Chantage is de verkeerde remedie

Minister Onkelinx wil dat artsen meer duidelijkheid verschaffen over hun prestaties. Het artsensyndicaat BVAS dreigt nu het tarievenakkoord op te blazen. Veel te lange tenen, die dokters.

De Belgische Vereniging van Artsensyndicaten (BVAS) dreigt ermee de tariefafspraken op te zeggen. Die afspraken zijn gemaakt met het Riziv-overlegorgaan voor ziekenfondsen en artsen, de zogenoemde Medicomut. De aanleiding voor het dreigement is een wetsontwerp van minister van Sociale Zaken Laurette Onkelinx over de financiële transparantie van de geneeskundige verzorging. BVAS vindt dat artsen daarmee te veel administratieve en ingewikkelde verplichtingen opgelegd krijgen.

BVAS is het grootste en machtigste artsensyndicaat van ons land. ‘Artsensyndicaat’ is geen synoniem voor ‘artsenvakbond’. BVAS is een belangenvereniging van zelfstandigen die actief zijn als arts. Dat zijn geprivilegieerde kenniswerkers die weinig tijd hebben en goed verdienen. En neen, niet enkel de specialisten. Uit een internationale vergelijkende studie bleek onlangs dat de huisartsen hun inkomsten de jongste tien jaar fors zagen stijgen. Een Belgische huisarts verdient gemiddeld 93.000 euro per jaar. Voor alle duidelijkheid: dat is het bedrag dat overblijft na aftrek van de kosten voor het beheer van zijn praktijk en eventuele personeelskosten die daarbij horen.

Nu zijn artsen een spil in de gezondheidszorg en mogen ze dus wel wat verdienen. Net zo goed zijn de tarievenakkoorden essentieel voor de werking van de relatief toegankelijke ziekteverzekering. Loonafspraken bieden artsen een inkomensperspectief en behoeden patiënten voor woekerprijzen bij wonderdokters. Niets om zomaar op de helling te zetten. Vreemd genoeg maakt BVAS daarvan een gewoonte.

Vanzelfsprekend moet een belangenvereniging opkomen voor haar leden, al was het maar omdat die daarvoor zelf geen tijd hebben. In dit geval zou iemand BVAS nochtans enig zelfonderzoek moeten voorschrijven. Een artsensyndicaat dat telkens naar het ultieme chantagemiddel grijpt, dreigt zich meer als onhandelbare doktersvakbond dan als partner in de ziekteverzekering te profileren.

Niet dat BVAS geen punt heeft. Het plan van minister Onkelinx wil dat artsen meer details over hun raadplegingen doorgeven. De factuur die ze aan de ziekenfondsen doorspelen, moet transparanter worden. Het gaat om details over terugbetaalde en niet-terugbetaalde zorg. Dat laatste is er te veel aan voor BVAS. Het syndicaat vindt dat de ziekenfondsen zo te veel controle krijgen op wat artsen doen. Maar dat is tot nader order ook hun rol.

Bovendien wordt de Belgische gezondheidszorg grotendeels gefinancierd met belastinggeld. In 2012 ging het om ruim 25 miljard euro voor terugbetaalde geneeskundige verzorging. Enige controle of dat geld ook goed wordt besteed, is niet verkeerd. Waarom zou een overheid artsen, die worden betaald door de solidaire ziekteverzekering, geen transparantievoorwaarden mogen opleggen?

Of artsen daarbij ook klaarheid moeten verschaffen over niet-terugbetaalde verstrekkingen, is een andere zaak. Maar dat element contesteren door het tarievenakkoord op te zeggen, is toch enigszins buiten proportie.