In haar ziekenhuisbarometer heeft de Christelijke Mutualiteit (CM) voor de veertiende keer de tarieven van de Belgische ziekenhuizen onder de loep genomen. Uit de jongste resultaten blijkt dat ziekenhuizen blijven zoeken naar extra inkomsten. ‘Daarom moeten we de supplementen ook in eenpersoonskamers afschaffen’, zegt CM-voorzitter Luc Van Gorp.
In haar ziekenhuisbarometer heeft de Christelijke Mutualiteit (CM) voor de veertiende keer de tarieven van de Belgische ziekenhuizen onder de loep genomen. Daarvoor gebruikt CM de rekeningen van haar leden in die ziekenhuizen. De jongste jaren pleitte de organisatie op basis van die resultaten voor de afschaffing van de ereloonsupplementen in meerpersoonskamers. Uit de jongste resultaten blijkt dat ziekenhuizen blijven zoeken naar extra inkomsten. “Daarom moeten we de supplementen ook in eenpersoonskamers afschaffen”, zegt CM-voorzitter Luc Van Gorp.
Uit de CM-ziekenhuisbarometer blijkt dat de patiënt nog steeds een stijgende factuur aan supplementen betaalt. Hoe komt dat?
LUC VAN GORP. “We zien een duidelijke koppeling tussen de vergoeding van de artsen en de financiering van de ziekenhuizen. De ziekenhuizen hebben het moeilijk met de hun toegekende financiering uit de rode cijfers te blijven en compenseren dat via afhoudingen en erelonen van de artsen.”
“We zien zelfs dat nu creatief wordt omgesprongen met extra kosten buiten de medische posten op de ziekenhuisfactuur. In meerpersoonskamers zijn ereloonsupplementen verboden, maar toch duiken accommodatieforfaits en comfortsupplementen op voor het gebruik van telefoon, wifi, tv of een koelkast. Vaak zonder dat patiënten daarbij keuzevrijheid hebben. We zien ook dat voor bepaalde ingrepen die perfect in daghospitalisatie kunnen, toch wordt gekozen voor een overnachting in het ziekenhuis.”
U pleit dan maar voor het afschaffen van alle ereloonsupplementen.
VAN GORP. “Omdat we zien dat er het afgelopen jaar bijna twintig ziekenhuizen het percentage voor ereloonsupplementen hebben verhoogd, terwijl we in de Medicomut hadden afgesproken dat niet te doen. Natuurlijk was die afspraak niet wettelijk verankerd, maar we stevenen af op een situatie waarin patiënten hun factuur niet meer kunnen betalen. Een geneeskunde met twee snelheden is niet veraf.”
“Ook voor patiënten die terugbetaling van hun hospitalisatieverzekering genieten, dreigt overigens een probleem. We merken dat bijvoorbeeld de verzekeraar DKV sinds dit jaar niet meer bereid is zomaar elke stijging van de supplementen te vergoeden. Eigenlijk zitten we in een catch 22, waarbij het ziekenhuis in de problemen dreigt te komen, de artsen te veel moeten afdragen en de aanbieders van verzekeringen steeds meer moeten betalen. We staan op een hellend vlak. Als we niet drastisch reageren, zal de patiënt uiteindelijk de stijgende factuur moeten betalen.”
“Hospitalisatieverzekeringen zijn ontstaan in private sector, maar hebben uiteindelijk geleid tot een opbod in de supplementen. Wij geloven niet dat hospitalisatieverzekeringen zoals ze nu bestaan, alles kunnen blijven dekken. De bomen groeien niet tot in de hemel. Volgens onze schatting betalen alle Belgen samen 1,7 miljard euro premies voor hospitalisatieverzekeringen. Als de supplementen voor eenpersoonskamers verdwijnen, zijn die premies eigenlijk overbodig en kunnen we dat bedrag beter investeren in de verplichte ziekteverzekering. De gezondheidszorg wordt grotendeels gefinancierd met publiek geld, maar er zijn te veel niet-transparante bewegingen tussen artsen en ziekenhuizen. We moeten het hebben over transparantie, gekoppeld aan een nieuw gezondheidsmodel met meer aandacht voor preventie. We moeten dat debat voeren, nu het nog kan.”
Eigenlijk wil u snijden in het loon van artsen. Waarom zouden artsen daarmee akkoord gaan?
VAN GORP.“Wij vertegenwoordigen 4,5 miljoen leden en verdedigen het perspectief van de patiënt. Wij moeten als medebeheerder toch kunnen vragen waaraan we als samenleving ons geld uitgeven? Overigens merken we dat de discussie over de vergoeding van artsenhonoraria volop woedt. Ook al draait die dan in de eerste plaats over de verhouding van de vergoeding tussen de artsenspecialismen, ik heb de indruk dat artsen ook liever een debat over een billijk financieringsmodel willen voeren, dan te wachten tot ze patiënten moeten behandelen die hun facturen niet meer kunnen betalen.”
