Co-CEO’s John-Eric Bertrand en Piet Dejonghe over de toekomst van Ackermans & van Haaren: ‘Dit wordt het decennium van India’

Het duo John-Eric Bertrand en Piet Dejonghe leidt sinds vorige lente de Antwerpse investeringsgroep Ackermans & van Haaren. “Dit mag de langetermijnoplossing blijven”, klinkt het in hun eerste interview.

Dat Ackermans & van Haaren, ook intern AvH geheten, al lang een stevig boontje heeft voor India als investeringslocatie, heeft een vervelend kantje voor co-CEO John-Eric Bertrand. “Ik ben er al regelmatig ziek geweest, want onze contacten introduceerden ons altijd zeer graag aan de lokale, overvloedig gekruide keuken.” Maar verder geen onvertogen woord over India tijdens het maideninterview van de 45-jarige Bertrand en de elf jaar oudere co-CEO Piet Dejonghe, het duo dat sinds mei vorig jaar de dagelijkse leiding van de groep deelt. Zij zijn de opvolgers van Jan Suykens, die op zijn beurt in 2016 in de voetsporen trad van captain of industry Luc Bertrand. Die laatste, de vader van John-Eric en van federaal staatssecretaris voor Begroting Alexia Bertrand, speelt verlengingen als voorzitter van AvH, de sterkhouder van bedrijven als DEME, CFE, Sipef, Nextensa, Bank Delen en Bank Van Breda.

Als we op termijn partner zijn van een bedrijf dat maar de helft wordt van een klepper als argenx, kan dat heel belangrijk zijn voor AvH’ PIET DEJONGHE

Meneer Bertrand, u focuste al jaren op de diverse AvH-divisie Growth Capital. Is India uw echte stokpaardje?

JOHN-ERIC BERTRAND. (Knikt) “We zijn er intussen zo’n vijftien jaar actief, in partnerschap met lokale families, en we geloven in dat land. We zijn nog niet lang terug van een reis naar India met het investeringscomité, en iedereen was onder de indruk. India wordt tegen 2030 de derde grootste economie ter wereld. We denken dat dit het decennium van India wordt. India heeft ook een zeer jonge bevolking, en zou tegen 2050 een vijfde van de wereldwijde actieve bevolking tellen. We kunnen er een verschil maken. We blijven focussen op investeringen in mature bedrijven in Europa, maar we willen onze blootstelling aan India verhogen, en aan bedrijven in Zuidoost-Azië die te maken hebben met India. Daarom hebben we partnerships afgesloten, twee investmentmanagers aangeworven en een kantoor in Singapore geopend.”

PIET DEJONGHE. “We investeren in India in drie platformen, Convergent Finance, HealthQuad en Venturi Partners. Dat zijn lokale mensen die de markt door en door kennen en grote netwerken van bedrijven hebben. In het verlengde daarvan willen wij co-investeringen doen. De eerste is Medikabazaar, de grootste leverancier van medische apparatuur aan ziekenhuizen. Normaal investeren we niet in fondsen maar rechtstreeks in bedrijven, maar we maken in India een uitzondering.”

Ook uw concullega Sofina investeert in India, maar niet alle dossiers lopen even gesmeerd. Ook voor AvH kan het mislopen.

BERTRAND. “We zijn onder de indruk van de manier waarop Sofina aan het werk is gegaan in India. Maar het is normaal dat er in een portefeuille van zo’n omvang af en toe bedrijven zijn die zich minder goed ontwikkelen. Wij gaan er geen portefeuille van die omvang opbouwen.”

Spreekt u met elkaar en leert u van elkaar?

BERTRAND. “Absoluut. Zij hebben daar een belangrijke aanwezigheid en lokale teams, dus we kunnen zeker met hen van gedachten wisselen over die markt. We hebben ook al de mogelijkheid gehad om samen te investeren. We komen hen dus tegen.”

AvH mikt met de tak Growth Capital ook op lifesciences.

DEJONGHE. “Ik ben 28 jaar bij AvH en intussen hebben we meerdere investeringen in die sector gedaan. Zo waren wij de partner van Rudi Pauwels en Paul Stoffels bij Tibotec-Virco (een fusiebedrijf in biotech dat aan de basis ligt van cruciale aidsremmers en werd verkocht aan het Amerikaanse J&J, nvdr) ruim twintig jaar geleden. Maar we deden het nooit op een gestructureerde manier. Pas een paar jaar geleden zijn we opnieuw in lifesciences actief geworden, met twee investmentmanagers met een sterk wetenschappelijke achtergrond. We werden ook voortdurend vanuit de sector benaderd.”

Je mikt als investeerder heel gemakkelijk naast de roos in die sector.

DEJONGHE. “Dat is juist. De risico’s zijn zeer groot. Maar we beginnen met participaties van 10 à 15 procent en zullen altijd met gespecialiseerde investeerders om de tafel zitten. Het zou niet verstandig zijn om dat alleen te trekken. En het kan ook recht in de roos zijn. Als we op termijn partner zijn van een bedrijf dat maar de helft wordt van een klepper als argenx, zou dat heel belangrijk kunnen zijn voor AvH.”

Kunt u nog wel het verschil maken in lifesciences? Er zijn in ons land veel spelers die er hun pijlen op richten.

BERTRAND. “Er is nog altijd een gebrek aan investeerders die beloftevolle bedrijven in biotech of agritech begeleiden tot de mature ontwikkelingsfase. De meeste stappen er na een bepaalde tijd uit. Wij kunnen financiële slagkracht én een langetermijnhorizon bieden. Daar is enorm veel vraag naar in België. En hopelijk worden wij inderdaad de referentieaandeelhouder van het volgende argenx.”

Zijn er taboes bij AvH? Zijn er met andere woorden onaantastbare participaties in de portfolio?

BERTRAND. “Er zijn geen taboes, maar we voelen ons goed met onze participaties en zien enorm veel kansen om ze verder uit te bouwen. We investeren al 150 jaar in DEME, dat veel meer is geworden dan een baggerbedrijf en een pionier werd in de ontwikkeling van offshore windparken en een leider is geworden in het installeren ervan. Het is organisch manier gegroeid van ongeveer 150 miljoen euro omzet in 1990 tot ruim 2,6 miljard vandaag. Of neem Bank Delen, dat begin jaren negentig een private bank was met 500 miljoen euro aan vermogens onder beheer. Nu is dat 58 miljard euro. Bij Sipef blijven we de geplante arealen de komende jaren uitbreiden. Er is dus geen gebrek aan kansen om waarde te creëren. We blijven uiteraard onze participaties evalueren. Af en toe worden we benaderd en dat heeft geleid tot een aantal desinvesteringen van strategische participaties zoals Solvus, of meer recent Anima.”

We blijven focussen op investeringen in mature bedrijven in Europa, maar we willen onze blootstelling aan India verhogen’ JOHN-ERIC BERTRAND

U hebt zowat 550 miljoen euro op de bank staan. Komen er nu meer dossiers op u af?

DEJONGHE. “Als je zoveel op de bank hebt staan, wordt inderdaad vaker aan ons gedacht. Maar we blijven heel kieskeurig. Het is niet omdat we die 550 miljoen hebben dat we gekke dingen gaan doen.”

Geen bokkensprongen voor AvH?

DEJONGHE. “Dit bedrijf bestaat 150 jaar, heeft twee wereldoorlogen doorgemaakt en zelfs een revolutie overleefd. In de Russische revolutie ging een deel van de vloot van de voorloper van DEME verloren. Maar geen revolutie bij AvH. Het zal inderdaad meer van hetzelfde zijn, zonder dat het saai moet zijn.”

BERTRAND. “Wij willen dat onze participaties en onze groep een verschil blijven maken voor hun klanten en de maatschappij. Ik was op het World Economic Forum in Davos en veel van de onderwerpen die werden besproken, zoals de klimaatopwarming of de energietransitie, sluiten zeer nauw aan bij onze missie om duurzame oplossingen te formuleren op globale uitdagingen.”

Luc Bertrand gaf in Trends aan dat het zelfs niet echt een probleem is als u over enkele jaren niets van de 550 miljoen hebt gespendeerd.

DEJONGHE. “It takes two to tango. Als we niet geïnvesteerd hebben, wil dat zeggen dat we geen tangopartner gevonden hebben, en we like to dance (lacht). Het zou jammer zijn, want er zijn veel opportuniteiten.”

De Nationale Bank is in haar jaarverslag erg kritisch voor de overheid, en stelt dat de begrotingssituatie zorgwekkend is. Hoeveel zorgen maakt AvH zich?

DEJONGHE. “Wij doen niet aan politiek, maar hebben veel respect voor de politiek. Het is nog veel moeilijker dan een bedrijf leiden, denk ik. In die zin moeten wij heel nederig zijn. Maar we zouden graag hebben dat de politiek, net zoals wij, keuzes maakt met het oog op de langere termijn. Dat hebben onze bedrijven nodig. Politici doen graag aan welvaartsherverdeling, maar beleid vergt middelen en die moeten komen van toegevoegde waarde die bedrijven mee bouwen. Als dat door die besluiteloosheid begint te imploderen, hebben ze ook geen middelen om beleid te voeren. We kunnen alleen maar hopen dat dat inzicht groeit. Maar misschien moet het eerst erger of slechter worden voor het beter wordt.”

Wat wilt u van onze regeringen?

DEJONGHE. “Uiteraard een ondernemingsvriendelijk klimaat. Dat betekent een stabiel reglementair kader, stabiele fiscaliteit, niet voortdurend terugkomen op regels, en dus keuzes maken. Dat zijn ook maatschappelijke keuzes. Die mogen niet genomen worden met het oog op het winnen van de volgende verkiezingen, maar in het belang van de volgende generaties. Denk aan Ventilus (de nieuwe hoogspanningslijn door West-Vlaanderen die stroom van windmolens op zee naar het binnenland moet brengen, nvdr). We moeten nog zien of er ook vergunningen komen. Vandaag hebben we 2,2 gigawatt geïnstalleerde energiecapaciteit voor de Belgische kust. DEME staat klaar om bij wijze van spreken morgen te starten aan de bouw van ruim 3 gigawatt bijkomende offshore capaciteit. Maar dat wordt uitgesteld door Ventilus. Of neem Biolectric, een producent van biovergisters. Zeer actueel, want daarmee kun je mest van koeien en varkens omzetten in energie, zodat die mest niet moet worden uitgestrooid. Bovendien kan de stikstof worden gecapteerd. Winst op alle vlakken dus. Maar van de 150 installaties die vorig jaar werden verkocht, zijn er nog geen veertig geïnstalleerd omdat boeren voor die andere 110 nog altijd wachten op hun vergunning. Vandaag wordt enkel negatief over boeren gesproken, maar er zijn oplossingen. Als de overheid de boeren zou toelaten te investeren in de toekomst, zouden we een heel stuk verder geraken.”

Uw geduld moet toch op zijn?

DEJONGHE. “We kunnen alleen maar antwoorden met de woorden van Churchill: optimism is a moral duty. Wij zijn als ondernemer optimisten, dus blijven we ervoor gaan en zullen we wel oplossingen vinden.”

Hoe evalueert u de Inflation Redcution Act, het Amerikaanse groene investeringsplan?

BERTRAND. “We hopen dat Europa een sterk antwoord geeft, al kan de IRA voor ons ook kansen bieden. De Amerikanen zullen groene waterstof subsidiëren, wat een katalyserend effect kan hebben op de ontwikkeling van die industrie. Wij zijn dan zeer goed gepositioneerd om met DEME een grootschalige productie van groene waterstof te ontwikkelen. De Verenigde Staten willen ook de aanvoer van zeldzame aardmineralen veiligstellen. Wel, DEME heeft technologie voor het duurzaam ontginnen ervan op de zeebodem.”

Meneer Bertrand, hoelang wist u dat u mogelijk CEO zou worden?

BERTRAND. “Toen Jan Suykens aangekondigde dat hij vervroegd met pensioen wou gaan, heeft hij mij gepolst en ben ik daar ernstig over beginnen na te denken. Ik ben altijd meer betrokken geweest bij de uitbouw van onze groeikapitaalpoot en onze participaties in India, maar heb de afgelopen vijftien jaar ook mijn stempel kunnen drukken op andere dossiers. Maar uiteraard was de benoeming de bevoegdheid van de raad van bestuur.”

Was het van in het begin de bedoeling om er een duobaan van te maken?

BERTRAND. “Co-CEO’s zijn niet atypisch bij AvH. Dit is de vierde keer dat het bij ons wordt toegepast. Dat maakt het voor Piet en mij mogelijk meer te specialiseren en meer tijd op het terrein door te brengen en overleg te plegen met onze managementteams. Wat mij betreft mag dit dus de langetermijnoplossing blijven.”

DEJONGHE. “Het zegt misschien meer over de ongelofelijke competenties van onze voorgangers dat wij die job met twee moeten doen (lacht). Maar ik ga akkoord met John-Eric. Ik stond de voorbije zeven jaar aan het hoofd van CFE, dus kan ik een beetje vergelijken. Aan de top kun je heel alleen zijn. Het is comfortabel om het met twee te doen.”

Meneer Bertrand, is uw vader hier als voorzitter ook de spreekwoordelijke schoonmoeder?

BERTRAND. “Mijn vader heeft de voorbije decennia enorm veel dossier- en mensenkennis opgedaan. Het laatste dat Piet en ik willen, is dat al die waardevolle kennis en expertise verloren gaat. Zolang hij de energie, de passie en zin heeft om ons te blijven bijstaan, is hij meer dan welkom.”

DEJONGHE. “Het zou gek zijn om geen beroep te blijven doen op zijn ervaring. Hij is natuurlijk heel bevlogen en kan heel uitgesproken uit de hoek komen. Maar het is niet zo dat de voorzitter alles beslist. Er zijn dossiers waar Luc enorm enthousiast over was, die niet gerealiseerd zijn. Omgekeerd zijn er ideeën door het team gelanceerd waar Luc helemaal niet enthousiast over was, en die we toch hebben gerealiseerd. We luisteren naar de mening van elke medewerker. Hier heb je niet alleen het recht, maar ook de plicht om je uit te spreken. Je kunt hier niet zomaar de discussie bijwonen en zeggen dat je geen mening of idee hebt. Je moet een opinie hebben en ervoor uitkomen. Ik denk dat dat heel gezond is.”

Er wordt enkel negatief over boeren gesproken, maar er zijn oplossingen. Als de overheid de boeren zou toelaten te investeren in de toekomst, zouden we al heel stuk verder geraken’ PIET DEJONGHE

Wat hebt u opgestoken van uw vader?

BERTRAND. “Zeer veel, voor en gedurende mijn periode bij AvH. Hij kan mensen bijeenbrengen en langetermijnrelaties opbouwen. Maar hij kan ook zeer sceptisch zijn en vragen blijven stellen. Een aantal van die eigenschappen hebben wij gemeen. Maar ik ben geen kloon. Ik heb een andere stijl en ben waarschijnlijk discreter.”

Uw vader had en heeft steevast een uitgesproken mening. Zult u ook uw nek uitsteken?

BERTRAND. “Ik ben opgegroeid in een gezin waar wij geleerd hebben tolerant te zijn en naar andermans meningen te luisteren, maar ook om altijd op te komen voor onze eigen overtuiging. Wij gaan onze verantwoordelijkheid niet uit de weg en dat betekent dat wij ons soms ook wat kritischer moeten durven te uiten in het openbaar. Ik heb het voordeel gehad in mijn jeugd thuis veel interessante mensen te ontmoeten, onder wie veel ondernemers met enorm veel passie. Dat heeft mij zin gegeven om actief te worden in de bedrijfswereld. Thuis heb ik ook altijd enorm veel werkethiek gezien. Vroeg opstaan en de mouwen opstropen. Ik heb nooit iets anders gekend.”

Volgens sommige media zag uw vader uw zus Alexia vroeger als zijn ideale opvolger.

BERTRAND. “Het vertrek van Alexia uit de raad van bestuur is een enorm verlies voor dit bedrijf. Ze had enorm veel dossierkennis en stelde goeie en scherpe vragen. Ik ben ervan overtuigd dat dit ook voor iedereen duidelijk wordt in haar nieuwe rol. Alexia wil het verschil maken, maar haar focus ligt nu eenmaal op de politiek.”

Meneer Dejonghe, u dook tot nu toe amper op in de media. Bleef u bewust in de schaduw?

DEJONGHE. “Ik zal ervan uitgaan dat het toeval is. Met CFE ben ik een beetje meer zichtbaar geweest, maar zichtbaarheid is niet het eerste dat mij aantrekt in deze functie. Ik heb ook niet het gevoel dat we elkaar in de schaduw zetten. De groep is zo divers en breed dat we ons beiden perfect kunnen uitleven zonder elkaar voor de voeten te lopen.”

U hebt geen marsorders gekregen?

DEJONGHE. “Onze voorzitter heeft ons lang genoeg aan het werk gezien. Hij weet hoe wij in elkaar zitten. Wij zijn overtuigd van het AvH-model, dus de boodschap is ‘zet het model voort en laat dat eigen vermogen maar met 13 procent per jaar gemiddeld blijven groeien’. Je kunt dat als marsorder interpreteren, maar het is het voortzetten van de strategie, van een zeer mooi model, zoals in 2022 opnieuw werd bewezen.”

U bent CEO sinds mei vorig jaar. Hoe is het leven daarnaast?

BERTRAND. “Mijn grootste teleurstelling is dat er slechts 24 uren in een dag zijn. We zijn veel in het buitenland, maar hier in België probeer ik ’s avonds na de werkuren regelmatig te joggen. Dat geeft me enorm veel energie. Mijn echtgenote stelt het ook op prijs dat ik af en toe de mouwen opstroop om haar in de tuin te helpen. Ik lees ook enorm veel boeken en ben geboeid door geschiedenis.”

DEJONGHE. “Ik ga elke week 60 kilometer fietsen. Maar dat doe ik enkel voor mijn mentale en fysieke gezondheid, want veel plezier haal ik daar niet uit. Het is heel utilitair. Als ik me echt wil ontspannen, ben ik bezig met moderne en hedendaagse kunst. Dat is trouwens ook een onderwerp waarover ik boeiende discussies kan hebben met onze voorzitter, en we zitten lang niet altijd op dezelfde golflengte” (lacht).