De Franstaligen zagen de steunberen van België kapot

Hopelijk tovert koninklijk commissaris Jean-Luc Dehaene een definitieve oplossing uit zijn hoed, want communautair gekibbel in en rond Brussel schaadt de Belgische economie. Ingewikkeld, grotesk loodgieterwerk komt daar nochtans niet aan te pas.

De naleving van de taalwetten, die als onderdeel van een algemene staatsordening gelden op een bepaald grondgebied, is een internationaal erkend rechtsbeginsel. Dit ‘territorialiteitsbeginsel’ is niet grotesk, racistisch of geïnspireerd door nazistische praktijken. Het is een essentieel onderdeel van le compromis des Belges.

Deze duidelijke, heldere en eenvoudige boodschap moeten Jean-Luc Dehaene en de Vlamingen overbrengen aan Franstalige politici als een Olivier Maingain (FDF). Kort en bondig. Want wie de steunberen van de Belgische constructie onderuit haalt, draagt de verantwoordelijkheid voor het instorten ervan. Kaduke compromissen, zoals we die in het verleden gekend hebben, veroorzaken enkele jaren later alleen bijkomende onrust en complicaties. ‘Uitdovende’ inschrijvingsrechten voor Franstaligen in Vlaams-Brabant worden vanzelfsprekend op termijn als ‘democratisch verworven rechten’ opgevoerd door Franstalige politici. En zo blijft de mallemolen draaien.

Wansmakelijke kreten als ‘Franse ratten rol uw matten’ of illegale afspraken tussen gemeentebesturen en bouwpromotoren rond Brussel om het Vlaamse karakter van hun gemeente te vrijwaren, zijn contraproductief en schaden het imago van Vlaanderen in het buitenland. Perception is reality en Vlamingen werken die perceptie, waar Franstalige media garen bij spinnen, mee in de hand. Het onterecht afschilderen van Vlaanderen als een achterlijk broeinest van sluipend fascisme ondermijnt onze aantrekkingskracht voor buitenlandse investeringen en onze economische netwerken in de wereld. Maar het treft ook de Belgische economie in haar totaliteit.

In tegenstelling tot wat zelfs intellectuelen vanuit de hoogte verkondigen, is het helemaal niet moeilijk om buitenlanders en buitenlandse media wegwijs te maken in onze complexe staatsstructuur: het vrijwaren van het Vlaams karakter van gemeenten rond Brussel _ in lijn met het territorialiteitsbeginsel _ is een eerbaar doel waar buitenlanders kunnen inkomen. De belangrijkste steunpilaren van België zijn immers zijn democratisch gestemde taalwetten. ‘BHV’ of de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde is daar onderdeel van.

Maar vanzelfsprekend hou je de sociologische realiteit niet tegen van inwijking door anderstaligen vanuit de hoofdstad. Er is voor dit dilemma maar één uitweg en die sluit aan bij een recente uitspraak van schrijver Tom Lanoye: “Als het Nederlands verdwijnt, is het omdat mensen als ik niet genoeg hun best hebben gedaan. Een schrijver moet met elk van zijn zinnen z’n taal eer bewijzen.” Mutatis mutandis is dit de enige solide dam tegen het almaar voortrazen van de verfransingmachine tot aan de poorten van Mechelen, Leuven, Aalst en Halle.

Trends-journalist Erik Bruyland