De kuitenbijter van de Brusselse handelsrechtbank

Erik Bruyland Erik Bruyland is senior writer bij Trends.

Erik Bruyland is senior writer bij Trends. 20-08-2009, 00:00 Bijgewerkt op: 20-07-2022, 07:56

Over enkele maanden breng ik enkele dossiers aan die in een veel hoger segment van de financiële criminaliteit zitten. Dat kondigde het hoofd van de federale gerechtelijke politie, Glenn Audenaert, aan begin 2007. Onze bronnen bevestigen dat hij en zijn diensten een reeks explosieve dossiers in het vizier hebben. Advocaten, stafhouders, onderzoeksrechters, parketmagistraten en bedrijfsleiders zijn betrokken.

“Als Audenaert – bij wijze van spreken – het recht in eigen handen neemt door een brief te sturen naar de minister van Justitie, dan is dat niet omwille van een persoonlijke vete met een of andere magistraat”, zeggen bronnen die anoniem willen blijven. De directeur van de gerechtelijke politie zou handelen onder druk van zijn speurders en van onderzoeksrechters die het beu zijn dat het werk van jaren onderzoek naar criminele activiteiten stelselmatig geblokkeerd wordt door hoge magistraten die verbonden zijn aan de Brusselse handelsrechtbank. Ze zouden banden hebben met zakenmensen die zich door hun politieke connecties ongenaakbaar wanen.

Die ‘complotheorie’ is één versie. Want tegelijk trekken andere bronnen de oprechtheid van ‘de superflik’ in twijfel, verwijzend naar vriendschapsrelaties in Knokse en andere zakenkringen. Le Soir schreef enkele jaren geleden dat “de man van VLD-signatuur veel lef heeft” en citeert anoniem een magistraat die opmerkt: “Men heeft hem al vaker op soirées gezien in Saint-Tropez in gezelschap van troebele lobbyisten.”

‘Fans’ reageren: “Door de minister van Justitie rechtstreeks te betrekken, grijpt Audenaert naar het laatste rechtsmiddel dat hem rest. De man doet zijn job en dat zint niet iedereen.”

Audenaert zit zelden om een straffe uitspraak verlegen. Hij joeg de Vrouwenraad in de gordijnen die hem aanklaagde wegens vermeende sek-sistische uitspraken. 42 magistraten dienden begin dit jaar een klacht in bij het Instituut voor de Gelijkheid van Mannen en Vrouwen. Anderen nemen hem zijn ‘begrip’ voor kleine criminelen kwalijk, zoals de uitspraak: “Wat is moreel het meest te veroordelen? Iemand die een handtas steelt of iemand die honderden miljoenen uit de zakken van de belastingbetaler steelt?” Ook zijn pleidooi tegen de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde (BHV) viel niet overal in goede aarde.

Rechttoe rechtaan van stijl valt Audenaert nochtans in ondernemerskringen en serviceclubs bijzonder in de smaak. Met scherpe analyses over witteboordencriminaliteit, industriële spionage, de kunst- en antiekzwendel, fraude in het betaalverkeer, radicalisering bij moslimjongeren en de technologische achterstand bij politiediensten.

Uitzuivering forceren

De Brusselse gerechtelijke politie was een slangenkuil met een kwalijke reputatie toen Glenn Audenaert er in 2001 neerstreek. Tien jaar hadden de speurders van de Brusselse gerechtelijke politie moeten wachten op een vervanger voor Frans Reyniers die wegens oneerbare contacten met het criminele milieu was geschorst. “Ik heb in mijn carrière meer moeten vechten tegen de collega’s dan tegen de criminelen”, vertrouwde hij De Standaard toe. “Zuivere energieverspilling”, noemde hij dat. Precies wat ook tal van speurders en onderzoeksrechters vinden die met beperkte middelen hard werk leveren. Vaak zonder resultaat, omdat ze moeten toezien hoe gevoelige dossiers verjaren.

Rekening houdend met de budgettaire beperkingen probeert de baas van de Brusselse gerechtelijke politie op een creatieve manier nieuwe methoden ingang te laten vinden. Hij pleitte ervoor burgers te rekruteren in de strijd tegen het terrorisme en informanten te ronselen in de Brusselse zakenmilieus om een beeld te krijgen op de nieuwe, complexe vormen van financiële criminaliteit. Wie in Audenaert een belichaming ziet van het succes van de politiehervorming omdat hij van de gerechtelijke politie in Brussel weer een modern apparaat maakte, hoopt dat hij een grondige uitzuivering van het handelsrechtmilieu in Brussel zal kunnen forceren door op het hoogste niveau aan de alarmbel te trekken. De superflik kan immers alleen handelen op vraag van gerechtelijke instanties.