De faam van de Belgische foam

Van het mondaine designhotel Mon- drian in Miami tot het prestigieuze Casa da Musica in Porto: het Belgische designbedrijf Sixinch verovert op kousenvoeten de wereld met foamcoating, een techniek waarbij voorgesneden vormen of voorwerpen onder een laag schuim gestopt worden.

Het lijkt op het eerste gezicht niet zo heel bijzonder, foamcoating. Een gedroomd materiaal voor een ontwerper, dat wel: een uiterst flexibel schuim, dat zacht en rubberachtig aanvoelt en elke mogelijke vorm kan aannemen. Maarten Van Severen gebruikte het bij zijn Blue Bench.

En toch zijn er maar een handvol bedrijven in de wereld die er zich mee bezighouden, vertelt Pieter Jamart (31), ontwerper bij Sixinch. “Het is een product dat praktisch in België en Nederland geboren is (Jamart heeft het dan vooral over het schuim zelf, nvdr). Foamcoating is een heel delicaat en moeilijk proces. Het komt erop neer dat je voorgesneden vormen onder een laagje schuim stopt, alsof je ze een tweede huid geeft. Maar je kan ook bestaande voorwerpen onder een schuimlaag steken, zoals we deden bij onze Louis-stoelen: barokke stoelen die we een hedendaagse look gaven door ze in een felgekleurd jasje te steken. Waarom niet meer bedrijven zich daarmee bezighouden? Wij zijn daar nu zeven à acht jaar mee bezig en we hebben veel leergeld betaald. We leren sowieso nog elke dag bij. We hebben heel veel moeten experimenteren, investeren en zijn met heel veel vallen en opstaan tot resultaten gekomen. Je kunt er niet zomaar mee beginnen. De voorsprong die we in de voorbije jaren opgebouwd hebben, is niet meer in te halen.”

Experimenteren

Jamart leerde de techniek kennen tijdens zijn studies, maar ondervond tot zijn scha en schande dat ze nog in de kinderschoenen stond. “Ik wou mijn eindwerk voor mijn opleiding Vormgeving aan de Katholieke Hogeschool Mechelen maken met foamcoating, maar dat liep fout af omdat de enige fabrikant, in Nederland, zijn werk niet goed deed.”

Toen hij per toeval zijn latere zakenpartner Michel Sels ontmoette, bleek dat ze een passie voor foamcoating deelden. “De aantrekkingskracht van foamcoating is enorm”, zegt Jamart. “Alleen al bij de productie merk je de voordelen van de techniek. Bij een klassieke zetel heb je een geraamte nodig, en een kussen dat bevestigd, gestoffeerd en gestikt moet worden. Je moet een pak stations passeren, bij foamcoating is dat niet zo. De creatieve mogelijkheden zijn eindeloos: er is geen vorm die je niet kunt maken, en je kunt het ook nog ‘s in alle mogelijke kleuren maken.”

Succes in New York

De ontwerpen van Sixinch zijn intussen zowat overal ter wereld te vinden, van de studio van de Zevende Dag – waar ze een lange oranje slang gemaakt hebben – over het befaamde Casa Da Musica in Porto en het designhotel Mondrian in Miami tot een zwembad dat Jean Nouvel creëerde in Le Havre. “Dat laatste is een van de mooiste projecten waar we aan meewerkten. Nouvel ontwierp een zwembad dat helemaal wit is en wij richtten een soort speelruimte met gekleurde blokken aan het plafond, muur en op de vloer. Voor het Centre Pompidou in Parijs ontwierpen we samen met een Frans architectenbureau de Noodle Chair, dat is ook een heel mooi project.”

Sixinch werkt voor designers en architecten, maar af en toe ook voor horecazaken, zoals restaurant Tasso in Tour & Taxis in Brussel (ingericht door Karim Osmani), waar de al eerder vermelde Louis-stoelen van Sixinch staan. De stoelen groeiden in een mum van tijd uit tot bestsellers, toen Jamart en Sels er in 2007 mee naar de International Contemporary Furniture Fair in New York trokken, waar hij door de New York Times uitgeroepen werd tot ‘best of the show’.

Ambitie

Dat ze drie jaar geleden naar New York trokken en niet eerst naar een Europese beurs, onderstreept de ambitie van het duo, dat opereert vanuit Kontich, maar ook vestigingen heeft in Portugal en Japan. “We hebben drie keer meegedaan aan de beurs in New York. We hebben daar een goeie en actieve agent, maar we zijn ook ambitieus. We hebben de wereld een klein beetje veroverd, maar we hebben nog een hele weg af te leggen. We hopen een vestiging te openen in de Verenigde Staten, omdat er daar wel vraag is naar onze ontwerpen. Nu zijn die daar heel duur, omdat de transportkosten zo hoog zijn. Door de crisis is de vraag wat vertraagd, maar de VS vormen wel een aantrekkelijke markt. We hebben van de Amerikaanse GAP-groep een bestelling van 1500 poefs gekregen voor in Old Navy-winkels. We willen ook een vestiging openen in Marokko. We zijn dus volop bezig, alleen weet ik niet of we het opnieuw zo zouden doen als we de kans kregen om het opnieuw te doen. We zouden het nu wellicht iets gestructureerder aanpakken.”

Taakverdeling

Op de stijl van zijn ontwerpen kan Jamart niet meteen een label kleven. Er zit volgens hem wel ‘een bepaalde lijn’ in zijn ontwerpen, al probeert hij vooral verschillende dingen uit. “Ik vind het vooral belangrijk om te blijven vernieuwen, ja. We gaan nu meer in de richting van gecoate materialen in combinatie met hout en metaal. We werken samen met andere ontwerpers. We krijgen veel vragen van mensen die een ontwerp willen realiseren bij ons en als er een goed idee bij zit, gaan we daar op in. Alleen tussen Michel en ik blijft de taakverdeling heel duidelijk: ik ben ontwerper, hij is het financieel-commerciële brein.”

dominique soenens