Arte

Een druk bezochte Italiaan met een verrassend interieur en – jammer genoeg – een voorspelbare keuken.

De authentieke Italiaanse keuken valt in de smaak, omdat er oprecht wordt gekookt en de dingen smaken naar wat ze zijn. Door de opkomst van de Italiaanse keuken gaan koks terug naar de essentie: vis moet naar vis smaken, erwtjes naar erwtjes…

Ook heel wat Belgische koks beginnen op die manier te koken, maar in het doorsnee Italiaanse eethuis presenteren de heren nog immer een Belgische versie van de Italiaanse keuken met room en boter in de verkookte sausen en soms een portie frieten erbij.

Op zoek naar een authentieke Italiaan in Antwerpen belandden wij in eethuis La Terrazza (Wisselstraat 2), waar ons teleurstellingen wachtten. La Terrazza was vroeger het beste Italiaanse restaurant van de Metropool, veranderde van eigenaar en kan de vroegere reputatie niet langer waarmaken. Vijfenzeventig procent van de antipasto di verdure en antipasto marinate kwam rechtstreeks uit potjes.

Dan maar naar Arte, het drukbezochte Italiaanse restaurant aan de toeristische Suikerrui. Arte heeft een opzienbarend designinterieur. Architect Jo Peeters en artiest Flavio Piras sloegen elf jaar geleden de handen in elkaar en kwamen met iets niet alledaags op de proppen. Een keuken achter glas, vloeren van terrasklinkers, collages en stoelen ontworpen door Flavio, grondverlichting en neon aan de muur: kitsch of kunst?

Arte is een onderneming van de Lampis-broers, die ook het Frans-Italiaanse eethuis Gulden Beer aan de Grote Markt beheren. Beide eethuizen worden druk bezocht door sinjoren en toeristen. De spijskaart van Arte is minder excentriek. Ze vermeldt vooral klassiekers uit het Belgisch-Italiaanse repertoire, zoals pizza, minestrone, mozzarella met tomaat en basilicum, lasagne en kalfslever op Venetiaanse wijze.

Snel geknipte obers met van het vet glanzende kapsels brachten carpaccio van rauwe tonijn, vergezeld van een flesje sojasaus (510 frank) en calamari fritti of gefruite inktvisringen met tartaarsaus (490 frank). De voorgerechten waren geen openbaring, maar smaakten daarom niet minder lekker. Als hoofdgerecht kregen we: een smakelijk-ouderwetse ossobuco met mals gestoofde kalfsschenkel, overgoten met tomaten- en groentebrij (610 frank) en kalfsvlees picata al limone e vino bianco, of lapjes kalfsvlees met een onfrisse citroensaus (520 frank). Een kaasassortimentje met waaiervormig gesneden appel sloot deze stereotiepe, ouderwetse Italiaanse maaltijd af. Met zo’n inrichting hadden wij originelere bereidingen verwacht.

Pieter van Doveren