Babyborrel

2010 is ondertussen ruim twee maanden oud. Het was een erg vlotte geboorte, maar het kind kreeg het daarna wat moeilijk. Aan de kleine zelf kan het nochtans niet liggen. Bij de start heeft hij alles meegekregen wat hij nodig heeft: een lage rente, een voorzichtige economische groei en het vooruitzicht op mooie bedrijfswinsten. Maar storende elementen in de omgeving leiden de aandacht af van dit kleine wonder. Het resultaat: na twee maanden heeft het kind nauwelijks aan gewicht gewonnen. De Stoxx50 staat zelfs op een verlies van 8 %.

Iedereen weet dat na de geboorte van een kind structuur en stabiliteit van het allergrootste belang zijn voor zijn ontwikkeling. Maar dat is precies waar het de jongste weken aan ontbreekt. De schuldenproblematiek in Griekenland en de daaraan verbonden twijfel over de toekomst van de euro eisen momenteel weer een ongewoon groot deel van de aandacht op. De Europese eenheidsmunt heeft daardoor de voorbije week weer een flink stuk van zijn pluimen verloren. Terwijl de druk op Griekenland om zijn financiën op orde te krijgen, groter wordt, wordt de dollar slapend rijk. Het groene biljet lijkt nog steeds voor heel wat beleggers als vluchtmunt te dienen. Voor een gezonde nachtrust is het dan ook aangewezen dat er in Europa snel een duidelijk signaal wordt uitgestuurd. In de VS is het alvast weer business as usual. In het vierde kwartaal kwam de groei van het bbp in de VS op 5,9 % uit. Eerder was er sprake van 5,7 %. Maar dat zijn historische cijfers. Als belegger moeten we vooral vooruitkijken, en op basis van het consumentenvertrouwen in februari lijkt Joe Sixpack voorlopig niet echt meer aan de kar te trekken. Het eerste kwartaal heeft nog een maand te gaan en dus is het in de VS alweer uitkijken naar de eerste kwartaalcijfers.

Voorlopig moeten we ons echter vooral concentreren op het resultatenseizoen in Europa, dat inmiddels op kruissnelheid is. Een van de opmerkelijkste resultaten kwam vorige week uit West-Vlaanderen. Staalverwerker Bekaert verpulverde met zijn jaarcijfers de prognoses. Analisten struikelden over de superlatieven bij de doorlichting van het rapport. De omzet die Bekaert in Aziatische en Latijns-Amerikaanse landen genereert, is bijna even groot als die in de klassieke markten. Maar terwijl er in die laatste nauwelijks of geen geld wordt verdiend, schittert de regio Azië-Pacific met marges van ruim 35 %. Ons leert het alvast dat het bedrijf de juiste strategische keuzes heeft gemaakt. Voor de beslissing die jaren geleden werd genomen om een stevige aanwezigheid in China uit te bouwen, is het bedrijf al eerder geroemd. Maar dat het er op het toppunt van de crisis in geslaagd is het hoofd koel te houden en zijn productieapparaat intact te laten, bewijst dat Bert De Graeve niet zomaar tot Manager van het Jaar is uitgeroepen.

We hebben het hier al eerder geschreven: in een gespannen omgeving is de kunst om de juiste keuzes te maken cruciaal. Bekaert werd er alvast voor beloond. Als we er de koersgrafiek van het West-Vlaamse bedrijf bij nemen, dan lijkt het alsof er nooit een crisis is geweest. Hoopgevend is vooral dat Bekaert geen uitzondering was. Ook Telenet en Belgacom bijvoorbeeld pakten uit met cijfers die beleggers gretig verorberden. Dat er bovendien voor de aandeelhouders een extratje in zat, is daar niet vreemd aan. Maar bedrijven die in het huidige klimaat een mooi stuk van hun winst aan de aandeelhouders uitkeren, blaken natuurlijk van zelfvertrouwen en verdienen wat extra aandacht.

Dat vertrouwen vinden we jammer genoeg nog niet overal terug. In de communicatie over wat 2010 te bieden heeft, is het voor heel wat bedrijven nog steeds spitsroeden lopen. Elk woord, punt of komma wordt grondig geanalyseerd voor het de wereld wordt ingestuurd. Uit schrik dat beleggers het verkeerd zouden begrijpen. Uit schrik dat ze verkeerde conclusies zouden trekken. Uit schrik dat ze het bedrijf de rug toekeren. En dus worden gewaagde uitspraken over de vooruitzichten wat onder de mat geschoven en de verwachtingen niet te hoog gelegd. Mooi meegenomen daarbij is dat wanneer er op bijna niets wordt gehoopt, elke meevaller op applaus wordt onthaald en dubbel en dik wordt beloond. Who are we kidding? Alles wijst erop dat de financiële markten nog een tijdje tussen hoop en vrees gevangen zullen blijven zitten. Hoop dat de bedrijfsresultaten en vooruitzichten uiteindelijk ook in koerswinsten vertaald zullen worden. Vrees dat de Griekse tragedie maar moeizaam tot een ontknoping zal komen. Maar tegen de achtergrond van het goedkope geld lijkt alles er toch op te wijzen dat de weg naar winst op de beurs te vinden is. Laten we de uitnodigingen voor de babyborrel dus maar versturen. Wat we zullen schenken, zien we dan wel: cava of champagne.

DE AUTEUR IS HOOFDREDACTEUR.

Steven Vandenbroeke

Bedrijven die in het huidige klimaat een mooi stuk van hun winst aan de aandeelhouders uitkeren, blaken van zelfvertrouwen en verdienen wat extra aandacht.