Bingo in Mexico

Willy Kerckaert is de grootste individuele Belgische privéinvesteerder in Mexico.In tien jaar zette hij er drie fabrieken neer. Klanten zijn onder meer General Electric, IBM, Honeywell en Bosch.

Chihuahua, (Mexico).

Het Mexicaanse Chihuahua groeit en bloeit. “Er zijn nog tal van mogelijkheden, maar de Europeanen blijven afwezig,” zegt Willy Kerckaert, terwijl hij er door de nieuwe industriezones rijdt. Daar staan moderne dochterbedrijven van hoofdzakelijk Noord-Amerikaanse, Japanse en Koreaanse ondernemingen. Op vijfhonderd meter van zijn eerste fabriek, Manesa SA de CV of Manufacturas Estempadas (620 miljoen frank omzet en 250 werknemers), wordt een terrein bouwrijp gemaakt voor een nieuwe fabriek van 40.000 vierkante meter: Grupo Kervo.

Grupo Kervo is de derde onderneming waarin Kerckaert participeert en een50/50 joint venture met de Duitse familiale groep Voit AG. De nieuwe fabriek zal metaal stampen voor de automobielindustrie.

Manesa, dat in 1989 werd opgestart, perst als toeleveraar voor elektronica- en computerbedrijven staalproducten “in heel grote volumes.” Dagelijks vertrekken zes tot acht Manesa-opleggers naar het noorden van Mexico. Bestemming: filialen van General Electric, Kenwood, Honeywell, Rockwell, Lightolier.

Acapulco in de zon

We bevinden ons in de zogenaamde maquiladora-grensstreek met de VS, die soms vergeleken wordt met Hongkong en zijn industriële achtertuin Guangdong (zie kader: Werken op de grens). In 1996 was Kerckaert ook medeoprichter van Yamover SA de CV in Guadelagara,Midden-Mexico. Yamover (1,6 miljard frank omzet en 250 werknemers), waarvan Kerckaert presidente is, “maakt de behuizingen voor 60% van de laptopcomputers die IBM wereldwijd verkoopt.”

Het was een gok

, toen Willy Kerckaert begin 1989 zijn spaarcenten in Chihuahua investeerde. Even daarvoor had hij zijn eigendom in België verkocht. Op 50/50-basis richtte hij met een lokale ondernemer Manesa op.

In november van dit jaar wordt Kerckaert 100% eigenaar van Manesa. Hij zal dan zijn partner helemaal hebben uitgekocht. Toen Trends in mei 1989 Manesa bezocht, stonden er in een bedrijfshal van 500 m² wel gloednieuwe machines uit Chicago, maar moest Kerckaert nog op zoek naar zijn eerste klant. De toen vijftigjarige ingenieur had na een loopbaan bij multinationale groepen in Chili ( Philips), Argentinië ( Agfa-Gevaert), Spanje ( Van Hool) en Mexico ( AEG-Telefunken, Olympia), de nieuwe wind voelen waaien. “Ik had me elke dag in Acapulco in de zon kunnen neervlijen, maar de hele Amerikaanse automobiel- en elektronicaindustrie was in het grensgebied neergestreken.” Aangezien elk computeronderdeel verpakt is in een metalen doosje, begreep Kerckaert dat daar een potentiële markt van miljoenen dollars voor het grijpen lag.

Met Manesa deed in Chihuahua een nieuw type maquila-fabriek zijn intrede: geleidelijk zochten de gevestigde maquiladora (goedkope assembleurs voor de export) immers een grotere lokale toelevering. Kerckaert was een pionier: Manesa levert afgewerkte semi-producten of onderdelen. Anderen volgden en de concurrentie is intussen flink toegenomen. “Maar de markt is groot,” zegt Kerckaert zelfverzekerd. De ondernemer kan zich veroorloven om sommige bestellingen als peanuts af te wijzen.

Geen frank geleend

Van bij de start kwamen klanten zelf aankloppen: eerst Lightolier, een Amerikaanse producent van inbouwlichtarmaturen uit Massachusetts met twintig fabrieken in de VS; kort daarna vroeg IBM onderdelen te maken voor desktopcomputers. Manesa breidde snel uit naar 1800 m² werkoppervlakte en sprong in 1994 naar 5500 m². Daarna volgdenHoneywell (regelkasten voor luchtsystemen) en Keytronics (computerklavieren). Vandaag produceert Manesa op 11.000 m² onderdelen voor autoradio’s, voor elektrische auto-venstersystemen, voor luchtkoelers en lichtarmaturen. Manesa beschikt over 20 metaalpersen van 20 tot 400 ton en twee verflijnen (een elektrostatische poedercoatinglijn en een elektroforeselijn). Alleen al in machines investeerde Kerckaert geleidelijk 400 miljoen frank.

“Behalve voor haar werkkapitaal draait de hele onderneming op autofinanciering uit cashflows. Voor de gebouwen of werktuigen werd geen frank geleend. Ook niet voor onze financiële participaties in Yamover en Grupo Kervo,” verzekert Kerckaert. De financiële crisis van 1994 in Mexico viel gunstig uit voor Manesa, “omdat alle verkopen in VS-dollar gebeuren. Nu wordt het moeilijker met een peso die overgewaardeerd is.”

Manesa heeft zijn eigen engineering- en planningafdeling, een departement kwaliteitscontrole, een matrijzenmakerij en een opleidingscentrum dat mee wordt gefinancierd door de Duitse Ontwikkelingssamenwerking: “Ik heb hier een Duitse ingenieur die voor mijn personeel een algemeen leerprogramma heeft uitgewerkt en gedurende drie jaar opleiding geeft. Dat gebeurt op basis van een samenwerkingsakkoord tussen Duitsland en de staat Chihuahua voor introductie van nieuwe technologieën in de regio.”

Yamover

is eigenlijk een initiatief van Herman Van Ermen, oprichter van Structuplas uit Izegem. IBM werkte in België met Structuplas en vroeg Van Ermen om voor hen in Mexico plasticonderdelen te maken voor draagbare computers; Manesa leverde intussen al metalen onderdelen aan IBM. Een partnership lag voor de hand en de twee Belgen haalden er nog het Japanse Jamashita Electric Company bij. Elk bracht één derde in van de initiële investering van 300 miljoen frank voor het opstarten van Yamover.

Met de Duitse Voit-groep zijn de onderhandelingen op dit ogenblik ook afgerond, zodat Grupo Kervo (een gezamenlijke investering van 300 miljoen frank) uit de startblokken kan. Voit AG is met een omzet van 3,6 miljard frank een gereputeerde familiale onderneming in de buurt van Saarbrücken. Sedert jaren is Voit een vaste toeleverancier voor deruitenwissersystemen van Bosch. “Het is een hoogtechnologisch bedrijf, dat behalve aan Bosch – dat al klant was van Manesa – ook levert aan Siemens, AT&T en Temic – dat is Mercedes-Mexico,” zegt Willy Kerckaert. Hij ziet via deze nieuwe joint venture een heel fragment openvallen van de groeiende automotive-markt in Noord-Mexico, voor onder meer General Motors en Ford.

Willy Kerckaert wordt op managementvlak bijgestaan door twee jonge Vlaamse ingenieurs en een Portugese Amerikaan: Guy Vleugels (33) heeft de dagelijkse leiding van Manesa, Patrick Verscheure (37) staat in voor de productieplanning. “We vinden moeilijk jonge Vlamingen voor Yamover,” klaagt Kerckaert. “Hier heerst nog de echte pioniersgeest. Dat is wat anders dan een vetbetaalde directiefunctie voor een kerel die door een kmo vanuit Europa wordt uitgestuurd om in Mexico iets te gaan doen.”

ERIK BRUYLAND