‘Beter dan raften in de Ardennen’

Maatschappelijk verantwoord ondernemen (mvo) is vaak niet meer dan een werkgever die geld stort op de rekening van een goed doel. Time4Society doet meer. Het organiseert dagen waarop werknemers zich inzetten voor een non-profitorganisatie.

Met rusthuisbewoners een dagje naar de markt. Met gehandicapten de Sinksenfoor bezoeken of met asielkinderen naar het kindermuseum. In een psychiatrische instelling de muren schilderen of als kapperszaak de haarsnit van kansarmen aanpakken.

Met dit soort projecten brengt het zeskoppige Time4Society uit Mechelen ‘tijdgevers’ (privébedrijven) en ‘tijdnemers’ (non-profitorganisaties) samen. De organisatie won daarvoor dit jaar de Vita-Award voor Lifelong Learning van de Europese Commissie.

De rode draad in de projecten zijn acties van een of enkele dagen die er anders niet van zouden komen. En dat er nergens geld wordt gegeven, maar tijd en engagement. “Geld is een gevoelig en kostbaar goed, dat niet voor iedereen dezelfde waarde heeft”, zegt CEO Nathalie Bekx. “De poetsvrouw kan minder centen aan een goed doel geven dan de CEO. Tijd is wel democratisch. Iedereen kan tijd geven, een uur is voor iedereen een uur.”

Win-win

Mvo is een modewoord dat standhoudt en sinds de crisis nog is versterkt: ‘maatschappelijk verantwoord ondernemen’. Brave medewerkers zien hoe banken op zeepbellen zijn gebouwd, hoe de aardbol steeds ongelijker en warmer onder de voeten wordt. Ze hebben moeite met het circus dat tot de crisis heeft geleid en verlangen naar een tegenwicht. Tegenover globalisering en onpersoonlijkheid wordt engagement verwacht.

“Een bedrijf dat aantoont verder te kijken dan zijn eigen business, trekt talent aan”, weet Bekx. “Veel te vaak wordt dat bewustzijn nog met een geldsom bewezen of houdt men het op ‘de ecologische voetafdruk beperken’. Dat is weinig begeesterend en het heeft ook iets dwingends. Het personeel ‘moet’ plots van alles: minder printen, met een kleinere wagen rijden. Het resultaat van die inspanningen is niet zichtbaar en een kmo heeft doorgaans weinig vat op het productieproces.”

“Bij Time4Society geloven wij niet in loutere onbaatzuchtigheid. Aan maatschappelijk verantwoord ondernemen moet ook iets te winnen vallen. Wij willen het zo organiseren dat het imago van het bedrijf er wel bij vaart, dat de stakeholders erop vooruitgaan en dat de medewerkers betrokken worden en zich ontwikkelen.”

Matching machine

Op de website van Time4Society staat een ‘matching machine’: een tool waarin tijdgevers en tijdnemers hun wensen en doelstellingen kenbaar maken. “We kunnen zien welke organisaties we samenbrengen. Het kan boeiend zijn iets te brengen dat in lijn ligt met de corebusiness, maar dat hoeft niet altijd. Het personeel van poetsbedrijf Care had bijvoorbeeld geen zin om weer ergens te gaan schoonmaken. Zij hebben een natuurproject uitgewerkt.”

Veel aandacht gaat naar de communicatie en motivatie. “We spreken vooraf met de verantwoordelijken. Is hun personeel bereid om zich zo sociaal op te stellen? Kan iedereen bijvoorbeeld om met psychiatrische patiënten of schrikt dat sommige mensen af? Niemand mag zich forceren. We kunnen wel zien of er voor die medewerkers een meer ondersteunende, administratieve rol is weggelegd.”

Aan ‘tijdnemerskant’ is het gesprek uiteraard even belangrijk. “Het komt er vooral op aan dat we meerwaarde brengen, dat we taken uitvoeren die er anders niet van komen. Rolstoelen poetsen in een rusthuis bijvoorbeeld, of met rusthuisbewoners naar het dorp gaan. Het is niet de bedoeling dat we het werk van het personeel overnemen. We willen in één dag een duidelijk verschil maken. Er is ook altijd een resultaatsverbintenis.”

In een natraject met tijdgevers en tijdnemers ziet Bekx ook waar de verbeterpunten liggen. Time4Society neemt de logistiek op zich. “Het interessante voor de tijdgevers is dat ze elk jaar een heel ander project kunnen kiezen zonder dat ze zelf iets moeten uitzoeken. Dit komt goedkoper uit dan het zelf te doen.”

Wakker geschud

De kortetermijneffecten van een dagje Time4Society zijn zichtbaar: er is een tehuis geschilderd, mensen hebben plezier gemaakt. Het imago van het tijdgeversbedrijf krijgt ook een duidelijke boost en het effect is voelbaar in de onmiddellijke omgeving als het rusthuis of het dorp. Bekx looft vooral de effecten op het personeel.

“Sommige mensen leven heel erg in een klein kringetje. Dat hun wereld wat opengaat, is een goede zaak. Ze tonen empathie voor klanten van wie ze vroeger een ander beeld hadden en ze beseffen dat ze het zelf goed hebben. Daarnaast leren de collega’s elkaar ook in een heel andere context kennen, op een veel intensere manier dan op een veilige bowlingavond. Sommigen zullen ook talenten aanboren die ze op het werk nooit toepassen. De stille medewerker in het hoekje neemt hier misschien plots de leiding omdat hij zijn bloed voor een zaak voelt stromen.”

JOHAN DE CROM

“De poetsvrouw kan minder centen aan een goed doel geven dan de CEO. Tijd is wel democratisch. Iedereen kan tijd geven, een uur is voor iedereen een uur” Nathalie Bekx, Time4Society