Hoegaards Kapittel. Zij liet een kerk bouwen uit kwartsiet en witte Gobertingensteen. Resten van deze kerk kwamen boven bij het uitgraven van de ruimte waar zich nu de keuken bevindt. De nabijgelegen tuinen behoorden oorspronkelijk toe aan een rentenier. De toontuinen werden publiek domein, nadat de eigenaar vermoord werd in opdracht van een notaris uit Tienen.” Het wordt allemaal met schoolmeestersgeduld uitgelegd ; wie goed luistert, krijgt als beloning ook nog een paar brochures mee.

Wij kregen een beknopte spijskaart te zien met al te veel doorstreepte gerechten (de printer van de computer was even buiten gebruik). De keuze viel op gebakken ganzenlever met mangoblokjes en zoete mangosaus (660 fr.). Het hoofdgerecht was gebraden eendenborst in een vleessaus met “Verboden Vrucht” (bier) en suiker (690 fr.). Daarbij kwamen paddestoelen en keurig op maat gesneden en beetgaar gekookte groenten. De onberispelijke maaltijd werd afgerond met een sabayon van witte Hoegaarden (260 fr.), gepresenteerd in een oud glas van “Verboden Vrucht” en vergezeld van een mini-glaasje bier.

PIETER VAN DOVEREN

Gilbert en Gisèle Evrard Maakten van hun historische dorpswoning een gastronomische pleisterplaats.