CD&V wacht best met voorzittersverkiezingen

CD&V-kopstukken willen interimaris Wouter Beke zo snel mogelijk door de partijleden laten aanwijzen tot volwaardig voorzitter.

De partijraad van CD&V, het christendemocratisch parlement, heeft de kwestie dinsdagvanavond (16/11) op zijn agenda staan. Beke zelf is niet meteen vragende partij om de interne verkiezingen nu te laten doorgaan.

De wens van de partijcoryfeeën valt te bekijken in het licht van eventueel komende parlementsverkiezingen. Toch denken de christendemocraten, gezien de woelige politieke periode, er beter twee keer over na vooraleer in eigen kring een stembusslag te organiseren.

Vriend en vijand zijn het erover eens dat Beke het goed doet. Als er al een zweem van kritiek bestaat, gaat die over zijn geringe charisma. De ideoloog van CD&V zit aan zijn tweede periode als interim-voorzitter. Het lijdt weinig twijfel dat hij het haalt, mochten er voorzittersverkiezingen doorgaan.

De Crem
Die brengen altijd zenuwachtigheid mee binnen een partij. Niet het minst omdat anderen zich geroepen kunnen voelen partijleider te worden. Ontslagnemend minister Pieter De Crem en nieuwbakken senator Rik Torfs laten in het midden of ze al dan niet kandidaat zullen zijn.

De Crem deed al een gooi naar het voorzitterschap, maar de arbeidersvleugel van de partij moet hem niet. Dat blokkeert zijn weg naar de Wetstraat 89. De burgemeester van Aalter, die waarschijnlijk geen lid wordt van de volgende federale regering, gaat een politiek gevecht echter zelden uit de weg.

Rik Torfs is te groen achter zijn politieke oren om nu al voorzitter te worden. Niet getreurd, een kandidaatstelling en goede score kunnen hem omhoogwerken in de pikorde van de partij. Die gaf hem, samen met Inge Vervotte, de opdracht om de partijdoctrine onder de loep te nemen en te moderniseren. Laat ons maar eerst afwachten waarmee ze voor de dag zullen komen.

Kan CD&V zich interne spanningen veroorloven met het oog op mogelijke parlementsverkiezingen? Neen. De partij dreigt, zoals de andere, electoraal het slachtoffer te worden van de communautaire polarisering, waar N-VA en PS hun voordeel uit kunnen halen. In de aanloop naar de stembusgang in juni probeerden de christendemocraten zonder succes het staatshervormende te overstijgen met hun voorstel voor een ‘new deal’.

Vande Lanotte
Beke is voorzitter ad interim zoals Johan Vande Lanotte koninklijk bemiddelaar is. De socialist doet veel meer dan bemiddelen. Hij is een formateur die werkt aan compromissen.
Zo gaat het ook met Beke, die als interimaris de regeringsonderhandelingen leidt voor zijn partij.

Het klopt dat hij strikt genomen niet over de volle bevoegdheid van een partijvoorzitter beschikt. Wat niet belette dat hij de sanering van het partijapparaat moest leiden. Verkiezingen verliezen betekent immers minder geld in de lade. Het siert Beke trouwens als hij zegt geen beslissingen te willen nemen die zijn opvolger vastzetten.

Hem nu volwaardig voorzitter maken, houdt in dat hij volwaardig mee verantwoordelijk wordt voor de uitslag van eventuele parlementsverkiezingen. Het is nog maar de vraag of dit een goed idee is. Marianne Thyssen werd in juni op het altaar van de electorale neergang geslachtofferd. Premier Yves Leterme en minister-president Kris Peeters gaven toen niet thuis. De eerste speelde op veilig in de eigen provincie. De tweede was onzichtbaar, naar eigen zeggen omdat het federale verkiezingen waren en hij daar niets te zoeken had.

Wouter Beke heeft de macht en gezag van een partijvoorzitter. Het prefix ‘interim’ weggommen door middel van voorzittersverkiezingen is geen prioriteit. Meer nog, het kan contraproductief zijn.

Boudewijn Vanpeteghem