De Groene Jager

Zakenrestaurant in Sint-Pieters-Leeuw beleeft tweede jeugd.

De rommelige baan van Brussel naar Halle is ingenomen door bedrijven. In dit uitgestrekte industriepark van minstens tien kilometer lang zijn zo goed als geen eethuizen waar je met collega’s of zakenrelaties op een zeker niveau gezond, smakelijk en snel kan eten.

Dat zagen Willy Goorden en Dirk Vidts ook. De eerste is wijnhandelaar en de tweede was in het verleden directeur van hotels als Dorint, Golden Tulip en Sofitel. Goorden en Vidts sloegen de handen ineen en maakten de middelen vrij om het vijftig jaar oude restaurant De Groene Jager over te nemen en nieuw leven in te blazen. Als chef-kok werd Noël Van der Schuere geëngageerd. Van der Schuere deed vier jaar lang ervaring op bij Frank Fol en vertrok daar als souschef.

Het gebouw werd gerenoveerd en kreeg een open keuken en een nieuw terras. De Groene Jager opende in juni 2006 en vulde onmiddellijk het gat in de markt. Tijdens de lunch stromen de zakenlieden toe, die vooral afkomen op het lunchmenu met keuze. In driegangenversie kost dat menu 35 euro, in viergangenuitvoering 42 euro en voor vijf gangen betaal je 49 euro.

Op de spijskaart zijn bereidingen met sint-jakobsschelpdieren, scampi, kalfszwezerik en niertjes, paardenvlees, speenvarken en Iers ribstuk specialiteit. De wijnkaart, samengesteld door vennoot en wijnhandelaar Willy Goorden, is handig ingedeeld per druivenstok, geeft niet-Franse wijnen ook een kans en de prijzen zijn redelijk.

De uitbating van De Groene Jager is in handen van Dirk Vidts. Hij staat aan de ingang te wachten om hoffelijk de deur te openen. De eetzaal heeft een actuele inrichting. Obers en keukenpersoneel dragen aangepaste kleding.

Wij aten à la carte. Voorgerecht was spiesje van gegrilde sint-jakobsschelpdieren op een slaatje met ganzenlever met vijgen en krokante groenten (18 euro). Wij vonden de bereiding een beetje onsamenhangend en de plak ganzenlever was de buitenste snede van een niet verpakte terrine. Hierdoor was één kant onaangenaam grijs en de andere kant prettig roze. In het glas kwam de huiswijn, een correcte witte Portugese Terras do Sado, serras de Azeitão 2006 (4 euro per glas, 17,50 euro per fles). Hoofdgerecht was het sappige vlees van gebakken speenvarkenribbetjes met mosterdcrumble, gratin van venkel, aardappelschijfjes in room, jonge spinazie en gedroogd spek (19 euro). Hierbij dronken wij de rode huiswijn, een ongevaarlijke Spaanse Utiel-Requena Bobal 2005 (4 euro per glas, 17,50 euro per fles). Crème brûlée (8,50 euro), volgens de maître “de beste van Sint-Pieters-Leeuw”, sloot deze snelle en prettige maaltijd af.

Pieter van Doveren