Bizibit ruikt weer business

Het waren spannende maanden voor het softwarebedrijf Bizibit, nadat de Groep Seghers in september 2002 kopje onder ging. Bizibit was dan wel het financieel gezondste bedrijf van de groep, de schrik zat er bij de 65 werknemers goed in. Meer dan een kwart van de omzet van Bizibit kwam immers van zusterbedrijven binnen Seghers. De barslechte reputatie van de groep dreigde ook Bizibit te treffen. En dan waren er natuurlijk de zich opstapelende onbetaalde facturen uit de Groep Seghers, die op het eind ongeveer 50 % van de openstaande vorderingen uitmaakten. Bovendien was de schuldgraad met 64,67 % al vrij hoog.

Als Bizibit wou overleven, dan moesten er snel maatregelen worden getroffen. Wat ook gebeurde. De vroegere gedelegeerd bestuurder Monica De Bonnaire (de nu gescheiden tweede vrouw van Hendrik Seghers) werd gevraagd om de zaak recht te trekken. “Het was voor mij ook emotioneel een moeilijke taak,” vertelt ze. “Doordat de opdrachten voor de Groep Seghers wegvielen of toch sterk verminderden, moesten we negen mensen ontslaan. Maar het is zeker mee dankzij die eerste herstructurering dat wij op 30 oktober 2002 niet alleen een gerechtelijk akkoord verkregen, maar dat het op 19 maart 2003 ook door de schuldeisers en de rechtbank werd aanvaard.” En een gerechtelijk akkoord dat slaagt, is geen alledaagse gebeurtenis. De meeste worden of niet aanvaard of eindigen in een faillissement.

Schuldeisers slikken de pil door

Van de 104 schuldeisers gingen er uiteindelijk 100 akkoord met de voorwaarden van het gerechtelijk akkoord. De schuldeisers die tegenstemden, vertegenwoordigden minder dan 1 % van de totale schuld. Het bedrijf zat vóór het concordaat met een schuldenberg van 5 miljoen euro en een actief van 4 miljoen euro. Het concordaat werd begeleid door Yves De Poorter, die onder meer zorgde voor het opstellen van de bedrijfsplannen, advocaat Christian Van Buggenhout en Monica De Bonnaire.

Yves De Poorter: “Dat het gerechtelijk akkoord hier toch slaagde, heeft ook te maken met de relatieve gezondheid van Bizibit, dat een gewaardeerd en goed product aflevert. Het grootste probleem was uiteindelijk om de leveranciers over de brug te krijgen.” Het akkoord bepaalt dat alle bevoorrechte schuldeisers integraal betaald worden. Hetzelfde geldt voor degenen met schulden beneden de 500 euro. Schuldeisers tot 175.000 euro krijgen 40 %, terwijl die daarboven genoegen moeten nemen met 25 %. Ook Fortis, dat 97.500 euro te goed had, wordt als bevoorrecht schuldeiser integraal uitbetaald.

Het bedrijf is nu echter uit het concordaat en werkt weer op normale basis – zij het nu met 47 mensen en met een voor dit jaar verwachte omzet van ongeveer 7 miljoen euro. In 2001 was dat nog 10,44 miljoen. Het jaar zou afgesloten worden met een positief nettoresultaat. “Bizibit wist al een belangrijke Japanse multinational als nieuwe klant te versieren en doet enkele nieuwe aanwervingen,” aldus De Poorter.

Volgens de niet-geaudite cijfers voor 2002 leed Bizibit niet verbazend een groot verlies van 3,56 miljoen euro en dit op een omzet van 8,66 miljoen euro. Het grootste gedeelte van het verlies is te wijten aan afgeschreven vorderingen op de Seghers-vennootschappen. Het balanstotaal komt uit op ongeveer 3,50 miljoen euro met daarbij een negatief eigen vermogen van 1,95 miljoen euro voor de herstructurering en 327.000 miljoen na het beëindigen van het gerechtelijk akkoord. Een gevolg van de schulden, die van 5,30 miljoen euro naar 3,67 daalden dankzij het geslaagde concordaat. Om een voldoende stevige kapitaalbasis te verkrijgen, plant het bedrijf nog deze maand een kapitaalverhoging van 750.000 euro en de uitkoop van de huidige aandeelhouder Hendrik Seghers en zijn Nederlandse stichting, de Verenigde Malderse Compagnie. De onderhandelingen daarover zijn zo goed als rond.

Willy Van Damme