De man die van Roeselare een lichtstad maakte

Wever & Ducré, een producent van lichtarmaturen, opent een nieuwe vestiging in Hongkong. Niet de lage arbeidskosten trekken Frank Deceuninck naar China, wel het potentieel van Aziatische projecten, een fiks belastingvoordeel en de strijd tegen namaak.

Midden in de West-Vlaamse velden, op een steenworp van Roeselare, staat de imposante hoofdzetel van Wever & Ducré. Het vederlichte gebouw rijst op uit de Vlaamse klei als een ruimteschip dat de verkeerde afslag heeft genomen. De creatie is van de hand van architect Philippe Deceuninck, broer van CEO Frank Deceuninck (en van Arnold Deceuninck, bestuursvoorzitter van Deceuninck Plastics).

Hier huist een KMO met een omzet van 23 miljoen euro, activiteiten in meer dan vijftig landen en een jaarlijks budget voor onderzoek & ontwikkeling van gemiddeld 500.000 euro. Wever & Ducré ontwerpt en ontwikkelt behuizing voor lampen. Een product dat zonder blozen ‘design’ kan worden genoemd en bijgevolg in de hogere prijsklasse is terug te vinden.

“Welkom bij Wever & Ducré,” zegt een breed glimlachende Mike Wu (27), sinds een jaar head office manager bij het West-Vlaamse bedrijf. Wu, Nederlander van geboorte, sinoloog en handelsingenieur van opleiding en Chinees van afkomst, staat voor alles wat Wever & Ducré wil zijn: jong, dynamisch en de blik gericht op het oosten. Als bewijs daarvan heeft het bedrijf in december een Chinese dochter opgericht in Hongkong.

Lichtstad Roeselare

Gek genoeg komen de belangrijkste “collega’s”, zoals Wu de concurrentie eufemistisch omschrijft, oorspronkelijk uit Roeselare. Meer zelfs, zowel Delta Light (nu in Wevelgem-Moorsele) als Modular is ontstaan als gevolg van het succes dat Frank Deceuninck had met zijn eerste lichtarmaturen.

Goed dertig jaar geleden startte Deceuninck met Elektra, een groothandel in electrotechnische materialen en verlichting. Begin jaren tachtig viel zijn oog op een laagspanningslampje van twaalf volt dat met een fijn kabeltje in een serie kon worden geschakeld. Van de producent, Mole-Richardson, kocht Deceuninck de exclusieve invoerrechten voor België. Een gok, zo bleek, want aanvankelijk was de weerstand tegen de lampjes erg groot. “Architecten en binnenhuisontwerpers wilden er eerst niets van weten,” zegt Frank Deceuninck (53). “Het was een strijd om hen te overtuigen van de kwaliteiten. Maar zodra dat was gelukt, was er geen houden meer aan.”

In 1985 kon Mole-Richardson de vraag uit Roeselare niet meer aan. Deceuninck besloot dan maar om zelf de armaturen te produceren onder de naam Wever & Ducré. Paul Rommens, een elektricien uit Roeselare en goede klant bij Elektra, was ook onder de indruk geraakt van de lampjes en had de invoerrechten voor Noord-Frank- rijk verworven. Niet veel later richtte hij Modular op, vandaag nog steeds een van de belangrijkste concurrenten van Wever & Ducré. Een vriend van Rommens, Paul Ameloot, stortte zich eveneens op de productie van armaturen en noemde zijn bedrijf Delta Light. Als zevende op de lijst van de West-Vlaamse Trends Gazellen 2005 – bij de grote bedrijven – vormt dat bedrijf wellicht de zwaarste concurrent van Wever & Ducré, dat vrede moest nemen met een 48ste plek.

Chinese namakers

Maar Wever & Ducré werkt volop aan zijn volgende grote sprong voorwaarts. De producent van lichtarmaturen heeft begin december een Chinese vennootschap opgericht in Hongkong. Daarvoor zijn heel wat goede redenen aan te voeren. “Namaakproducten kosten ons elk jaar handenvol geld,” zegt Frank Deceuninck. “Zodra wij onze producten op een beurs voorstellen, worden de foto’s digitaal naar de Chinese namakers gestuurd. Door ginder aanwezig te zijn, kunnen we dat afremmen. In een Chinese vennootschap krijgt onze intellectuele eigendom meer bescherming.”

Dat architect en streekgenoot Hendrik Vermoortel van Buro2 in Guangzhou het Baiyun International Conference Centre mag bouwen, opent mogelijk meteen perspectieven voor deelname aan een groot project. “We willen startklaar zijn wanneer de beslissing wordt genomen,” zegt Deceuninck.

Wouter De Broeck