Chic in Kortrijk

Jacques en Nicole Pélissier verhuisden St. Christophe van Wevelgem naar Kortrijk.

In de Minister Pieter Tacklaan, achter het Kortrijks station, bevindt zich het honderd jaar oude huis van een Engelse vlashandelaar, dat in 1987 met grote middelen werd ingericht als restaurant voor Brigitte en Filip Bogaert. Die laatste was lang de rechterhand van Pierre Wynants. Toch ging de zaak op de fles en het huis kwam leeg te staan. Het waren de bescheiden Jacques Pélissier en zijn innemende echtgenote Nicole Vancraeyveldt die het aandurfden om met hun restaurant St. Christophe van Wevelgem naar Kortrijk te verhuizen.

Jacques Pélissier is Fransman en groeide op met de streekgebonden keuken van Lyon. Hij ging naar de koksschool in Grenoble, werkte bij Prunier Traklier en Roger Vergé en stond menigmaal bij Alain Chapel aan het fornuis. Nicole Vancraeyveldt was lerares. Samen openden zij een bescheiden restaurant in een voormalig cafeetje aan de drukke steenweg van Kortrijk naar Menen. Door hun inzet evolueerde het eethuis tot een vaste culinaire waarde uit de streek, en dat is het ook na de verhuis gebleven.

De nieuwe St. Christophe heeft comfortabele eetvertrekken in renaissance- en barokstijl met geornamenteerde en gepatineerde plafonds, op de muur gespannen stoffen, voorname schouwen en, als contrast, hedendaags meubilair, schilderijen van Geert Van Weyenberg en de Rus Nikolai Makarov en sculpturen van de Duitser Paul Wunderlich. Wij werden bovenaan de trap in de marmeren inkomsthal opgewacht door personeel in habijt. Nicole ontving met elegance. Jacques bleef in de keuken tot na de maaltijd. Wij degusteerden het menu “imago van de keuken” (3000 frank, aangepaste wijnen inbegrepen) en op onze feestelijk gedekte tafel kwam een hoeve-eitje gevuld met gehakt kippenvlees en kaviaar. Er werd een glaasje Pinot Blanc ’95 van Engel geschonken en er kwam een hemels soepje van knolselder en zwarte truffel. Roodbaarsfilet met streepjes kaneelkaramel, aardappelmousseline en een ferm gekruid mergpijpje volgden als gedurfde “surf and turf” bereiding. Daarbij kwam een fris en strakdroog glaasje Chablis, domaine Saint-Marc ’95. Het hoofdgerecht was een vermakelijke en smakelijke “babbelute” van in filodeeg verpakte kalfszwezerik en grijze slakjes. In het glas kwam een intense, warme en kruidige Gigondas ’88, L. de Vallouiti. Deze memorabele maaltijd werd afgesloten door een amberkleurig bord met vijgen, appelgebak en vers gedraaid ijs onder een pyramide van gesponnen suiker. Jacques Pélissier durft zich op het nieuwe adres als kok helemaal te geven, waardoor de gerechten sterker dan vroeger zijn gepersonaliseeerd.

Jacques Pélissier en Nicole Vancraeyveldt Genieten op niveau in de nieuwe St. Christophe.