Hans Bevers, hoofdeconoom van Degroof Petercam, ziet geen reden tot paniek na de vorming van de nieuwe Italiaanse regering. “Wie nu pas ongerust wordt over Italië was de voorbije jaren niet goed wakker.”
Met de coalitieregering van de Vijfsterrenbeweging en de Lega Nord is de doorbraak van het populisme in Europa een feit. Hoe gevaarlijk is deze regering?
HANS BEVERS. “In de kladversies van het regeerakkoord stonden een schuldkwijtschelding van 250 miljard euro, een versoepeling van de begrotingsregels en de mogelijkheid om de euro te verlaten. Dat heeft heel wat stof doen opwaaien. Het is goed dat die voorstellen het niet hebben gehaald. Het meeste zorgen maak ik mij over het idee een parallelle munt in te voeren. Dat staat niet meer in het akkoord, maar lijkt wel meer bespreekbaar geworden.”
Hoe zorgwekkend zijn de plannen die het regeerakkoord wel hebben gehaald?
BEVERS. “De stimulusplannen met een vlaktaks, het terugdraaien van de pensioenhervorming en de hogere minimumlonen kunnen het begrotingstekort van 2 naar 5 à 6 procent brengen. Er zijn dus wel wat redenen om ongerust te zijn. Maar wellicht zullen heel wat van die voorstellen het niet halen of nog worden afgezwakt. De Italiaanse grondwet schrijft voor dat de begroting in normale tijden naar een evenwicht moet evolueren. Daarmee kunnen president Sergio Mattarella en het parlement nog tegengas geven.
“Een confrontatie met Europa valt niet uit te sluiten. Frankrijk heeft al duidelijk laten verstaan dat Italië zich aan de regels moet houden. Lega Nord-leider Matteo Salvini lijkt zich daar weinig van aan te trekken en spreekt stoere taal. Het is moeilijk in te schatten of hij na de regeringsvorming gas zal terugnemen. Europa moet ook wel wat opletten. Met een zeer harde opstelling speelt het de populisten in de kaart.”
De vermoedelijke premier, Guiseppe Conte, lijkt niet de figuur die de marken meteen geruststelt.
BEVERS. “Het is niet duidelijk of hij een marionet is van de twee partijleiders, maar hij lijkt inderdaad niet de man die alle Italiaanse problemen zal oplossen. Italië heeft wel al vorderingen gemaakt. Bij de banken bijvoorbeeld – vaak genoemd als het grote probleem – zijn de kapitaalbuffers versterkt. Het aantal probleemkredieten is gedaald en er zijn meer provisies.
“Italië zal een zorgenkind blijven. Maar wie nu pas ongerust wordt, was de voorbije jaren niet goed wakker. De torenhoge staatsschuld is al veel langer een probleem en ondertussen zijn de intrestlasten fors gedaald en de looptijd van de schulden verlengd tot gemiddeld zeven jaar. Zelfs als de rente fors stijgt en er breekt paniek uit op de markten, hoeft dat niet onmiddellijk een probleem te vormen voor de houdbaarheid van de Italiaanse schuld.”
Is er besmettingsgevaar voor de andere Europese landen?
BEVERS. “De renteverschillen met Duitsland kunnen nog wel wat oplopen, maar er is geen paniek op de markten. De spread tussen Italië en Duitsland is maar even groot als een jaar geleden. Ik verwacht wel dat er meer volatiliteit zal blijven, maar de situatie valt niet te vergelijking met die aan de vooravond van de eurocrisis. Toen was er twijfel over de vastberadenheid van de Europese Centrale Bank. Als puntje bij paaltje komt, staat de ECB nu klaar om in te grijpen.”
