Bellens doet het zonder anciens

In een week tijd heeft Belgacom drie directieleden ontslagen. “Niets bijzonders aan de hand”, klinkt het bij het bedrijf. Toch gaat het om belangrijke figuren. Twee van hen werkten tot voor kort nauw samen met CEO Didier Bellens.

Op vrijdag 24 mei om 13 uur 10 wordt Pierre-Eric Evrard, de CEO van Scarlet, bij Michel Georgis, de executive vicepresident human resources van Belgacom, geroepen. Tien minuten later staat hij weer buiten. Op staande voet ontslagen. “Vertrouwensbreuk”, heet het. Evrard vecht zijn ontslag aan.

Drie werkdagen later, woensdag 29 mei. Het personeel van Belgacom krijgt te horen dat communicatiedirecteur Philip Neyt is ontslagen. Consternatie alom. Neyt werkt al achttien jaar voor Belgacom. Hij is tegelijk vicepresident publieke zaken en regulering, vicepresident fusies en overnames, CEO van het pensioenfonds (tweede pijler) en, sinds september 2011, vicepresident externe bedrijfscommunicatie. Hij rapporteert rechtstreeks aan Bellens. Is Bellens de ‘mister inside’ van Belgacom, dan is Neyt de ‘mister outside’. Met hem vertrekt de belangrijkste lobbyist van het bedrijf, zeker aan Nederlandstalige kant. Hij heeft nauwe contacten over de partijgrenzen heen.

Neyt is een forse verschijning en een geestige verteller, met een geweldige feeling voor cijfers. Hij verscheen vooral in de pers als voorzitter van de Belgische Vereniging van Pensioeninstellingen. Daar kwam hij terecht doordat hij zijn thesis had geschreven over bedrijfspensioenen. Als assistent aan de Ufsia adviseerde hij de toenmalige RTT al over pensioenen. In 1996 werd hij baas van het pensioenfonds van het telecombedrijf, dat sinds enkele jaren Belgacom heette. Toen dat volledig was gefinancierd, stond hij achter het plan om de wettelijke pensioenen van de statutaire personeelsleden over te dragen aan de overheid. Die kreeg 5 miljard euro in kas. Vlak voor zijn beursgang was Belgacom van een belangrijk langetermijnrisico verlost.

“Fuck you”

Neyt wil niets kwijt aan journalisten over zijn ontslag. “Zwijgen kan niet verbeterd worden”, twittert hij. Terughoudendheid was ook een van zijn eerste opdrachten, toen hij in september 2011 Florence Coppenolle opvolgde als communicatiedirecteur van Belgacom, na de “pesterij”-affaire rond Concetta Fagard, de omstreden rechterhand van Didier Bellens. Neyt moest Bellens een tijdje uit de kranten houden. Maar Bellens, die over enkele dagen 58 wordt, heeft het nadeel dat hij het charisma van een Duco Sickinghe mist en dat hij geen lieveling van de pers is. Toen Neyt begin dit jaar voor de tweede keer een nieuwjaarsbabbel met journalisten organiseerde, ging de aandacht niet naar de investeringen van Belgacom, maar naar de uitspraak “Bruxelles nous dit fuck you”, die Didier Bellens had gedaan over de Brusselse stralingsnormen.

Half april was er het incident op de algemene vergadering van Belgacom, waar de vertegenwoordiger van de overheid — die voor 53 procent eigenaar is van Belgacom — zich onthield bij de stemming over de vergoeding van de directie. Bellens had in 2012 een verloningspakket van 2,48 miljoen euro, socialezekerheidsbedragen inbegrepen. Minister van Overheidsbedrijven Jean-Pascal Labille (PS) wil de vergoedingen van topmanagers in overheidsbedrijven beperken. Tegelijk staan de resultaten en de beurskoers van Belgacom onder zware druk.

Een van de speculaties in de pers is dat Philip Neyt aan Bellens zou hebben gesuggereerd dat hij een geste moest doen en vrede moest nemen met een lager loon. Een ander gerucht is dat Bellens het moeilijk kan verkroppen dat zijn belangrijkste lobbyist de nieuwe telecomwet niet heeft kunnen tegenhouden. Sinds 1 oktober vergemakkelijkt die wet de overstap naar concurrenten. Dat de telecomwaakhond BIPT eindelijk heeft geaccepteerd dat ook de kabel moet worden gereguleerd — en niet enkel Belgacom — zou daar dan niet tegen opwegen.

Communicatiedirecteuren overleven hoe dan ook niet lang in de buurt van Bellens. Gemiddeld gaan ze twee jaar mee. Neyt is de vijfde die vertrekt, als we Philippe Rogge — die nadien nog een tijd bij Belgacom bleef — niet meetellen. Het probleem lijkt te zijn dat Didier Bellens enerzijds jaknikkers haat, en het anderzijds moeilijk heeft met mensen die hem durven tegen te spreken. Van Neyt is bekend dat hij zijn opinies met passie verdedigt. Hr-manager Michel Georgis, de omzichtigheid in persoon, neemt ad interim de bedrijfscommunicatie over.

Winstmotor zonder baas

Op woensdag 29 mei werd ook Steven Van Casteren, de gedelegeerd bestuurder van Connectimmo, het vastgoedfiliaal van Belgacom, de laan uit gestuurd. De redenen voor dat ontslag zijn nog in nevelen gehuld. Connectimmo, dat voor 780 miljoen euro aan activa beheert, moet een winstmotor van Belgacom worden. Volgens financieel directeur Ray Stewart wil Belgacom dit jaar “15 of 16” gebouwen verkopen voor een mogelijke meerwaarde van “40 à 50 miljoen euro”. Van Casteren, een econoom die in de jaren negentig het vak leerde bij DTZ en Compagnie de Promotion, werkt sinds 1997 op de vastgoedafdeling van Belgacom. Hij werd baas van Connectimmo, toen het filiaal in 2002 werd opgericht. Hij was toen 34.

Het ontslag zou niets te maken hebben met de verkoop van een Belgacom-gebouw in Bergen aan een firma van de voormalige PS-coryfee Edmée De Groeve en haar dochter in 2005. Didier Bellens werd in 2011 voor dat dossier in verdenking gesteld wegens passieve corruptie. Het parket van Bergen geeft geen enkele commentaar over de stand van zaken in dat onderzoek.

Zelfs de sleutelhouder weg

Het ontslag van Pierre-Eric Evrard is merkwaardig, omdat hij gold als een vriend van Bellens. Volgens Evrard heeft hij zelfs de sleutel van het appartement en van de boot van Bellens aan zee. Zeker is dat hij de zaakvoerder is van Arsema, een bvba waarvan de naam volgens Evrard is samengesteld uit de beginletters van de namen van de kinderen van Bellens. Arsema, op het adres van Evrard, is sinds 2009 onafhankelijk bestuurder bij de beursgenoteerde vastgoedvennootschap Immobel. Maar niet Evrard treedt daar op als vaste vertegenwoordiger van Arsema, wel Didier Bellens. Op de jongste algemene vergadering van Immobel verdedigde Bellens, als voorzitter van het bezoldigingscomité, nog de 450.000 euro die Paul Buysse bij Immobel als voorzitter ontvangt. Ook Evrard werd in 2011 ondervraagd over de zaak-De Groeve, maar hij werd niet in verdenking gesteld.

Evrard, die van opleiding telecomingenieur is, werkte sinds 1995 in verschillende functies voor de Belgacom-groep, onder meer als directeur van de vipklanten en als vicepresident corporate relations. In 2011 werd hij CEO van de telecomdochter Scarlet. Volgens Evrard zou hij twee weken geleden zijn terugkeer naar de Belgacom-groep hebben gevraagd, omdat hij zich niet kon vinden in de plannen die Belgacom had met Scarlet. Vakbondskringen vermoeden dat er bij Scarlet — waar nog 90 mensen werken — een zware herstructurering op komst is. Executive vicepresident Dominique Leroy, die verantwoordelijk is voor de consumentendivisie van Belgacom, zei in april op een persconferentie dat Belgacom meer aandacht zou besteden aan Scarlet, als antwoord op het SNOW-offensief van Base. Leroy was de tweede ondertekenaar van het ontslag van Evrard. Volgens Evrard heeft hij sindsdien van Didier Bellens nog niets gehoord.

“Normaal verloop”

In politieke kringen veroorzaakt vooral het ontslag van Philip Neyt deining. Naar verluidt kwam het zelfs ter sprake op het kernkabinet van de federale regering. Kamerlid Peter Dedecker (N-VA) vroeg minister Labille prompt om uitleg. Bij Belgacom wijst de persdienst erop dat het gaat om slechts drie ontslagen in een groep van 170 directeuren. “Het verloop bij Belgacom is zeker niet groter dan bij andere bedrijven in deze sector”, heet het. Bellens kan enkel worden ontslagen door de regering. Zijn contract loopt nog tot 28 februari 2015. De verbrekingsvergoeding bedraagt één jaar loon.

De bevoegdheden van Neyt zijn intussen over diverse managers verdeeld. Bellens neemt zelf ad interim publieke zaken over. Dat betekent dat zijn “executive advisor” en het hoofd van zijn kabinet, Sandrine Nelissen Grade (40), een alumnus van de London Business School en een lid van de Club van Lotharingen, daarmee wordt belast.

BRUNO LEIJNSE

Het probleem lijkt te zijn dat Didier Bellens enerzijds jaknikkers haat, en het anderzijds moeilijk heeft met mensen die hem durven tegen te spreken.