De Kelle

Thierry Cornelis en Tjorven Ghysdaen mikken op een plaats aan de top.

De Belgische kust is geliefd bij de Fransen, onder meer omdat er zo’n ruime keuze aan restaurants is. Nochtans is het, ondanks het uitgebreide aanbod, zoeken naar restaurants die actuele gastronomie serveren. Veelal zijn de bereidingen verouderd en zwaar.

Gelukkig tikt de klok niet overal even traag aan de kust. Iemand die al langer zijn best doet om het hoofd boven het koren uit te steken, is Thierry Cornelis. Hij is praktijkleraar aan de koksschool Ter Duine in Koksijde en baat samen met zijn vrouw Tjorven Ghysdaen al acht jaar het restaurant De Kelle uit.

De twee zijn bescheiden begonnen: Thierry Cornelis als chef-kok en baas, Tjorven Ghysdaen als hulpje met leercontract. Samen wisten zij de lat beetje bij beetje hoger te leggen. De garnaalcocktail en de steak bearnaise uit de beginperiode maakten plaats voor meer verfijnde, persoonlijke gerechten, zoals ‘zeetong met schaal- en schelpdieren à la normande’ (30 euro!) en ‘Noordzeebouillabaisse met toast en rouille’ (32 euro!). Troeven zijn het vissersmenu van vier gangen (53 euro zonder, en 68 euro met wijnen) en het seizoensmenu van vijf gangen (60 euro zonder, en 78 euro met wijnen).

Gelukkig kan het ook goedkoper: van dinsdag tot en met zaterdagmiddag serveert De Kelle voor 30 euro een aantrekkelijk viergangenweekmenu. Voor verbetering en uitbreiding vatbaar is het repertoire op de wijnkaart.

De Kelle is te vinden in de belangrijkste winkelstraat van Koksijde. Achter het glas van de façade wacht een eetzaal met elegante kustinrichting in zachte pasteltinten. Wij kregen een tafel naast de leefbak voor kreeften en bestelden het zomermenu met bijbehorende wijnen (78 euro). Als welkomsthapje verscheen er een taart van maatje, appel, rode biet en scheuten, dat wij dankbaar oppeuzelden. Het hapje kreeg gezelschap van een Aldegheri, Bianco di Custoza, een correcte, lichte witte wijn.

Het eerste gerecht dat de chef-kok presenteerde, was een halve gebakken kreeft met limoen- en basilicumboter. Wij genoten. Het tweede gerecht bestond uit Canadese sint-jakobsschelpdieren – beestjes die van nature weinig smaak hebben – met een lekkere kabeljauwwang, verpakt in krokant Grieks draadjesdeeg, met zorg gegaarde witte en groene asperges, lintspaghetti, frisse citrusboter en versiering van gedroogde venkel, spek en gekonfijte citroenschil. Voor het derde gerecht vulde Thierry Cornelis het visvlees van tarbot met oester en prei. De fijne vis werd gepresenteerd op smeuïge puree van schorseneren en garnalen met een mousseline van Hoegaarden-bier en versiering van gefrituurde schorseneer en tomaat. Opnieuw waren wij vol lof. Deze keer werd het glas gevuld met een Zuid-Afrikaanse chardonnay Oude Kaap, een correcte wijn zonder grote finesse. Als vierde bereiding verscheen gegrilde tongfilet op een bed van smakelijke lamsoren (zeegroente) met risotto van paddestoelen en rodepepercoulis. Een frisse, zomerse bereiding van aardbeien met limoen en yoghurtijs sloot deze verfijnde, gevarieerde maaltijd af.

Pieter van Doveren