Aangenaam anachronisme

Madam Pheip is een Vlaams huiskamerrestaurant dat doet denken aan een plaatje uit een album van Nero.

Er zijn zo van die adresjes die je eigenlijk voor jezelf moet houden. Komt er te veel (of het verkeerde) volk over de vloer, dan wordt het delicate evenwicht verbroken tussen het decor, de keuken en de mensen. Madam Pheip is zo’n puur adresje waar alles wonderwel bij elkaar past. Het bescheiden eethuisje is een aangenaam anachronisme, dat doet denken aan een plaatje uit een album van Nero.

Plaats van het gebeuren is het eens zo vermaarde dokwerkerscafé Matador, gelegen bij de ingang van de Waaslandtunnel die bij de sinjoren beter bekend is als “de konijnenpijp”. Sinds Diana Meeuwsen (alias Madam Pheip) er haar intrek nam, zijn de “couplekkes” van koffie met een “witteke” vervangen door een spijskaart die een ode brengt aan de goede Belgische keuken. Diana zwierf jarenlang rond in de horeca en droomde al lang van een eigen eethuis. Toen zij vorig jaar op dit dokwerkerscafé botste, ging haar wens in vervulling. Ze heeft er spiegels opgehangen en de luster uit haar eigen slaapkamer, maar voor de rest is het ietwat primitieve en toch mooie armeluisdecor bij het oude gebleven.

Diana Meeuwsen belde met Marc Sleen, de geestelijke vader van Nero, om te vragen of hij akkoord ging met de nieuwe naam van het eethuis. De striptekenaar vond het een fantastisch idee en stuurde bovendien spontaan een tekening. Toeval of niet, maar Diana past zowel door haar rondborstig voorkomen als door haar immer goedgemutst optreden helemaal in de retro-omgeving : het is alsof je thuis op bezoek bent bij de vleesgeworden Madam Pheip.

Wij zaten in de buurt van de potkachel aan een tafeltje waarvan de plastieken ruitjesbekleding bedekt was met wit papier. Door de open deur achter de toog zie je Marcel de kok geconcentreerd kokkerellen. Zijn beknopt repertoire is opgebouwd uit Belgische evergreens zoals paling in ‘t groen (590 fr.), worst met stoemp van vier groenten (350 fr.), konijn met mosterd, champignons en spek (470 fr.) en mosselen (420 fr.).

Wij proefden de pastei van het huis (260 fr.), zelfgemaakte garnaalkroketten (290 fr.), gebakken paling met tartaarsaus (560 fr.), versneden eendenvlees in een zoete kruidensaus met gember, kaneel, rode wijn en amandelen (620 fr.), naar een zestiende-eeuws recept uit “‘t Antwerps Kookboek voor Leckertongen” en steak tartaar van op bestelling gemalen rundsteak met attributen zoals eidooier in dop, gehakte uien, kappertjes, mayonaise en worchestershiresaus. Het waren stuk voor stuk met toewijding bereide gerechten, die in dit compromisloze babbelrestaurant extra goed smaakten.

PIETER VAN DOVEREN