‘Reden genoeg om te beleggen in aandelen en erin belegd te blijven’

Als de waardering van de beurs comfortabel is, is lui zijn absoluut een goede strategie. Dat zegt Jan Longeval, adjunct-professor aan de Vlerick Business School.

Is uw aandelenportefeuille ook met zowat 30 procent gestegen in 2019? Als u niet in de buurt van dat cijfer komt, is de verklaring wellicht dat u niet genoeg heeft stilgezeten. Eind 2018 was het Sodom en Gomorra alom in de beurscommentaren. Het einde van de wereld leek er weer eens aan te komen. Reden genoeg om te verkopen. De beurshausse die erop volgde, nam iedereen in kracht en snelheid. Maar geen nood, ook in 2019 was er nog altijd onrustwekkend nieuws genoeg om weg te blijven van de aandelenmarkten: de vrees voor monetaire verstrakking door de Federal Reserve, een harde brexit, de handelsoorlog, de brand in het Amazonewoud, impeachment, en het klimaat natuurlijk.

Doemdenken is nog nooit zo in de mode geweest. Alarmbellen genoeg op de beurs, maar helaas zijn er weinig groene lampjes. Verkopen is makkelijk, weten wanneer je opnieuw moet instappen aartsmoeilijk. De statistieken zijn hard voor beleggers die actief in en uit de beurs stappen. Het jaarlijkse verschil tussen de beleggers met de hoogste en de laagste rotatie in de portefeuille is 7 procent in het nadeel van de eersten. Wie de beste twintig beursdagen van het jaar miste over een periode van dertig jaar zag zijn totale winst met 90 procent verdampen.

Beleggen hoeft niet moeilijk te zijn. Het plaatje was eind 2018 simpel, en vandaag nog altijd. De reële obligatierente bedraagt een negatieve 1 procent. De koers-winstverhouding van de wereldbeurs is 16. Zet je die op zijn kop, dan krijg je een winstrendement van 6 procent. Dat geeft de reële verwachte opbrengst op lange termijn van de aandelenmarkt weer: een positief verschil van meer dan 7 procent met obligaties. Per jaar! Reden genoeg om te beleggen in aandelen en erin belegd te blijven, zelfs in moeilijke geopolitieke omstandigheden. Als de waardering van de beurs comfortabel is, is lui zijn absoluut een goede strategie. Laat het aandelengewicht in uw portefeuille ongemoeid en geniet van het leven. Aanvaard dat de beurs geregeld 20 procent van zijn waarde verliest. Op termijn komt het wel goed, zolang de waardering meezit.

De duur van de beurshausse en de economische expansie breekt alle historische records. Is een terugkeer naar het gemiddelde dan onvermijdelijk? Er zijn weinig begrippen waar zo veel verwarring over bestaat als over dat fenomeen. De terugkeer naar het gemiddelde betekent niet dat alle afwijkingen tegenover het gemiddelde gedoemd zijn terug te keren naar het gemiddelde, wel dat alle afwijkingen die aan toeval zijn te wijten terugkeren naar het gemiddelde. De beurshausse en de economische expansie van het laatste decennium zijn niet aan toeval te wijten, maar aan monetaire stimuleringsmaatregelen en – in de Verenigde Staten – aan winstgroei en aandeleninkopen. Beurshausses en economische expansies sterven niet van ouderdom, maar worden vermoord: een olieschok, vliegtuigen die zich in een kantoortoren boren, een forse renteverhoging, Donald Trump die een kernkop op de keikop in Pyongyang gooit. Zwarte zwanen zijn per definitie niet te voorspellen, dus moet u daar zich geen zorgen over maken, zolang uw portefeuille maar goed gediversifieerd is.

In zoverre het verleden een maatstaf is voor de toekomst, dan is 2020 als presidentieel verkiezingsjaar in Amerika geruststellend. In de meeste van die jaren ging de beurs erop vooruit. Tegelijk bieden de Democraten in een vlaag van zinsverbijstering Trump een klinkende verkiezingsoverwinning aan via hun wanhopige poging tot impeachment. Democratische presidenten zijn in het verleden beter geweest voor de economie, Republikeinse presidenten beter voor de beurs. De Amerikaanse beurs vertegenwoordigt 55 procent van de totale waarde van de wereldbeurs en zal de maat blijven aangeven voor de andere.

Of 2020 het jaar van de Europese aandelen wordt, valt nog te bezien. De terugkeer naar het gemiddelde is ook hier ongepast, omdat de belabberde prestatie van Europese aandelen allerminst toevallig is. Europa is een vergrijzende economische reus die steunt op de lemen voeten van een wankele monetaire unie en een verkrampte bancaire sector. De Green Deal biedt kansen, maar kan ook leiden tot een fatale energiehandicap.