De biosleutel

Gezicht en spraak zijn voor Keyware de troefkaarten om van biometrie in de veiligheidssector een succes te maken. Een pilootproject in Sint-Gillis opent de deur.

Gevangenen die vrij rondlopen? Het lijkt een contradictio in terminis. En toch wil minister van Justitie Stefaan De Clerck ( CVP) dit ongewone proefproject in België een kans geven. Weldra zal een vijftigtal gedetineerden in de gevangenis van Sint-Gillis op geregelde tijdstippen naar huis kunnen en bewaakt worden door de ParoleGuardian, een gesofisticeerd biometrisch systeem dat hen op automatische wijze opbelt en daarbij de stem verifieert. “Na hooguit een minuut weten we of we de echte persoon aan de lijn hebben,” aldus Maarten Willems, director of engineering bij Keyware.

Dit Zaventemse hightech-bedrijf rijft hiermee zijn – wellicht – eerste commercieel rendabele project binnen. Keyware werd op 28 juni 1996 boven de doopvont gehouden. De ambities van de firma ogen voorlopig nog gematigd – “We mikken dit jaar op een omzet van 2,5 miljoen dollar,” schat gedelegeerd bestuurder Francis Declercq (42 j.). De technologie is echter geen sci-fi meer. Naast Keyware zijn vandaag diverse bedrijven in staat om met behulp van stem, gezicht, vingertoppen, oog (iris of netvlies) en zelfs lichaamswarmte de identiteit van een persoon te controleren.

Kortom, de dagen van de klassieke sleutel, het paswoord of de pincode lijken geteld. Met deze technieken wordt vandaag volop gefraudeerd. Lichaamskenmerken van een mens zijn echter uniek, niet of nauwelijks dupliceerbaar en zeker niet uitwisselbaar. De biometrie vergelijkt de unieke karakteristieken van een persoon met de in het geheugen van de computer opgeslagen parameters. Op die manier kan zij net zoals onze hersenen – maar dan op een iets primitievere wijze – iemand herkennen.

Veilig?

Biometrie wordt algemeen aangezien als een gemakkelijke en goedkope techniek om iemands identiteit vanop afstand te controleren. Elke sessie neemt echter enige tijd in beslag. En het systeem werkt evenmin foutloos. Zo schommelt de equal error rate (dit is het punt waarop de false rejection rate en false acceptance rate gelijk zijn) van de Keyware-software tussen de 2% à 5%. Dit is vrij laag en in ieder geval veel veiliger dan bij het intikken van een pincode met de betaalkaart. Maar toch. De stem van een persoon evolueert en kan anders klinken afhankelijk van het tijdstip van de dag of de fysieke conditie van de persoon (vermoeidheid, gezondheid).

“We willen niemand wijsmaken dat biometrie voor 100% veilig is,” zegt Francis Declercq. “Dit kan ook niet. Maar we zijn er wel van overtuigd dat een combinatie van technieken, zoals gezichts- en spraakherkenning, een waterdichte identificatie mogelijk maakt.” Keyware liet daarom de omschrijving Layered Biometric Verification ( LBV) officieel als handelsmerk deponeren. In juli 1997 sloot de firma hiervoor een licentiecontract met het Ieperse spraaktechnologiebedrijf Lernout & Hauspie Speech Products (voor stemverificatie) en het Amerikaanse Excalibur (gezichtsherkenning). “We hebben vijf jaar lang het exclusieve gebruiksrecht op de combinatie van zowel stem als gezicht in de biometrie,” legt Declercq uit. Keyware betaalde aan beide bedrijven een voorschot van 15% op de verwachte inkomsten. Over het precieze investeringsbedrag wordt echter geen informatie gegeven.

Sint-Gillis doet

alleen een beroep op het stemgedeelte voor de identificatie van zijn gevangenen. De kostprijs om bij elke gedetineerde thuis ook een camera te installeren (voor gezichtsherkenning) ligt blijkbaar te hoog. “Stemverificatie heeft inderdaad een lagere drempel,” geeft Francis Declercq toe. “Nagenoeg iedereen beschikt thuis of op het werk over een telefoon.” Het ministerie van Justitie test wel tegelijk een systeem uit waarbij elke gedetineerde een enkelband met ingebouwde miniatuurzender draagt. Dit product – geleverd door Belgacom Alert Services – verhindert dat de gevangene zich te ver van zijn verblijfplaats, waar de ontvanger is geïnstalleerd, verwijdert.

De Keyware-topman ziet geen graten in die dubbele oplossing: “We proberen nu met Belgacom een contract af te sluiten om ParoleGuardian naar de bredere gebruikersmarkt te brengen.” Het bedrijf tekende in de herfst van vorig jaar al principiële samenwerkingsakkoorden met het Franse Bull (voor de promotie en marketing van stem- en gezichtsherkenning op een chipkaart) of het Amerikaanse Diebold (een pilootproject voor stemverificatie op ATM-betaaltoestellen).

Forse inkomsten moeten hier echter nog niet worden verwacht. “Diebold ging met ons vooral in zee om te voelen hoe de markt reageert op biometrische toepassingen,” merkt Francis Declercq op. “Ik denk dat we hier nog enkele jaren moeten wachten op de grote doorbraak.” Over het contract met Bull klinkt hij iets optimistischer. “Dit jaar verwacht ik toch al enige inkomsten.” Hierbij worden de typische patronen van iemands stem of gezicht op een minuscule chip in een (betaal)kaart opgeslagen – iets wat nauwelijks 1 kilobyte aan geheugen in beslag neemt. Telkens wanneer de gebruiker dan zijn kaart in de gleuf van een betaalterminal schuift, worden die gegevens vergeleken met zijn stem- of gezichtskenmerken ter plaatse.

“Misbruik van de kaart – zelfs bij verlies – is uitgesloten,” verzekert Declercq. “En het voordeel voor de bank is dat hij geen persoonlijke gegevens meer moet bijhouden in een centrale databank en dus geen inbreuk op de privacy kan plegen.” Keyware ziet op dat vlak eveneens interessante opportuniteiten opduiken voor de gezondheids- en veiligheidssector.

Zwakke vraag

Ondanks die voordelen lijkt de markt echter niet bijzonder happig om biometrische toepassingen in huis te halen. Een enquête van Computer Security Institute en Zona Research vorig jaar wees uit dat slechts 4% van de 413 ondervraagde ondernemingen effectief gebruikmaakt van veiligheidstoepassingen op basis van biometrie. En slechts 6% plande een aankoop in die zin in de loop van 1998 (zie grafiek: Veiligheid). Nochtans waren er erg weinig klachten te horen onder de bedrijven die wél ervaring hadden met biometrie: slechts 19,8% toonde zich onvoldaan.

“De vraag naar dergelijke producten is op dit ogenblik nog zwak,” beseft Declercq. Maar hij acht het potentieel erg groot. Het kapitaal van Keyware is de voorbije maanden stapsgewijs opgekrikt tot 180 miljoen frank (met een bijkomend engagement van 20 miljoen) en de aandelen zijn op dit ogenblik verspreid over de holding PCS (25,85%), de risicokapitaalfondsen Flanders Language Valley Fund (25,85%), Gimv (25,85%), VIV (6,25%) en tenslotte de vennootschap Jagernaut (16,2%) van Deinzenaar en ex-textielondernemer Johan Dejager ( Osta Carpets). “We onderhandelen ook met de Vlaamse overheid over een 75%-waarborg op een lening van 120 miljoen frank van de bank Artesia ( nvdr – ex- Paribas). Die wordt wellicht halverwege april toegekend,” aldus Francis Declercq.

De grootste investering

die Keyware nu voor de boeg heeft is die in tijd. Dat bevestigt Veronique Wittebolle (28 j.), vice-president van het dochterbedrijf Keyware Inc. in Boston. “Biometrie aankopen doe je niet zoals een paar schoenen,” zegt ze. “Voor Keyware is het zaak om een voet tussen de deur te krijgen bij de grote spelers op de markt. Zij kunnen onze technologie de nodige visibiliteit geven.”

Francis Declercq vat het zo samen: “We hebben de basislicenties. Dit is onze technologie. In plaats van ons jarenlang te verdiepen in theoretisch onderzoek, heeft Keyware zich meteen gericht op de verkoopbaarheid van de biometrie. Onze uitdaging is nu om hiervan dollars te maken.”

PIET DEPUYDT