Gezien de onzekerheid die inherent is aan de volatiele evolutie van de rentecurve, is flexibiliteit nodig om elke kans te grijpen om de kosten van de leningen zoveel mogelijk te drukken. Dat zegt Olivier Crop, head of Belfius Debt Management.
De lokale besturen hebben pas laat geprofiteerd van de daling van de rente die in het midden van de jaren negentig begon. Niettemin hebben ze in de loop van de jaren samen met hun financiële partners diensten ontwikkeld voor het actieve beheer van hun schulden, maar ook van hun thesaurie en hun budget. Zo kunnen ze anticiperen op de evolutie van de kosten van hun schulden en die beheersen en zelfs stabiliseren. Dat is een cruciaal element gezien het steeds moeilijker budgettaire en financiële kader.
Het kan zijn dat de term ‘actief schuldbeheer’ de beleidsmakers soms angst inboezemt. Maar de meeste doen het al zonder het te weten. We zijn hier ver verwijderd van de financiële engineering. Daden van actief beheer waren altijd al talrijk aanwezig in onze dagelijkse bezigheden:
– als een kredietnemer een lening aangaat en een keuze maakt tussen een rente op korte termijn, een rente die om de drie jaar aanpasbaar is of een vaste rente, dan is dat actief schuldbeheer;
– als een kredietnemer tijdens de looptijd van een lening een referentierente inruilt voor een andere en hij dan de keuze maakt tussen een rente op korte termijn, een rente die om de drie jaar aanpasbaar is of een vaste rente, dan is dat actief schuldbeheer;
– als een kredietnemer een thesaurie-overschot toewijst aan de vervroegde terugbetaling van een leningssaldo, dan is dat actief schuldbeheer.
Herzienbare leningen maken het mogelijk om, volgens het normale (positieve) verloop van de rentecurve, een lager financieringspercentage aan te houden dan bij een vaste rente en te profiteren van een eventuele toekomstige daling van de rentecurve. Omgekeerd stelt elke herzieningsdatum het financieringspercentage bloot aan een mogelijke verhoging van de rente.
Gezien de onzekerheid die inherent is aan de volatiele evolutie van de rentecurve, is flexibiliteit nodig om elke kans te grijpen om de kosten van de leningen zoveel mogelijk te drukken en de blootstelling aan een verhoging van de rente te verminderen door het tijdschema voor de herzieningen te spreiden.
Actief schuldbeheer houdt dus in dat een bewuste keuze gemaakt wordt tussen verschillende beheerstrategieën, steunend op een aantal onvermijdelijke elementen. Denk aan:
– de analyse van de macro-economische toestand en de invloed daarvan op de rentecurve;
– de analyse van de samenstelling van de schuldenportefeuille in zijn geheel;
– de analyse van de verwachtingen, behoeften en gedragingen in het beheer van de financiële stromen.
De keuze uit de beschikbare oplossingen moet dan ook gebeuren vanuit het oogpunt van hun relevantie en opportuniteit ten opzichte van de visie die uit die analyses naar voren komt. Het moet daarbij gaan om een langetermijnvisie, die regelmatig gevoed wordt met overzichten om rekening te houden met het evolutieve karakter van de geanalyseerde fundamentals.
Er zijn heel wat oplossingen beschikbaar, maar elke instelling moet haar beslissingen in elk geval afhankelijk maken van deze analyses, en de denkoefening toepassen op haar eigen omgeving. Zo kan ze beter begrijpen wat er bij haar keuzes op het spel staat.
