“België heeft nú een schoktherapie nodig”

Het kersverse sociaal akkoord krijgt kritiek uit ondernemers-hoek. Agoria (metaal en technologie) stak de lont aan het vuur. Nu reageert ook Philippe Vlerick in naam van textielfederatie Febeltex. “Dit akkoord helpt ons op lange termijn niet vooruit.”

In interviews met enkele weekendkranten noemt federaal minister van Werk Freya Van den Bossche (SP.A) het vorige week afgesloten sociaal akkoord positief: “Ons doel is bereikt: economische groei vertalen in jobs.”

Philippe Vlerick, topman van UCO Textiles en voorzitter van de textielfederatie Febeltex, moet zowat van zijn stoel gevallen zijn. Hij schat dat het bereikte akkoord 5000 jobs zal kosten in de textielindustrie alleen al: “Men moet eens inzien dat vele ondernemingen in België zich in een draaikolk bevinden. Twee jaar geleden, op 24 februari 2003, hebben we met vier ondernemers aan de alarmbel getrokken. Ik stel vast dat de overheid nog maar weinig aan de problemen heeft gedaan. Terwijl de industrie in dit land zorgt voor 600.000 directe jobs en voor een exportomzet van 100 miljard euro. We bevinden ons op een scharniermoment, waarop onze welvaart en onze welvaartstaat fundamenteel bedreigd worden.”

TRENDS. De huidige loonnorm (die een loonstijging met 4,5 % aanbeveelt op twee jaar) zit nu toch lager dan in de buurlanden. Of vindt u de stijging te hoog, net als de werkgevers van Agoria?

PHILIPPE VLERICK (FEBELTEX). “Met de huidige loonkostenhandicap is België al ontspoord! Ik blijf er ook bij dat de automatische aanpassing van de lonen aan de index jobs vernietigt. Maar aan dergelijke heilige huisjes mag blijkbaar niet geraakt worden. Er mag niet eens over gesproken worden. Zo gaat de Argentinisering van België verder.”

Wat stelt u concreet voor?

VLERICK. “Een schoktherapie, een soort big bang, liever vandaag dan morgen. Er moet werkelijk diep gesneden worden. De voormalige Britse premier Margaret Thatcher zei dat zo treffend: You have to accelerate the inevitable. Wat onvermijdelijk gedaan moet worden, moet zo snel mogelijk gedaan worden. We merken, bijvoorbeeld, dat de inkomsten van de Belgische textielbedrijven slinken, terwijl de uitgaven gelijk blijven. Als dat voortgaat, telt onze sector over enkele jaren nog eens 5000 werknemers minder. We hebben nu meteen een daling van de loonkosten nodig. Maak u geen illusies: onze loonkostenhandicap wordt steeds groter.”

Bestaan er mirakeloplossingen?

VLERICK. “De regering moet dringend werk maken van een vermindering van de werkgeverslasten. We hebben een planmatige aanpak nodig, die structureel en systematisch is.”

De regering zal wel antwoorden dat de financiering van de sociale zekerheid dan in het gedrang komt.

VLERICK. “Het Federaal Planbureau heeft zopas een studie gemaakt over alternatieve financieringspistes voor de sociale zekerheid en daar zitten absoluut interessante ideeën bij. Weet je wat mij nog het meest stoort? Dat we hier in België geen sense of urgency hebben. Men wil gewoon niet inzien dat het water veel ondernemers tot aan de lippen staat. Wat is er gebeurd sinds we twee jaar geleden aan de alarmbel hebben getrokken? Vrijwel niets. Ondertussen komt de vergrijzing opzetten, stijgen de kosten voor medische uitgaven exponentieel en gaat ook de delokalisatie onverminderd verder.”

Worden we straks wakker in een economische woestijn?

VLERICK. “Ik blijf erbij dat een ondernemer het soms aan zichzelf verplicht is te delokaliseren, wil hij ook hier nog activiteiten in stand houden. Maar het wordt de hoogste tijd dat iedereen in dit land wakker wordt: politici én burgers, werkgevers en vakbonden. Want één zaak staat vast: onze industriële toekomst wordt zonder meer bedreigd.”

Karel Cambien

“De automatische aanpassing van de lonen aan de index vernietigt jobs. Maar daarover mag blijkbaar niet eens gesproken worden.”