Amerikanen zorgen voor aardverschuiving op Belgische textielmarkt

De komst van het Ameri-kaanse Mohawk Industries op het Europese continent jaagt een siddering doorheen de Belgische textielmarkt. Alle kaarten worden nu herschud, het landschap volledig vertim-merd, heet het. Tegen die achtergrond maakt Beaulieu International Group zijn (r)entree. “Dat is goed nieuws voor de sector.”

Vergelijkbaar met de landing van de geallieerden. Die kwamen ons ter hulp, wat ik ook durf te hopen van Mohawk.” Er kan ook al eens gelachen worden. Maar de overheersende stemming in de textielsalons is er een van positieve vertwijfeling.

Het nieuws dat de grootste vloerbekledingsgroep Mohawk Industries de hand wist te leggen op Unilin, bekend van het laminaatmerk Quick-Step, joeg een siddering door de sector. Het overnamebedrag van 2,2 miljard euro was nog niet eens hét gespreksonderwerp, al stemt het wel tot nadenken.

“Wie zo’n bedrag op tafel kan leggen, kan zich veel permitteren”, zegt Fa Quix. “We krijgen een compleet ander verhaal nu Mohawk hier voet op het tapijt heeft gezet,” aldus een Febeltex-topman met zin voor semantische humor.

Consolidatiedans ingezet

De meeste textiliens verwachten dat Unilin slechts de eerste Europese pion is voor het beursgenoteerde Mohawk. Het Amerikaanse bedrijf is groot geworden via een vrij agressieve acquisitiepolitiek, en daarbij staat de verwerving van marktaandeel centraal. Het bedrijf telt zo’n 34.400 werknemers en heeft een omzetcijfer van 5,8 miljard dollar (zie ook blz. 98). Mohawk Industries heeft een globaal marktaandeel van 30 procent in de tapijtmarkt. Samen met aartsrivaal Shaw Industries en Beaulieu of America heeft het 70 procent van de totale Amerikaanse vloerbekledingsmarkt in handen.

Maar in laminaat is Mohawk een nog vrij ‘kleine’ speler. Met Quick-Step koopt het bedrijf meteen een goed gestructureerd bedrijf en een bekend merk, ook in de VS. De laminaatvloeren hebben in Europa de jongste tien jaar een uitzonderlijke groei gekend. In de VS was de markt in 2004 goed voor 1,2 miljard dollar, een stijging van 24 procent in vergelijking met 2003. Mohawk voorspelt een verdere groei van 15 procent per jaar. Iets wat andere spelers niet durven te bevestigen.

“Mohawk heeft in de VS de consolidatiedans geleid, ik verwacht op termijn dat ze dat hier gaan overdoen,” zegt Filip Balcaen. De verkoop van zijn tapijtgroep Balta aan het Britse buy-outfonds Doughty Hanson mag vandaag gezien worden als de officiële start van de omwenteling die de sector sindsdien doormaakt. “Ik ben blij dat de consolidatie eindelijk op gang lijkt te zijn gekomen,” aldus Balcaen. “U kent mijn mening daarover, het moest al veel eerder gebeurd zijn.”

Politicus en ondernemer Pierre Lano zit op dezelfde golflengte: “Dat is goed nieuws voor de sector. Want de grootste slachtoffers van deze omwenteling zullen grootdistributeurs als Carpetright zijn. Het zal ze niet langer meer lukken om verschillende spelers tegen elkaar op te zetten en ridicule marges aan te bieden.” Iets wat Herman Paridaens van Balta beaamt. Al is hij niet overtuigd dat Mohawk nu een versnelde consolidatiegolf gaat teweegbrengen. “Om te huwen, moet je met twee zijn en het is nog maar de vraag of anderen bereid zijn om de stap te zetten.” Voor zijn eigen Balta is dat niet aan de orde. “Of toch niet dat ik weet.”

Beaulieu International Group

Ook Christophe Deroose volgt de ontwikkelingen op de voet. De kersverse CEO van Beaulieu International Group – de officiële benaming van de constellatie rond de diverse samengesmolten Beaulieu-divisies – krijgt er met Mohawk meteen een grote uitdager voor zijn Berry Floor-divisie bij.

“Ik ben blij met Mohawk als overnemer van Unilin,” zegt Deroose. “Buy-outfondsen hebben uitsluitend oog voor de rentabiliteit op korte termijn. En dat verziekt het marktherstel. Mohawk is een industriële speler met een focus op de toegevoegde waarde. Dat maakt het tot een gefundeerd industrieel verhaal, wat zal leiden tot een gezonde rentabiliteit.” Dat is meteen ook zijn opdracht bij Beaulieu. “De fusie is een economisch gegeven,” stelt Deroose, die voorheen CFO was bij de Ideal Group. “Als je ziet dat we bij de fusie met geen enkele divisie meer dan 15 procent marktaandeel halen, dan geeft dat mooi aan hoe versnipperd onze markt is.”

Deroose denkt twee tot drie jaar nodig te hebben om de integratieoefening te voltooien. “Maar niets belet ons te ageren op de lopende marktontwikkelingen.” Of hij doelt op gesprekken met Domo of Beaulieu of America, iets wat totnogtoe niet gebeurd is? “Het zou dom zijn om ook maar iets uit te sluiten voor de toekomst. Maar we gaan niet overhaast tewerk.”

Vragen bij intrede Mohawk

Dat de industriële groep Mohawk -dat pure financiële fondsen als BC Partners, Allianz Capital en Carlyle achter zich kon laten – in de overnamestrijd rond Unilin stapte, wekt bij enkelen verbazing.

“Ze zaten alvast niet in de eerste biedronde en werden pas later rond de tafel uitgenodigd,” zegt een betrokkene. “Het is symptomatisch voor dit dossier dat een aantal financiële fondsen heeft afgehaakt. Bovendien stelde meer dan één fonds zich vragen omtrent de verwerking van de inkomsten uit licenties die Unilin heeft lopen in zijn boekhouding en die via Ierland fiscaal-vriendelijk worden afgehandeld.”

Ook de continuïteit van het management zou een struikelblok zijn geweest, want de meeste bestuurders-aandeelhouders wilden cashen en uitstappen,” klinkt het.

Filiep Libeert (Domo), die Kohlberg Kravis Roberts & Co adviseerde in het dossier, haalt zijn schouders op: “De beste heeft gewonnen zeker.” Bij Unilin kregen we daarover geen reactie. Volgens het officiële persbericht zal het huidige managementteam Unilin nog elke dag blijven aansturen. De 63-jarige Frans De Cock krijgt – zoals gebruikelijk bij de grote overnamedossiers van Mohawk – een bestuurdersfunctie bij de Amerikaanse groep.

Dat daarmee alweer een Belgisch kroonjuweel in buitenlandse handen komt, doet Filip Balcaen af als emotionele onzin. “Onze bedrijven moeten dringend consolideren, gezien de overcapaciteit in tapijt. Maar er is heus geen enkele noodzaak om de tapijtproductie te delokaliseren. Die blijft – voor een groot gedeelte tenminste – in Vlaanderen. En waar het beslissingscentrum nu precies ligt, doet daarbij niet ter zake.”

Lieven Desmet