Bon-Bon

Pieter van Doveren

20-04-2006, 00:00 Bijgewerkt op: 20-07-2022, 07:51

Lekker-lekker in een luxebistrot: de culinaire verwennerij van Christophe Hardiquest staat op hoog niveau.

Het Brusselse restaurant dat het meest in de lift zit, is ongetwijfeld Bon-Bon. De bistrot is een aanrader voor lekkerbekken die de bordinhoud belangrijker vinden dan een chique omgeving.

Chef-kok en baas is de dertigjarige Christophe Hardiquest. Deze werkslaaf ziet er ondanks zijn jeugdige en veerkrachtige leeftijd vermoeid uit: de gepassioneerde kok werkt te hard en slaapt te weinig. Christophe kreeg een opleiding aan de Naamse koksschool, ging aan de slag in de betere Brusselse restaurants (L’Amandier, Sea Grill, L’Orangeraie Roland Debuyst, Villa Lorraine, Maison du Maître) en nam een kijkje in Amerika. Bij zijn terugkeer werd hij chef-kok van het loftrestaurant Voyage à Travers les Sens, om wat later zijn eigen eethoek te openen in de winkel Wood-Cottage aan de Brusselse Louizalaan. Zo’n vijf jaar geleden verhuisde Christophe naar het gelijkvloers van een hoekhuis in een oude Ukkelse woonbuurt.

Bon-Bon heeft het nostalgische decor van een Franse bistrot en is opgebouwd uit oude plankenvloeren, lambriseringen in hout, spiegels, muurbanken en fluwelen gordijnen. De keuken van Bon-Bon is klein, maar het succes is groot en het priegelwerk om de eetbare miniatuurtjes op de borden te schikken, is arbeidsintensief. Dat zie je vanuit de eetzaal, waar koks in zwarte en witte keukenkostuums zich verdringen achter een grote werktoog.

Christophe Hardiquest droomt al enige tijd heimelijk van een ruime locatie met parking en terras. Bon-Bon barst uit zijn voegen en het comfort is niet meer in overeenstemming met de sterk ge- evolueerde keuken.

Wij kwamen op een woensdagavond, moesten lang zoeken naar een parkeerplaats en werden binnen verwelkomd door een gezellige drukte. Aan tafel zat een kosmopolitisch publiek. Onthaal en beschrijving van de gerechten zijn Frans. Bon-bon heeft geen spijskaart. Een leien bord hoog aan de muur vermeldt slechts enkele bereidingen. Het vertrekpunt is het marktmenu van drie gangen (55 euro). Dat menu kan je verder uitbouwen en iedere supplementaire gang kost tien euro extra.

Wij lieten ons verleiden door het ‘menu folie’ (6 gangen/80 euro) en beleefden avondvullend culinair spektakel. Ten eerste was er een constructie van rauwe tonijn, gelei van tomaat, schuim van stracchinokaas en vinaigrette van tuinbonen, erwtjes en arganolie. Gerecht nummer twee was ambrozijn: drie bereidingen met langoustine, rauw in plakjes met flinters venkel en citroenvinaigrette, tarama van licht gerookte langoustine met pectine van tomaat en gebraden staart. Voor de derde akte kwamen kort gekorste sint-jakobsschelpdieren, verrassend smakelijk begeleid door tartuffade van boleten en varkenspoot. Als gerecht nummer vier verschenen groene asperges uit Pertuis op drie manieren bereid met spek, schuim van asperge, warme mayonaise en gepaneerd ei. Vijf was opnieuw een topgerecht: het malse, sappige vlees van op lage temperatuur gegaarde duif, met velouté van jonge erwtjes en Portugese cantharellen. Mousse en krokant van chocolade en koffie met whiskycrème en boeiend morielje-ijs vormden het zoete sluitstuk van een memorabele maaltijd waarin alles juist zat.