Niet alle verzekeringsmakelaars maken commissies bekend

De wet verplicht verzekeringsmakelaars hun commissielonen bekend te maken aan de klant, voor die een contract ondertekent. In de praktijk laten nog heel wat makelaars dat na.

Voormalig minister van Consumentenzaken Johan Vande Lanotte werkte in de zomer van 2013 een set regels uit om de consument van verzekeringen beter te beschermen. In het plan van Vande Lanotte zouden zelfstandige verzekeringsmakelaars hun klanten vooraf moeten informeren over de commissies die ze opstrijken op de verkoop van een product.

Het plan wekte veel wrevel bij de makelaars. De Beroepsvereniging van Zelfstandige Bank- en Verzekeringbemiddelaars (BZB) verstuurde meteen een persbericht waarin ze “het nut en het belang” van een aparte vermelding van de commissie in twijfel trok. Die verplichte transparantie geldt overigens niet wanneer u rechtstreeks bij de verzekeringsmaatschappij of bij een aan de maatschappij verbonden agent aanklopt.

Letter van de wet

Twee jaar na het in voege treden van de nieuwe wetgeving voor de verzekeraars en de verzekeringstussenpersonen zijn er nog altijd makelaars die de letter van de wet niet toepassen. “Omdat de wetgeving op dat gebied niet duidelijk is. De wetgeving is sinds 30 april 2014 in voege, maar de nota van de toezichthouder FSMA over de kosten is nog niet verschenen. We hebben enkel een aantal algemene teksten op de website gezet over de kostenstructuur”, legt Jean-Luc Verbaet uit van de gelijknamige verzekeringsmakelaar Group Verbaet.

Volgens Albert Verlinden, voorzitter van de BZB, liet FSMA in eerdere overlegmomenten met de sector weten dat de wet duidelijk is, en dat de nota die nog moet worden uitgewerkt geen betrekking heeft hierop. “Voor er een overeenkomst met de klant wordt getekend, moet die geïnformeerd worden hoeveel procent van de premie commissieloon is voor de makelaar. De tussenpersoon moet transparant zijn. Punt. We hebben ter ondersteuning van onze leden daarom op onze website modeldocumenten geplaatst die de makelaars kunnen gebruiken. In ons modeldocument staat een overzicht van alle mogelijke kosten en belastingen die verzekeringsnemers betalen. Ook alle andere vergoedingen die de verzekeringsmakelaars krijgen van de verzekeringsmaatschappij staan erin vermeld.”

Eigen interpretatie

Herwig Verstraeten, gedelegeerd bestuurder van Induver: “Eigenlijk zouden we in onze offerte moeten zetten wat de premie is, wat de belastingen en kosten zijn, en hoeveel de commissie bedraagt. Maar dat gebeurt niet. En dat gebeurt nergens in de sector, hoor.”

Paul Marck, technisch directeur bij een andere grote verzekeringsmakelaar, ADD, weet dat elke makelaar de wet over de transparantie van commissielonen op zijn eigen manier interpreteert. ADD interpreteert de wet strikt en werkt vooral met ondernemingsklanten op basis van fees in plaats van commissies. “We stellen voor de grote klanten aparte overeenkomsten op waarin voor elke dienstverlening een aparte vergoeding wordt aangerekend”, legt Marck uit. In een commissieloon zit alle mogelijke, toekomstige dienstverlening inbegrepen. Bij de behandeling van een groot schadegeval zal het bedrijf geen extra factuur krijgen.

Het voordeel van een fee is dan weer dat bedrijven enkel betalen voor de dienstverlening die ze effectief nodig hebben. “Voor de kleinere klanten of individuele polissen stippen we wel aan dat de premie een commissieloon bevat dat varieert per verzekeringsproduct. We bespreken altijd het commissiepercentage met de klant. Dat ligt tussen 7,5 en 15 procent voor polissen van niet-levensverzekeringen.”

Zowel Verbaet als Verstraeten gaat wel in op eventuele vragen van de klant. Verstraeten: “Als een klant wil weten hoeveel wij verdienen op een autoverzekering, dan verwijzen wij de klant door naar het commissiesysteem van de verzekeraar. Dan laten we de samenwerkingsovereenkomst met de verzekeraar zien. Dan kan die klant bijvoorbeeld zien dat wij bij bepaalde verzekeraars 10 procent krijgen op de jaarlijkse premie voor een verzekering van een vrachtwagen. Dat is geen geheim.” Verbaet voegt er nog aan toe dat weinig klanten ernaar vragen. “Als je bij de bakker een brood koopt, dan vraag je toch ook niet wat de marge van de bakker is.”

Papierwinkel

Verlinden beaamt dat de overgrote meerderheid van de klanten in de praktijk niet geïnteresseerd is in alle bijkomende inlichtingen. “Door alle extra verplichtingen krijgen de klanten zeer dikke informatiebundels mee. Het is soms te veel om te doorploegen, waardoor de maatregelen hun doel voorbij schieten.”

Ook Paul Marck vraagt de papierwinkel te beperken. Marck: “We moeten dubbel zoveel papieren documenten meegeven als vroeger. Als we met de klanten via e-mail willen communiceren, dan moeten we daar een schriftelijke toelating voor hebben van de klanten. Onze klanten zijn ondernemingen. Niemand werkt vandaag nog op papier.”

De toezichthouder FSMA is zich er naar verluidt van bewust dat niet alle tussenpersonen in de verzekeringssector de kostentransparantieverplichting strikt naleven. We vroegen een reactie. “We plegen momenteel nog overleg met de sector”, liet woordvoerder Jim Lannoo weten. “En er moet ook nog rekening worden gehouden met de recente wetgevende evoluties op Europees niveau.”

Verlinden voegt eraan toe dat de verzekeringstussenpersonen ervoor ijveren de toepassing van bepaalde ‘nieuwe’ wetgeving voor schadeverzekeringen terug te draaien. “Voor de levensverzekeringen begrijpen wij dat we aan dezelfde verplichtingen moeten voldoen als bankiers die spaar- en beleggingsproducten aanbieden. Voor de schadeverzekeringen slaat dat echter op niet veel”, vindt Verlinden. (Ilse De Witte)