Honderd jaar geleden waren ze nog met duizend, de Antwerpse wisselagenten. Eerbiedwaardige kooplieden, bankiers, aandelenmakelaars, maar ook bakkers en slagers, want het beroep van wisselagent was voor iedereen toegankelijk en nog niet in wetten of regels gegoten. Een fotocollage van hen allen, verzameld op het binnenplein van de oude Antwerpse handelsbeurs, luistert de receptieruimte van Leo Stevens & Cie op. De Antwerpse beurs is intussen helemaal opgeslokt en verteerd door Euronext.
Leo Stevens & Cie biedt gastvrij onderdak voor een afspraak met Elifo Bonis Hendrickx (52), zeg maar Fonne Hendrickx. Jarenlang was hij een hardnekkig verdediger van Antwerpen als beursplek, maar ook hij zag vorig jaar geen andere keuze dan krijt en bord van de oudste werkende beurs ter wereld, zoals ze dat in Antwerpen graag zeggen, op te bergen. Vandaag, 20 november, wordt de vereffening van de effectenbeurs trouwens helemaal afgerond.
Fonne Hendrickx heeft intussen als de nieuwe gedelegeerd bestuurder van de Vlaamse Federatie van Beleggingsclubsen Beleggers ( VFB) een nieuwe roeping gevonden: de VFB nieuw leven inblazen. De beursmalaise van de afgelopen jaren heeft het ledenbestand van de VFB zwaar gehavend. Van 10.000 leden tijdens de piek ging het naar 7500 leden vandaag. “Ik wil op een termijn van drie jaar terug naar 10.000 leden,” zegt Hendrickx. “De VFB moet af van de parochiezaal- en kerktorenmentaliteit. Dat vergt een totaal andere denkwijze. We vertrekken voortaan van het belang van het beursgenoteerde bedrijf en de belegger, met de VFB als schakel. Ik wil de inspanningen die vandaag gebeuren om de informatie van bedrijf naar belegger te laten doorstromen bundelen en coördineren. Ik wil testen of dat lukt. Uiteindelijk moeten we komen tot een ‘staten-generaal’ van Euronext Brussel, een tweedaagse happening met alle betrokken partijen. Met dat doel voor ogen wil ik samenwerken met het Verbond van Belgische Ondernemingen, het Vlaams Economisch Verbond, de kamers van koophandel, Euronext en andere beursspelers, en met commerciële partners zoals Uitgeversbedrijf Tijd of Roularta Media Group. Zij helpen ons, wij helpen hen.”
De Antwerpse financiële goegemeente omschrijft Hendrickx als een dossiervreter en een doorzetter. “Hij kan zich vastbijten en initiatieven nemen. Hij heeft veel gedaan voor de Antwerpse wisselagenten. De jongste jaren voelt hij zich ook beter in een commerciële functie. De VFB en Hendrickx zijn daarom een goede zaak voor elkaar,” klinkt het in een Antwerps beurshuis.
Over vastbijten gesproken: Hendrickx heeft de Mont Ventoux al zesmaal bedwongen. “De Ventoux is zonder meer de zwaarste van de Europese cols. En ik ken ze bijna allemaal,” zegt de fervente fietser. Tochten van 150 kilometer zijn voor hem ontspannende ommetjes, al wordt Hendrickx wel eens omschreven als een brokkenpiloot. “Na een kaakbeenbreuk en een hersenschudding ben ik wat voorzichtiger geworden,” sust hij. In de winter houdt hij het bij mountainbike, skiën, langlaufen en basketbal.
Hendrickx is een selfmade man die in 1973 bij de Antwerpse beurs belandde. “Corporatistisch, stoffig en bestuurd door oude knarren, maar een leerzame ervaring,” omschrijft Hendrickx zijn werkgever van toen. Hij was eerst griffier, toen secretaris, vervolgens directeur en ten slotte werd hij directeur-generaal van de Antwerpse beurscommissie.
In de jaren negentig onderging de beurs een snelle evolutie. Hendrickx: “De mondialisering van het beurswezen zat in een stroomversnelling, de beurshuizen werden almaar groter en de euro kwam eraan. Budgettair was er geen probleem, maar het beursgebeuren groeide ons gewoon boven het hoofd. Vandaar de emotionele maar strategische beslissing in 1997 om aan te sluiten bij de grote broer uit Brussel. De Antwerpse beurs ging in vereffening en de handelsactiviteit verhuisde naar Brussel.”
Wel werd een dienstencentrum in Antwerpen behouden, dat onder de hoede van Hendrickx viel. Dat centrum werd pas vorig jaar gesloten. Hendrickx vertegenwoordigde de Antwerpse beurs ook jarenlang in de raad van bestuur van Uitgeversbedrijf Tijd. De beurs had een belang van 10 % in de uitgeverij. De participatie zou in 2002 verkocht worden aan De Persgroep, ware het niet dat de bestaande aandeelhouders hun voorkooprecht uitoefenden.
Hendrickx had intussen al een band met de VFB opgebouwd. Hij zag in de federatie een partner om het tanende belang van het Antwerpse beurswezen een halt toe te roepen. Bij de VFB wil hij in de eerste plaats de inkomsten stabiliseren via sponsoring door het bedrijfsleven. Hendrickx trok langs velden en wegen en zocht al 65 Belgische beursgenoteerde bedrijven op om zijn masterplan voor de VFB voor te stellen. “Het leverde al vijftien bedrijfssponsors op – goed voor 6000 euro elk – en zestien bedrijfsleden. Een twintigtal andere kiest nog voor een van beide formules. Ik moet nog twintig bedrijven bezoeken. Misschien moet ik me eens een GPS aanschaffen,” mijmert Hendrickx. Zijn doel is om zo’n twintig sponsors en dertig tot veertig bedrijfsleden te verzamelen. “Het plan slaat aan omdat veel kleine bedrijven niet of nauwelijks gevolgd worden door analisten. Wij bieden de bedrijven de garantie dat ze bij hun doelpubliek – de particuliere belegger – voldoende aandacht krijgen.”
Fonne Hendrickx wil op die manier het jaarbudget van de VFB verdubbelen tot 400.000 euro. Die middelen moeten ook toelaten om de website uit te bouwen en een eigen analist in dienst te nemen, die vooral een educatieve taak krijgt.
De luide kritiek op het plan is dat de VFB haar onafhankelijkheid dreigt te verliezen. Dat is niet zo, vindt Hendrickx. “We kozen er bewust niet voor om niet met vijf grote sponsors in zee te gaan. We schrijven iedereen aan en dat moet onze onafhankelijkheid beschermen. We zullen ook nooit wit zeggen als het zwart is. Trouwens, we geven nooit concrete beleggingsadviezen.”
Daan Killemaes
“De VFB moet af van de parochiezaal- en kerktorenmentaliteit.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier