Voorzichtig optimisme op Mipim-vastgoedbeurs

Vast en zeker. Dat was de ondertoon van de voorbije Mipim-vastgoedbeurs in Cannes.

Vast en zeker. Dat was de ondertoon van de voorbije Mipim-vastgoedbeurs in Cannes.

In tegenstelling tot de gouden tijden van 2002-2008, toen een speculatieve golf de beurs overheerste, staan deze keer vooral projecten met een gewaarborgde inkomstenstroom in de kijker. De aandacht voor logistiek vastgoed viel daarbij op. Dat pensioenfondsen en verzekeringsfondsen voor deze niche opteren, was al bekend. Nieuw is de aandacht van sovereign wealth funds voor logistiek. Zij kunnen een veel hogere prijs bieden voor die projecten, omdat zij ze beschouwen als een investering op zeer lange termijn, zelfs twintig tot dertig jaar. Een studie van DTZ poneert dat er wereldwijd 320 miljard dollar klaarligt om te investeren in vastgoed. Volgens Cushman & Wakefield’s zal er dit jaar een vijfde meer geïnvesteerd worden in Europees vastgoed.

Opvallend de voorbije dagen was ook de rust op de beurs. Terwijl ooit Russische schoonheden en uit Nederland aangevoerde luxeprostituees een bij wijlen obsceen cachet gaven aan Mipim, is het vandaag business as usual. Het Nederlandse legioen was ingekrompen tot een schaduw van wat het vroeger was. De topper op deze beurs waren de stands van de Duitse steden, waar mannen in maatpak van ‘s morgens tot de late namiddag overduidelijk zaken aan het bedisselen waren. Een op de drie internationale investeerders opteert voor Duitsland. Minder overtuigend was de aanwezigheid van Turkije, dat een speciale stand had dit jaar. En zoals steeds deden Russische provincies verkrampte pogingen om te bewijzen dat ze moderne, investeringsvriendelijke regio’s zijn.

En de Belgen? Met meer dan duizend bezoekers vormen ze een solide groep (zij het uitgedund in het begin door de gebrekkige aanvoer vanuit Zaventem), die veel minder dan andere nationaliteiten krimpt en uitbreidt met de conjunctuur. Unisoon was het gesakker op de Belgische banken, maar de meeste middelgrote spelers waren in de weer met nieuwe financieringstechnieken, zoals de plaatsing van projectobligaties. En de bedrijven die dat al gedaan hadden, speelden al met het idee van een tweede ronde. De aanwezigheid van heel wat vermogende Belgen met interesse in mooie vastgoedprojecten was waarschijnlijk geen toeval. De Belgische vastgoedprofessionals straalden een voorzichtig optimisme uit. Natuurlijk zijn er niches, zoals de Brusselse kantoormarkt, die met problemen kampten. Maar de centrumsteden vormen dan weer een aantrekkelijk alternatief om retail, woningen, scholen, ziekenhuizen, rust- en verzorgingstehuizen te ontwikkelen. Een minpunt: voor het eerst sinds jaren won geen enkel Belgisch project een prijs op Mipim.