De immobiliteit van de regering-Peeters

Iedereen is weer aan het werk. We stelden met z’n allen vast dat de files even lang waren als voor vakantie. Voor wie er nog aan twijfelt, het kan nog slechter. En als we niet oppassen wordt het dat ook.

Vooral rond Antwerpen dreigt een catastrofe. Het Brabo II-project, dat zijn onder meer werken aan de Noorderleien en de aanleg van nieuwe tramlijnen, besteedt amper aandacht aan alternatieven om de druk op het autoverkeer weg te nemen. Verkeersdeskundigen verwachten dat Brabo II en andere geplande werken in de volgende jaren in en rond Antwerpen even veel hinder kunnen veroorzaken als de renovatie van de ring, acht jaren geleden.

Een intensieve informatiecampagne en alternatieve routes, onder meer door het optrekken van enkele noodbruggen op de Singel, konden de gevolgen van de werken in goede banen leiden. In tegenstelling tot een groot werk, dat tot verbeelding spreekt en een gevoel van urgentie losweekt, krijgen we nu een wirwar waar coördinatie meer dan ooit nodig is om de verergering van het verkeersinfarct te voorkomen. De Vlaamse regering kan samen met de stad Antwerpen, De Lijn en andere partners, de totale chaos bestrijden met begeleidende maatregelen als een nieuwe noodbrug, het verplichte gebruik van de Liefkenshoektunnel en de afschaffing van de tolheffing. Maar voorlopig is er geen sprake van.

Er is meer nodig. Vorige week slaakte de lokale Voka-voorzitter, Stéphane Verbeeck, een noodkreet over het getouwtrek over de Oosterweelverbinding. Hij wees erop dat zoals afgesproken de resultaten van de MER-studie bekend hadden moeten zijn voor de zomervakantie, zodat de Vlaamse regering deze herfst een beslissing over het tracé kon maken.

Verbeeck heeft meer dan gelijk. Onder druk van professionele actievoerders met een nimbysyndroom werd de Antwerpenaar in 2009 een volksraadpleging door de strot geramd. Ze konden de neen-stemmers verleiden, misleiden. Ze worden meer dan eens vervloekt door pendelaars die elke morgen en avond in de file staan.

Het ziet er naar uit dat deze Vlaamse regering geen beslissing ten gronde durft te nemen over het traject van de Oosterweelverbinding. Die beslissing naar de volgende coalitiebesprekingen tillen is onzin. Er is geen nieuwe verkiezing nodig om duidelijk te maken dat het de meeste Antwerpenaars worst is welke van de vijf trajecten die op tafel liggen, het uiteindelijk wordt. Wat telt zijn de snelle verbetering van de mobiliteit, de leefbaarheid van de metropool en de positie van de havenstad Antwerpen als logistiek centrum.

Als er meer duidelijkheid is over dat traject, kan er onmiddellijk worden gewerkt met de technische, financiële en juridische heropstart van de Oosterweelverbinding. Door een beslissing, welke ook, te nemen kan de regering-Peeters aantonen dat ze wel degelijk daadkracht heeft. Of is ze dan toch de coalitie van het non-beleid, zoals de onderwijshervorming bewijst.

Hans Brockmans