Bertelsmann in het klein

Het gloednieuwe beurssegment Alternext krijgt op 15 juni een ambitieuze pionier op de koerstabellen: Evadix. Met het geld van de kapitaalverhoging wil de drukkerijgroep strategische overnames doen in België, Frankrijk en Roemenië.

Op een paar weken tijd zag de Bel20 zijn volledige jaarwinst wegsmelten. Niet meteen het geschikte klimaat dus om een bedrijf naar de beurs te brengen. Maar ondanks de onrust op de financiële markten liepen de voorinschrijvingen voor drukkerijgroep Evadix als een trein. Met 5 miljoen euro extra kapitaal in de zakken, krijgt het bedrijf uit Doornik op 15 juni als eerste een notering op Alternext, het gloednieuwe beurssegment van Euronext.

Alternext, het opstapje naar Eurolist

Net als op de Vrije Markt – waar intussen al negen Belgische bedrijven noteren – geldt er op Alternext een vereenvoudigde regelgeving. Toch liggen de vereisten op Alternext een pak hoger dan op de Vrije Markt (zie kaderstuk: Welke regels op de drie beurssegmenten?). Gedelegeerd bestuurder Pascal Leurquin koos specifiek voor een notering op Alternext en niet alleen omdat hij wist dat de primeur voor extra publiciteit zou zorgen.

“Evadix is natuurlijk geen Solvay of UCB, maar het is wel een kmo die georganiseerd is als een multinational. Het bedrijf hoort dan ook niet thuis op de Vrije Markt, waar er bedrijfjes noteren met amper een tiental werknemers en die bovendien niet altijd uitblinken in transparantie,” zegt advocaat Benoît Feron van het kantoor NautaDutilh, dat de beursgang begeleidde.

Bij Evadix hebben ze daarvan alvast een erezaak gemaakt. Het bedrijf wil zelfs verder gaan dan wat Alternext oplegt. Zo start de onderneming al volgend jaar met de implementatie van de IFRS-boekhoudnormen en zal ze ook tegemoetkomen aan een aantal regels van de code-Lippens, die in principe alleen gelden voor bedrijven die op Eurolist noteren. Zo telt de zeskoppige raad van bestuur twee onafhankelijke bestuurders en heeft Evadix een verbod ingevoerd op de cumulatie van de functies van gedelegeerd bestuurder en voorzitter van de raad van bestuur. De onderneming is bovendien ook op heel korte termijn van plan om een audit- en remuneratiecomité op te richten.

Deze politiek illustreert meteen de ambitie van Evadix om in de toekomst de overstap te maken naar de grote jongens op Eurolist, al wil Pascal Leurquin dat nog niet gezegd hebben.

Aan de beursintroductie hangt een prijskaartje van 360.000 euro, wat voor een kmo een niet onbelangrijke uitgave is. “Dat valt uiteindelijk goed mee omdat we heel veel werk intern hebben kunnen doen. De beursgang kost ons 7 procent van het opgehaalde bedrag, terwijl dat bij andere bedrijven toch meestal oploopt tot 12 à 15 procent,” aldus Leurquin.

Na de beursgang zal de free float (het gedeelte van het kapitaal dat in handen is van het grote publiek) van de nieuwkomer iets meer dan 21 procent bedragen. De drie referentieaandeelhouders controleren samen 60,85 procent van de aandelen, maar zij hebben alvast niet de intentie om zich in de toekomst amechtig te blijven vastklampen aan een absolute meerderheid.

Een opvallende naam in de aandeelhoudersstructuur is Alcopa, de holding van de familie Moorkens die fortuin maakte met de import van auto’s. Zes jaar geleden sloegen het toen nog piepjonge Evadix en Alcopa de handen in elkaar om op de voormalige Renaultsite in Vilvoorde nieuwe logistieke activiteiten te ontwikkelen. Wat oorspronkelijk een joint venture was, werd later ondergebracht in de groep Evadix en op die manier werd Alcopa aandeelhouder. Na de kapitaaloperatie heeft de familie Moorkens 6,13 procent van de aandelen in handen, maar ze is niet toegetreden tot het aandeelhouderspact.

De nieuwste Asterix komt uit Doornik

Door de combinatie van drie metiers – drukkerij (65 procent van de omzet), direct marketing (30 procent) en logistiek (5 procent) – is Evadix een uniek bedrijf. “De enige Europese speler met een gelijkaardige diversificatie is Bertelsmann, al speelt die natuurlijk wel in een andere divisie,” blijft Pascal Leurquin met beide voeten op de grond.

Evadix is eigenlijk gebouwd op de ruïnes van de groep Casterman, die ooit wereldroem verwierf met de uitgave van onder meer de Kuifje-albums. Rond de eeuwwisseling kwam het bedrijf echter in financiële moeilijkheden. De familie behield de drukkerij, maar moest eind 1999 wel de uitgeverij doorschuiven naar Flammarion. Voor de logistieke afdeling, die ook in de overname zat, hadden de Fransen geen interesse en via een management buy-out kreeg Pascal Leurquin samen met een kleine groep kaderleden Casterman Distribution in handen. De divisie werd even later omgedoopt tot Evadix Logistics.

De naam Evadix kwam er tijdens een nachtelijke vergadering en verwijst met een knipoogje naar Asterix en Obelix. Nauwelijks enkele maanden later nam Evadix ook de direct-marketingactiviteiten van de Casterman Drukkerij over.

De afslankingsoperatie kon de Casterman Drukkerij echter niet meer redden en eind 2002 ging het bedrijf failliet. Zes maanden later was er nog altijd geen overnemer gevonden en kwamen de curatoren aankloppen bij Pascal Leurquin & co. Finaal waagde hij het erop om de al jaren verlieslatende drukkerij over te nemen. Het Waals Gewest hielp een handje door een belangrijke lening toe te kennen.

De turnaround van de drukkerij was opvallend kort, want al het eerste boekjaar kon de crisismanager die ook op het golfterrein hoge ogen gooit (handicap 13) met zwarte inkt schrijven. “Momenteel draait de drukkerij zowat dezelfde omzet als vier jaar geleden, maar nu doen we het wel met 140 werknemers in plaats van met 220 toen,” verklaart Leurquin de snelle ommezwaai.

Intussen rollen catalogi van het Franse Quelle – het grootste postorderbedrijf van Europa – van de band, maar de drukkerij is ook kind aan huis bij sectorgenoten Damart, 3Suisses en Decathlon. Voorts drukken ze in Doornik Michelingidsen, allerlei zaktelefoongidsen die bij onze zuiderburen uitermate populair zijn en de reclamefolders van onder meer Carrefour en Hubo. Ook de link met het stripverleden van de groep werd behouden, want een paar maanden geleden mocht Evadix 2 miljoen stuks van Het geheime wapen, het jongste Asterixalbum drukken.

Management by walking

Zelfs na de kapitaaloperatie blijft Evadix met een vrij hoge schuldgraad zitten. “De banken zien er alvast geen graten in, want wij hebben geen enkel probleem om financiering te vinden,” reageert Leurquin. “Je mag niet vergeten dat onze machines en gebouwen veel meer waard zijn dan wat er in de boeken staat.”

De 5 miljoen euro extra kapitaal gaat Evadix dan ook niet aanwenden om aan schuldafbouw te doen. Het geld zal in de eerste plaats worden gebruikt om te investeren en om strategische overnames te doen.

Voor een leek lijkt het machinepark sterk verouderd te zijn, maar Leurquin spreekt dat tegen. Drukkerijmachines gaan volgens hem gemakkelijk twintig jaar mee. Tegen eind september moet de absolute parel van de groep operationeel zijn. In een aparte hal van 2000 vierkante meter zijn Duitse en Italiaanse arbeiders volop bezig met de installatie van een gigantische rotatiepers. “De Rolls-Royce van de drukkerswereld,” kan Pascal Leurquin nauwelijks zijn trots onderdrukken. Aan het gevaarte van bijna vijftig meter lang hangt een prijskaartje van maar liefst 12 miljoen euro. De overheid stak een handje toe met een subsidie van 1,72 miljoen euro.

Nog maar een paar maand geleden nam Evadix ook Etibel International over. Het Brusselse bedrijf is al sinds 1914 gespecialiseerd in de productie van etiketten. Opvallend was wel dat de overname grotendeels werd betaald met aandelen. Dat bewijst het vertrouwen van Thierry Lahaye in Evadix. De voormalige eigenaar bleef overigens ook aan boord.

In eigen land is er nog weinig groei mogelijk, maar Evadix lonkt nadrukkelijk naar het buitenland, in de eerste plaats naar Frankrijk en Roemenië. “In tegenstelling tot bijvoorbeeld Polen en Tsjechië zijn de grote jongens daar nog niet neergestreken,” verklaart Pascal Leurquin waarom hij net in Roemenië actief wil worden. “Bovendien is het een aantrekkelijk land met 22 miljoen inwoners en delen we de Latijnse cultuur.”

De man die jarenlang in het buitenland werkte, begint daarmee opnieuw aan een nomadenbestaan, want minstens acht dagen per maand vertoeft hij nu in Roemenië. Pascal Leurquin volgt de operaties op de voet en houdt ervan om door de fabrieken te wandelen. “Management by walking,” zo noemt hij zijn managementstijl.

Dirk Van Thuyne