De kristallen zeepbel?

Onder impuls van Sylvie Henquin herleeft het stokoude Val Saint-Lambert. Sinds de introductie op de Vrije Markt verdringen de beleggers elkaar om aandelen in handen te krijgen. Een heuse koersexplosie is het resultaat.

Met de trofee van Manager van het Jaar heeft nu ook Jan Callewaert een authentiek stukje Val Saint-Lambert in huis. De topman van Option bevindt zich daarmee in notoir gezelschap, want de Luikse kristalfabriek is kind aan huis bij een veertigtal koningshuizen.

Sinds de oprichting gold Val Saint-Lambert als dé referentie in het luxewereldje, maar mismanagement deed de Waalse parel in de tweede helft van de vorige eeuw verbleken. Na een jarenlange doodsstrijd, waarbij het bedrijf van de ene herstructurering in de andere sukkelde en het personeelsbestand verschrompelde van 5000 tot een paar honderd, werd na ruim 175 jaar het vuur in de oven gedoofd (zie tijdstabel).

Val Saint-Lambert was failliet. Roet en stof dwarrelden neer op het prestigieuze bedrijf. Het was de straffe adem van Sylvie Henquin die één jaar na het faillissement de grijze deken wegblies. Daarmee ontpopte de Française zich als een opvallende beschermer van het Waalse patrimonium, want eerder had ze ook al een oude molen in Wallonië gerestaureerd. Henquin won het grote lot toen ze samen met haar man, Marc Féard, het softwarebedrijf Ariane II verkocht.

Een beha van kristal

Met een afgeslankt personeelsbestand en een nieuw businessplan begon de kristalfabriek aan een nieuw leven. Gedelegeerd bestuurder Sylvie Henquin brak met de aanbodgedreven strategie van het verleden en legde eerst haar oor te luisteren bij de klant. Het assortiment onderging een ware metamorfose: de nadruk kwam op exclusievere producten te liggen. Van een panter van huisdesigner Eric Delvaux (600 euro) tot een beha van Luc Deshayes (580 euro). Ook dochter Juliette Féard ontwierp onder andere een collectie juwelen.

De marktgerichte focus rendeerde nagenoeg meteen, want al in het tweede boekjaar (2004) mocht Henquin een – weliswaar bescheiden – nettowinst van 7296 euro optekenen, terwijl de verkopen net onder 5 miljoen euro bleven. Om meer vat op het distributiekanaal te krijgen – sommige winkels aarzelden om volop in het nieuwe assortiment te investeren – en om de uitstraling van het merk beter te ondersteunen, wou Henquin echter een eigen netwerk van winkels openen.

In december vorig jaar ging de eerste al open op de Brusselse Zavel. Dit jaar staan er nieuwe vestigingen in Parijs, New York en Tokio op het programma.

De doctor in de psychologie had echter weinig zin om voor die investering van 1,5 miljoen euro bij de banken aan te kloppen. Bovendien had ze ook nog 700.000 euro nodig om de merknaam – die nog altijd in handen was van het Waals Gewest – over te kopen. Zij verkoos geld op te halen op de niet-gereglementeerde Vrije Markt.

Opflakkering van Waals nationalisme

De stap naar de beurs was een onverhoopt succes. Bij de begeleidende bankiers Mélice & Cie en Weghsteen & Driege stroomden de orders meteen toe en al na een paar dagen werd de kapitaalverhoging van 2,4 miljoen euro vervroegd afgesloten.

“We zijn slechts een fractie boven de boekwaarde van 5,35 euro naar de beurs gegaan, terwijl vergelijkbare bedrijven al snel een coëfficiënt van 1,5 tot 1,6 hanteren,” verklaart Sylvie Henquin het enthousiasme van de beleggers. De topvrouw liet bovendien uitschijnen dat de vooruitzichten zeer goed zijn. Voor 2006 verwacht ze namelijk dat de omzet zal doorgroeien tot zowat 6,5 miljoen euro, terwijl de winst zal vertienvoudigen tot 400.000 euro. Anderen schrijven het succes dan weer toe aan een opflakkering van Waals nationalisme.

Op de eerste dag ging het aandeel meteen 19 % hoger. Bij gebrek aan verkopers ging de aandelenrush ook daarna lekker door. Bij beurshuis Mélice & Cie – dat nochtans een liquiditeitscontract met de hoofdaandeelhouder had afgesloten – keken ze machteloos toe naar al dat beursgeweld. Zij hadden te weinig aandelen in handen om de vloed van kooporders te stelpen. Midden januari piekte het aandeel op 14,95 euro, 163 % hoger dan de introductieprijs.

Vincent Weghsteen, gedelegeerd bestuurder van Weghsteen & Driege, geeft toe dat hij toen ook last kreeg van hoogtevrees. “Het vertrouwen in Sylvie Henquin is zeer groot en ze is ook echt goed bezig, maar het ging toch wat snel. Ik heb de indruk dat de koers zich nu stabiliseert rond 10 à 11 euro en dat lijkt me toch realistischer” (zie kader: Wat is een faire waardering?). Dagelijks veranderen er gemiddeld 10.000 aandelen van eigenaar, waarmee Val Saint-Lambert een hogere beursomzet haalt dan gevestigde waarden als Brantano, Duvel-Moortgat en Systemat.

Om de koophonger van de beleggers te stillen, suggereerde men zelfs om meteen een nieuwe kapitaalverhoging door te voeren, maar daar wil Sylvie Henquin niet van weten. “Daar is het nog veel te vroeg voor. In 2007 willen we winkels openen in Londen, Dubai en Milaan. Misschien dat we op dat moment een nieuwe kapitaalronde doen. In afwachting daarvan kan ik onze aandeelhouders aanraden om te investeren in onze producten: een mooie vaas, een exclusief juweel of waarom niet, een compleet servies.”

Dirk Van Thuyne