André D’Haese

Oost-Vlaming André D’Haese liet een burgerpaleis aan de deftige Brusselse Louizalaan verbouwen tot een uitzonderlijk luxueus restaurant.

André D’Haese is een koppige Oost-Vlaming die hardnekkig tegen de stroom in roeit: net nu de mode de mensen massaal naar goedkope bistro’s, brasserieën en eetcafés drijft en je in de dure restaurants niets anders dan geklaag hoort, opent hij het deftigste restaurant van België. Kostprijs van dit ‘folietje’: minstens 70 miljoen frank.

Als jongetje al liep de kok langs de 19de-eeuwse huizen aan de Louizalaan op zoek naar het pand voor het restaurant van zijn dromen. Dat restaurant is er gekomen, nu nog de klanten. Acht maanden na de opening weet André D’Haese al dat het chique decor en de exquise kookkunst niet voldoende zijn om mensen met geld massaal over de streep te trekken.

Wij reden op een kalme woensdagavond richting Louizalaan en kregen voor de deur een parkeerplaats toegewezen van twee ‘voituriers’. Wij gingen nederig naar binnen en werden onthaald door echtgenote Martine D’Haese. Zij leidde ons naar de chique wijnwinkel. Daar kan je tot ‘s avonds laat terecht als je onverwacht een exclusief cadeautje nodig hebt. Met een glaasje champagne in de hand deden wij de ronde in de hypermoderne keuken met ‘Gastroshop’. Via het riante trapportaal stapten we de weelderig gedecoreerde salons van ‘The Avenue’ binnen. Daar zijn de geornamenteerde plafonds verlicht door feeërieke luchters met honderden lampjes. Tussen de tafels is er ruimte, wat de intimiteit bevordert. Wie nog meer beslotenheid wenst, kan terecht in het privé-salon.

Het goedkoopste gerecht van de spijskaart is een bouillon van lamstong met shii-take, andijvie en Japanse parels, geparfumeerd met citroengras (800 frank). Het duurste gerecht is een Belle de Fontenay-aardappel met Iraanse Beluga-kaviaar en zure room (4800 frank). Voor truffelliefhebbers wacht verse pasta met 30 g truffel, ‘fleurs de sel’ en Séchuan-peper (2600 frank).

Wij dropen af en kozen een tafel in ‘The White Room’, een blank proeflokaal waar men in het zicht van de keuken ‘minder bewerkelijke bereidingen tegen gereduceerde prijzen degusteert’. Het accent ligt op snelheid. Wij opteerden voor gekonfijte kwartel met krokant spek, slaatje van rauwe spinazie en broodkorstjes (550 frank) en Romeinse salade met olijven, pijnappelpitten en alledaagse grijze garnalen (650 frank), gevolgd door kabeljauw met ovenkorst, opgediend met risotto, saus met inktvispigment en zeekraal (800 frank) en, als lekker klassiek gerecht, ribstuk met Pont-Neuf-aardappelen, choronsaus en gemengde sla (950 frank). Het aanbod nagerechten was beperkt en weinig opwindend. Daarom kozen wij voor koffie en die werd uitgeschonken in de schaduw van twee verdiepingen snoepgoed.

PIETER VAN DOVEREN