Culinaire Alpentopper

Een tip voor tijdens uw skivakantie: een festijn met bergkost in La Maison de Filippo, en slapen aan de overkant, in het gerieflijke chalethotel Auberge de la Maison.

Aan de voet van de Mont Blanc bevindt zich de bergkom van Courmayeur. Het chique bergdorp – in het uiterste noorden van Italië en op nog geen 800 kilometer van Brussel – ligt op 1224 meter hoogte en werd in de achttiende eeuw al druk bezocht door Engelse reizigers die kwamen voor de warmwaterbronnen en het gezonde klimaat.

Vandaag is Courmayeur een mondain en goed uitgerust skioord, waar de internationale jetset komt wintersporten en flaneren in de gezellige straten met exclusieve winkels. In de zomer is het zelfs mogelijk om tussen de bergtoppen te golfen. Het hele jaar door brengt de kabelbaan je naar Punta Heilbronner. Met 3846 meter is dit de hoogste plaats van de trotse, 4810 meter tellende Mont Blanc die per kabelbaan is te bereiken.

Bergtoeristen met geld en koningen

Enkele kilometers buiten Courmayeur, en op een boogscheut van de in- en uitgang van de recent vernieuwde Mont-Blanctunnel, ligt het bergdorpje Entrèves. Daar realiseerde Leo Garin twee uitzonderlijke horecaprojecten: het luxueuze chalethotel Auberge de La Maison en, aan de andere kant van de straat, het populaire bergrestaurant La Maison de Filippo. Beide zijn een bezoekje waard.

Auberge de la Maison is een romantisch en comfortabel hotel, dat alles invult waarvan een verwende bergtoerist met geld droomt. Koningen en koninginnen, onder wie wijlen koning Boudewijn, kwamen hier verpozen. De hoffelijke Leo Garin, die in zijn jonge jaren autocoureur was, wist met zijn goede smaak en brede ervaring op een meesterlijke manier de nostalgische charmes van een berghotel te koppelen aan de gerieflijkheid van een moderne uitrusting.

Bij het binnenkomen word je verwelkomd door de warmte van een knetterend houtvuur. De centrale ontvangstruimte heeft niets van een hotel: lobby en bar zijn een onderdeel van in elkaar overlopende vertrekken die huiselijk zijn ingericht met zithoeken en de privé-collectie antiek en schilderijen. Een van de zitkamers kreeg het decor van een oude, houten berghut. Het hotel heeft 33 luxekamers, die warm zijn ingericht met veel hout en mooie stoffen.

Op de kelderverdieping bevindt zich een sfeervol gastronomisch restaurant, waar de producten van de streek centraal staan en waar er op niveau wordt getafeld. De eetzaal geeft uit op een terras met panoramisch uitzicht op de gletsjer.

Onvergetelijke lawine van bergcharcuterie

Leo Garin begon veertig jaar geleden aan de andere kant van de straat, met La Maison de Filippo. Het chalet is van onder tot boven gedecoreerd met oude gebruiksvoorwerpen. Dit knusse, schemerig verlichte heemkundig museum biedt prachtige taferelen, wanneer obers met schalen vol vleeswaren en kommen met gedroogd fruit over de hoofden van de mensen heen jongleren.

Het ‘menu a prezzo fisso’ is troef en kost 40 euro. Voor die prijs eet zelfs de grootste schrokop zijn buik vol en beleeft zelfs de grootste houten Klaas een onvergetelijke avond.

Het tafelspektakel begint met een overvloed aan bergcharcuterie, zoals rauwe ham en een assortiment salami, ansjovis in olie, tommini (kleine tommekaas) met kruiden en rode saus, salade van prinsessenboontjes en bloemkool, ossentong in saus, gemengde rauwkost, paprika met knoflookolie, bonen met spek, warme ham met cotechino-charcuterie en aardappels, uien met rozijnen, deegwaren – zoals tortelloni, ravioli en tagliatelle à la valdôtaine, gerookte spaghetti en minestrone. Leo Garin had ons wijselijk gewaarschuwd: “wees gematigd met de aperitivo maison, want er komt meer”! Voor het hoofdgerecht kan je kiezen uit een achttal streekgerechten. In ons geval werd het carbonada of een royale portie karbonade met polenta met gesmolten kaas en bagna cauda of een schaal vol rauwkost, die je aan tafel doopt in warme olijfolie, gemengd met ansjovis en vooral veel knoflook. Hoewel er in het Aostadal heerlijke bergkazen worden gemaakt, sloegen wij het kaashoofdstuk over en begonnen onmiddellijk aan de nagerechten. De tafel werd nogmaals gevuld, zodat de poten het bijna begaven. Om de laatste gaatjes te vullen, kwamen er schalen vol gekookt fruit en kastanjes, vers fruit en ijs van honing en chocolade.

En dat was niet alles: opnieuw verschenen de obers: deze keer met appeltaart en kommen vol geklopte room en gesmolten chocolade. Gelukkig lag ons hotel aan de overkant van de straat!

Pieter van Doveren