De liberalen dragen de grootste schuld van het BHV-debacle

Welke partij treft schuld? Alsof dat de belangrijkste vraag is. Wel, ze hebben allemaal schuld aan het BHV-debacle. De ene al wat meer dan de andere. Hoog tijd voor verkiezingen, want het federale beleidsparcours van de voorbije jaren is beschamend.

1. Liberalen

De liberalen aan beide zijden van de taalgrens zijn de hoofdverantwoordelijken voor de politieke janboel. Zij veranderden de kieswetgeving in 2002. Het Grondwettelijk Hof schoot de regeling een jaar later af en zette daarmee de BHV-bom op scherp. Open Vld en MR deden die nu ontploffen. De Vlaamse liberalen zochten al langer een mogelijkheid om uit de regering te stappen. Hun Franstalige geestesgenoten willen hun kiezers uit Vlaams-Brabant behouden. Ze hebben bovendien het rabiate FDF van Olivier Maigain in hun rangen. Die man vergelijkt Vlamingen met nazi’s.

2. Sp.a

Sp.a staat opmerkelijk tweede. De rondzendbrief-Peeters, die het BHV-vuur opkoterde, kwam uit haar rangen. De partij keurde de kieswetverandering in 2002 goed. Wijlen haar Spiritpartner schoot in 2005 als enige regeringspartij een vergelijk over BHV af. Omdat de Vlaamse socialisten geen schuld treffen aan de jongste evolutie staan ze niet op één. Dat ze de nefaste regeringscoalitie niet te hulp wil komen, is heel normaal.

3. CdH

CdH staat nummer drie in de ranglijst schuldigen. Niet dat de partij de kieswetgeving hielp wijzigen. De Franstalige humanisten zaten in 2002 op de oppositiebanken. Hun voorzitster, Joëlle Milquet, kreeg van de Vlamingen weliswaar niet voor niets de bijnaam ‘madame non’. Door zolang alles van de communautaire tafel te hebben geveegd, een verantwoordelijkheid die alle traditionele Franstalige partijen dragen, heeft ze de verstandhouding tussen Vlamingen en Franstaligen steeds meer verpest.

4. CD&V en de PS

De CD&V en de PS staan ex aequo vierde op de ranglijst van schuldigen. CD&V, de numero uno van de Vlaamse partijen, omdat ze als leidende regeringspartner geen oplossing voor BHV mee heeft kunnen realiseren. Dat komt omdat ze zelf in de federale verkiezingscampagne van 2007, samen met haar toenmalige kartelpartner N-VA, onrealistische communautaire beloftes deed. Dankzij vijf minuten politieke moed zou BHV zijn gesplitst.
De PS ging in 2002 akkoord met de nieuwe kieswet. Ze is de leidende partij in het zuiden van het land en is sinds meer dan twintig jaar ononderbroken aan de macht. De socialisten onder de taalgrens hebben de Vlamingen, in eenklank met de andere Franstalige partijen, jarenlang wandelen gestuurd met hun staatshervormende verzuchtingen.

5. N-VA

N-VA komt na de leidende partijen in het noorden en het zuiden van het land. Ze neemt de vijfde plaats in omdat niet toegeven aan de Franstaligen bovenaan haar politieke geloofsbelijdenis staat. De partij zit niet aan de onderhandelingstafel, maar jaagt de anderen op. Bovendien maakt ze van de Vlaamse regering, waar ze wel zitting in heeft, gebruik om federaal haar zin te proberen krijgen.

6. Vlaams Belang en LDD

Vlaams Belang en LDD staan op zes. Hun kabaal veroorzaakt druk op de ketel. meer niet. Al rijst de vraag of de stunt van het Vlaams Belang in het Kamerhalfrond niet contraproductief wordt voor zijn separatistisch streven. Hij kan Vlamingen hebben afgeschrikt om het communautaire scherpslijperspoor te blijven volgen.

7. Groenen

De groenen aan beide zijden van de taalgrens zijn de hekkensluiters. Ze zijn medeschuldig omdat ze in 2002 akkoord gingen om de verkiezingsregels te wijzigen. Dat neemt niet weg dat de ecologisten veruit de kampioenen zijn om, over de taalgrens heen en ondanks het feit dat ze in de oppositie zitten, oplossingen te proberen vinden.

Boudewijn Vanpeteghem