Centrale banken pompen goedkoop geld in de economie in de hoop die weer op gang te krijgen. Volgens de Canadese econoom William White leidt dat tot zeepbellen. Alleen hervormingen monden uit in duurzame groei.
William ‘Bill’ White neemt zelden een blad voor de mond. Als hoofdeconoom van de Bank voor Internationale Betalingen ging hij ooit in de clinch met Fed-voorzitter Alan Greenspan. Vandaag werkt hij voor de OESO en blijft hij schoppen tegen de schenen van de westerse centrale bankiers. Volgens White verergert hun beleid van goedkoop geld de onevenwichtigheden in de ontwikkelde economieën.
U zei in 2009 al dat de centrale banken hun monetaire stimulusmaatregelen moesten afbouwen. Dat is nog altijd niet gebeurd.
William White: “Ik denk dat de centrale banken ervan overtuigd zijn dat hun beleid de vraag zal stimuleren zonder belangrijke negatieve bijeffecten te genereren. Ik betwijfel sterk dat een beleid van ultragoedkoop geld leidt tot wat de G20 “sterke, duurzame en evenwichtige economische groei” noemen. Hoe langer dit beleid duurt, hoe kleiner het positieve effect ervan wordt en hoe groter de kosten worden. Op een bepaald moment is het sop de kool niet meer waard.”
Zijn we volgens u al voorbij dat punt?
William White: “Ik denk van wel, al is dat zeer moeilijk te bepalen. Ik maak mij bijvoorbeeld grote zorgen over de kredietstandaarden die opnieuw dalen en over de terugkeer van convenantvrije leningen voor bedrijven. Aandelen en obligaties halen recordkoersen en de volatiliteitsindex staat weer op het pre-crisispeil van 2007. Veel mensen denken dat er geen risico’s meer zijn en dat het veilig is terug te keren naar de beurs.”
U was een van de economen die in 2007 al waarschuwden voor een diepe crisis. Is de situatie nu zorgwekkender dan toen?
William White: “We zien minder dan toen dat mensen massaal geld lenen om te beleggen in risicovolle zaken. Wel zorgwekkend is dat de groeilanden een deel van het probleem zijn geworden. Ik maak mij bijvoorbeeld grote zorgen over China, waar in veel sectoren chronische overcapaciteit heerst door jarenlange overinvestering met goedkoop geld. Lokale overheden hebben ook met geleend geld massaal geïnvesteerd in nutteloze infrastructuur die geen inkomen genereert om die schulden mee af te betalen. Het is bovendien onduidelijk hoe groot dat probleem is.”
“China wil wel evolueren naar een duurzamer model gebaseerd op binnenlandse vraag, maar dat vereist structurele hervormingen. Daar komt weerstand tegen van de invloedrijke elite, die rijk geworden is met het oude model.”
Ook in Europa is er weerstand tegen de structurele hervormingen die nodig zijn om weer duurzame groei te krijgen. Gaat Europa dezelfde weg op als Japan, dat die structurele hervormingen nooit heeft doorgevoerd?
William White:”Japan sukkelt al zo lang met economische stagnatie en deflatie omdat de beleidsmakers er lijken te ontkennen dat er een probleem is. De Europese politici weten wel degelijk wat ze moeten doen, maar het is heel moeilijk iets gedaan te krijgen met al die landen die moeten samenwerken
“De Europese Centrale Bank heeft tijd gewonnen voor de politici, zodat zij de nodige structurele hervormingen kunnen doorvoeren. Het risico bestaat echter dat door de lage rente op Europese overheidsobligaties de politici de druk niet meer voelen om te hervormen. Dit zou rampzalig zijn, want de ECB kan de situatie wel stabiliseren, maar zelf kan ze de groei niet duurzaam aanzwengelen. Die kan enkel komen van structurele hervormingen.”
Lees het volledige interview met William White in Trends van deze week.
