De Brusselse procureur-generaal Johan Delmulle kondigt aan dat de Brusselse federale gerechtelijke politie het aantal financieel-economische en fiscale misdrijven zal inperken door het gebrek aan personeel en de achterstand van het Brussels gerecht. ‘Dat is een oud zeer’, stelt professor fiscaal strafrecht Michel Maus (VUB).
1. Heeft Delmulle gelijk?
“Ik kan zijn pleidooi perfect volgen, op voorwaarde dat het duidelijk is wanneer hij vervolgt en wanneer niet. Nu is dat nattevingerwerk. Ik verdedigde ooit een 82-jarige cliënt, die vervolgd werd voor een fiscale fraude van minder dan 4000 euro, terwijl op datzelfde moment een minnelijke schikking werd uitgesproken voor een miljardenfraude van een diamanthandel. Dat is niet correct. In Nederland is er een financiële drempel tot wanneer de administratie fiscale fraude afhandelt en wanneer het openbaar ministerie het overneemt. Er is ook een grens tot wanneer het OM kan schikken en wanneer de gerechtelijke vervolging start. Bovendien werken de administratie en de politie nauw samen.”
2. Dat kan toch niet in België?
“Neen. De wet maakt een strikte scheiding tussen de administratieve en de gerechtelijke afhandeling van fiscale dossiers. Zo gaat veel expertise verloren. Ik heb begrepen dat de minister van Financiën dat wil wijzigen.”
3. Krijgen de kleine financiële criminelen in Brussel vrij spel?
“Er zijn regionale verschillen. In Hasselt wordt fiscale fraude altijd vervolgd, in Brussel en Antwerpen veel minder. Ook faillissementsfraude wordt minder zwaar aangepakt in de hoofdstad. Je woont als fraudeur dus het best in Brussel. Er is een nationaal fraudebeleid nodig.”
