De groei begint nu

Met de transformatoren van Pauwels mikt de Gimv op een heruitgave van het Barco-succes in de projectorenmarkt : een nichespeler optillen tot een “global company” met behoud van een stevige Vlaamse kern.

Op 27 november draait Vic Pauwels een beslissende bladzijde om in de geschiedenis van de familiale Pauwels Groep. De Mechelse transformatorenbouwer viert dan zijn vijftigjarig bestaan met een academische zitting aangevoerd door Vlaams minister-president Luc Van den Brande (CVP). Een politieke overwinning, fluisteren sceptici : het kan geen toeval zijn dat de Investeringsmaatschappij voor Vlaanderen (Gimv) 700 miljoen veil heeft voor het behoud van tewerkstelling in de politieke achtertuin van de Vlaamse voorman (1200 werknemers in Mechelen). De intrede van de Gimv in de Mechelse transformatorengroep ging gepaard met gedonder in de raad van bestuur van de investeringsmaatschappij : voorstanders haalden het met een krappe meerderheid.

De sceptici

geloven niet dat een onafhankelijke transformatorenbouwer als Pauwels kan optornen tegen hypercompetitieve wereldconcerns als de Zweeds-Zwitserse combinatie Asea-Brown-Boveri (ABB), het Frans-Britse Gec-Alsthom, het Duitse Siemens en het Franse Schneider, de Japanners en de Koreanen of nieuwkomers uit Brazilië en China. “In China verdient een algemeen directeur van zo’n mammoetbedrijf de helft van een arbeider bij ons. Dit soort industriële productie heeft geen toekomst in Europa,” zegt iemand uit de sector. Er wordt gewezen op de kleine winstmarges van Pauwels.

Uit de diagnose volgt dat een transformatorenbouwer in Europa het moet hebben van grote volumes en/of technologische innovaties. Dus heeft de verstokte vrijgezel geen andere keuze dan in het huwelijksbootje te stappen met een wereldconcern. En omdat technologisch onderzoek gigantische budgetten opslorpt, getuigt het van overmoed om, zoals Pauwels, hardnekkig cavalier seul te willen spelen.

In andermans boeken is het duister lezen, zien we voorzitter-gedelegeerd bestuurder Vic Pauwels denken. En wanneer we bovenop de kritiek nog zijn “impulsieve managementstijl” aanvoeren topmanagers werden er wel eens uitgekegeld gaat hij diep ademhalen : “Ik ben het prototype geweest van een bedrijfsleider van de tweede generatie, die alle mogelijke petten draagt. Als manager neem je strategische beslissingen en tegelijk moet je denken aan de centen. Maar omdat we naar een maximale autofinanciering streefden, wisselden de financiële resultaten wel eens van jaar tot jaar. De bottom-line was belangrijk, maar niet absoluut. Dat verandert : de derde generatie wordt voorbereid en zal leven met een strikte scheiding tussen management en aandeelhouderschap. Na vijtig jaar stapt de Pauwels Groep een nieuw tijdperk binnen.”

Volumes ? Technologie ? En loonkosten ?

Vic Pauwels filosofeert over corporate governance, schetst het rijpingsproces naar een meer doorgedreven professionalisering van een familiale groep die inmiddels op drie continenten zeven eigen productievestigingen telt : “Het opentrekken van de familiale kapitaalstructuur is een belangrijke stap. Hiërarchische structuren uit het verleden hebben afgedaan. Alles draait nu meer op teamwork, een andere managementaanpak.” Hij wil niet overhaast tewerkgaan bij het aanduiden van een opvolger-gedelegeerd bestuurder. “De dagelijkse leiding is in handen van Luc Van Autgaerden“, de algemeen directeur van de transformatorendivisie. “Pauwels zal standhouden, mét productievestigingen in Europa. Loonkosten wegen voor 50 % in het geheel. De overige 50 % hebben we zélf in de hand : door te sleutelen aan ontwerpen, flexibiliteit en productiviteit, innovaties en meer synergie binnen de groep. Kortom, creativiteit en strategisch inzicht bepalen de toekomst. Gimv is de aangewezen hefboom om met succes het tweede hoofdstuk te schrijven van de Pauwels Groep.”

Pauwels onderhandelde ook met Ibel, Investco en de Nederlandse Investeringsbank (NIB) over een kapitaalinbreng. “Een tweede partner, naast Gimv, was qua waardering op het financiële vlak wellicht interessanter. Maar belangrijker dan de centen zijn de strategische keuzes. Met twee nieuwkomers erbij zou het moeilijker zijn om de raad van bestuur op eenzelfde golflengte te krijgen,” lost Vic Pauwels. Hij wil een zachte overgang voor zijn onderneming naar een nieuwe levensfase.

Gerard Van Acker, algemeen directeur van Gimv, is met Alain Pire, hoofd senior investment manager van Gimv, kersvers bestuurder : “We hebben allemaal de ambitie om de Pauwels Groep tegen de eeuwwisseling als een global company naar de beurs te brengen. Er zijn mijlpalen vastgelegd. Eind 1999 volgt een evaluatie. Voor de beleggers willen we een verhaal schrijven dat consistent en aantrekkelijk is.”

Actiepunten

noemt Van Acker :

12 miljard frank omzet in 2000 (tegen 9 miljard vorig jaar), door interne groei en nieuwe acquisities ;

verdere internationalisering met behoud van kernactiviteiten in Mechelen ;

stabilisatie van het topmanagement in een professionele raad van bestuur.

In de topstructuren blijven de familiale aandeelhouders in de meerderheid. “Ook daar zijn concrete afspraken en delen we dezelfde visie,” zegt Van Acker. “Familiale bestuurders, die hun sporen hebben verdiend, zijn een pluspunt. Bekwame externe bestuurders als Erik Dejonghe van Barco en Eric Van Zele van Raychem laten zich niet in de hoek drummen.” De Gimv-topman ziet geen graten in het jarenlange co-aandeelhouderschap van de Zwitserse vennootschap Cig/Consortium d’investissement et de gestion (in de raad van bestuur van Pauwels vertegenwoordigd door de Zwitser Maurice Turettini zie Belgisch Staatsblad van 14 januari 1983).

De Gimv verwacht al in het lopende boekjaar gunstiger cijfers : “De eerste vruchten van het Doorbraakprogramma 1996-2000 : de 2 miljard investeringen zullen in 1998, 1999 en 2000 betere resultaten opleveren. Opverende markten, zowel in Europa als in de VS, na de vraagslapte van de jaren 1992 en 1993, zijn extra steuntjes in de rug.” De verwachte marges (nettowinst op geconsolideerde omzet) zijn respectievelijk 1,4 voor 1997 en vervolgens 3,8 (1998), 3,9 (1999) en 4,2 (2000).

Bestuurder Marinus Van Reeth situeert de Pauwels Groep in het koppeloton van de transformatorenbouwers : ” ABB steekt er met kop en schouder bovenuit, maar dan volgt Pauwels in de topgroep. Qua volumes hebben we geen allianties nodig. Ook op technologisch vlak staan we ons mannetje. We bestrijken als full line supplier het hele gamma, van de kleinste distributietransformatoren tot de grootste vermogentransformatoren. En dat in tachtig landen.”

Pauwels is uniek

onder de grote jongens, omdat de Vlaamse mini-national zich alleen toespitst op transformatoren. Gerard Van Acker trekt de parallel met de aparte positie van Barco in de projectorenbusiness : “Barco heeft zich als nichespeler bewezen tegenover de Sony‘s en de Hitachi‘s. Omdat het door zijn snelheid in het nemen van beslissingen, wendbaarheid en flexibiliteit in de productie, korter op de bal speelt en beter dan gediversifieerde groepen tegemoetkomt aan specifieke eisen van de klanten. Zo ook zijn de slagkracht en de marktpenetratie van Pauwels groter dan bij complexe concerns-leveranciers van energiematerieel. Voor hen weegt de schaalgrootte van industriële projecten meestal zwaarder dan de levering van een aantal transformatoren.” (zie kader : Hefboom Gimv).

Dat laatste argument ontkracht de bewering dat Pauwels geen hightech produceert en concurrenten zich ook flexibeler opstellen. “Pauwels is geen spitstechnologie, maar levert de basis voor energievoorziening. En die is wereldwijd in expansie : over tien jaar verbruikt Oost-Europa evenveel energie als West-Europa ; Indonesië heeft nauwelijks het geïnstalleerd vermogen van België, maar twintig keer meer inwoners ; idem voor China met 120 keer onze bevolking en amper twaalfmaal ons geïnstalleerd vermogen. Anticiperend op die explosieve vraag heeft Pauwels strategische productievestigingen voor vermogentrafo’s in de belangrijkste handelsblokken. Voeg daarbij dat geen van onze concurrenten op de wereldkaart eenzelfde fijnmazig verkoopnet bezit. Zij staan vooral sterk op hun thuismarkten. In Frankrijk zijn we de enige niet-Franse leverancier bij EDF,” stelt Marinus Van Reeth.

Vic Pauwels

maakt een tour d’horizon : “Met een aantal producten kan je niet meer vanuit Europa naar de rest van de wereld. We hebben wortels in Asean en in Nafta. Dat wil niet zeggen dat je uit Europa moet wegtrekken : we passen ons aan door de fabrieken voor distributietransformatoren in Mechelen en Ierland te versmelten tot één tandem met goed afgewogen taakverdelingen : één productgroep, DGT-Europa, met 3,1 miljard frank omzet en één verkooporganisatie voor Europa. DGT-Europa en DT-USA (1,4 miljard frank omzet) zullen meer ervaringen uitwisselen en synergie ontwikkelen. Onze fabrieken in Canada en de VS tekenen vandaag voor 23 % van de groepsomzet. Ook hier zijn er spin-offs voor Mechelen en Gent : bestellingen van de steden Seattle, Anaheim, Jackson, Odessa, Eugene en andere.”

In Indonesië, waar Pauwels voortaan onder eigen naam en met een meerderheidsbelang van 60 % in Pauwels Trafo Asia (PTA) de markt bewerkt, verdrievoudigt de omzet in 1997 en stijgt de export naar de buurlanden. “PTA is een stap, maar geen einddoel in de regio,” verklapt Vic Pauwels. De prioriteit voor bijkomende productievestigingen ligt echter in Midden-Europa “waar we het terrein aftasten, zonder afbraak van tewerkstelling in Mechelen” en in Latijns-Amerika “waar we verder willen gaan dan onze technische samenwerking met Mak in Uruguay. Pauwels zal nu pas beginnen groeien.”

De internationale dynamiek van de Pauwels Groep sterkt Gerard Van Acker in zijn overtuiging dat “de Gimv er goed aan doet de controle over dit soort onderneming in België te houden.” Vanop zijn wijnlandgoed in het Zuid-Franse Cahors zal Vic Pauwels mee een oogje in het zeil houden.

ERIK BRUYLAND

VIC PAUWELS EN GERARD VAN ACKER (GIMV) Internationale strategie met kernactiviteiten in Mechelen.