Baron Van Zon

Sfeervol en ontspannen tafelen op een schilderachtig landgoed.

Alle elementen waren aanwezig voor een onvergetelijke avond: een nazomerzonnetje, een magische omgeving en alom geanimeerde gezelligheid. Wij waren bij Baron Van Zon beland, het drukbezochte café-restaurant dat de naam meekreeg van een vrolijk familielid uit het Antwerpse poppentheater Van Campen.

Het anderhalve eeuw oude landgoed staat er enigszins vervallen bij te midden van een park waar de natuur baas is over de mens. Het adellijke huis heeft aan de achterkant een terras dat uitgeeft op een weide met geiten en kippen en een met kroos overwoekerde eendenvijver.

Wij betraden het landhuis, dwaalden door de ruime vertrekken, belandden in het café met de oude toog, bewonderden op de eerste verdieping de Mexicaanse tabakskast, passeerden de kinderkamer en nestelden ons in de eetkamer. Om het verleden te laten spreken was ook deze ruimte sober ingericht. Muiszwart gepigmenteerde muren, op maat gemaakte lichtarmaturen, marmeren schouwen, vloeren van brede planken, houten tafels en feestelijke luchters aan geornamenteerde plafonds brengen sfeer. Tussen de tafels lopen Aziaten, Afrikanen en Europeanen. Er heerst een uitgelaten sfeer, want bij de baron gaat het er ongedwongen aan toe.

Wij nipten aan een Braziliaanse caiperina, die helaas veel te zoet was gedoseerd en door smaakverlammende eigenschappen ongeschikt was als aperitief. Specialiteiten zijn: koninginnenhapje met hoevekip (380 frank), gebakken ganzenlever met mango (635 frank), gegrilde jonge tarbot met venkelpuree, mousseline en truffelschilfers (895 frank), Canadese Red King krabbenpoot met gekonfijte gember (655 frank), met de hand gesneden steak tartaar (495 frank) en steak (495 frank).

Wij begonnen met: huisgemaakte ganzenleverterrine, mislukt als bereiding (zout, lomp en met een te dikke vetlaag), opgediend met notenbrood en een tot mousse gepocheerde fletse peer (535 frank) en huisgemaakte, balvormige garnaalkroketten met achter de krokante korst een beslag dat zo zout was, dat we niet meer wisten of we nu vlees- of garnaalkroketten aten (380 frank). Fettucino al nero di seppia was de mooie naam voor een onbehoorlijk grote portie zwarte pasta met daaronder kapot gekookte mosselen in plakkerige visfumet met saffraan (695 frank). Dagverse vis volgens markt- en prijsaanbod (525 frank) stond voor Groenlandse heilbot met glazig en papperig visvlees (volgens ons uit de diepvries), dat werd opgediend met een slaatje en naar niets smakende, knikkerronde fabrieksaardappelen (525 frank). Wij die dachten dat de avond niet stuk kon, kwamen ontgoocheld buiten.

pieter van doveren