Tussen 2005 en 2009 stegen de prijzen van de woningen in het laagste marktsegment met 51 procent.
De prijs van de op 10 procent na goedkoopste woonhuizen steeg gemiddeld van 53.000 euro in 2005 naar 80.000 euro in 2009. De prijs van de op 10 procent na duurste woningen steeg van 223.104 naar 275.000 euro, plus 23 procent. “In alle categorieën gold: hoe goedkoper de woning, hoe sterker de prijsstijging”, zegt professor Johan Albrecht (Itinera, Universiteit Gent) in Trends.
Hoge prijsstijgingen hebben zware gevolgen voor mensen met beperkte middelen, berekende de denkgroep Itinera in een nieuwe studie. In 2005 kon een huishouden met 70.000 euro nog een kwart van de aangeboden woningen kopen. In 2009 is dat bedrag zelfs te weinig voor de goedkoopste woningen. Albrecht: “Vooral nieuwkomers worden dus getroffen door de hogere woningprijzen. Zij moeten zich richten op andere markten, huren bijvoorbeeld.”
Kooplustigen met beperkte middelen worden van de markt verdreven door bieders met hogere budgetten die oorspronkelijk boden op betere woningen. Die zakken echter af naar de laagste categorieën. Daar stijgt de prijs.
Itinera komt tot de conclusie dat de stijging vooral een gevolg is van een stijgende vraag. Die is dan weer vooral een gevolg van de toename van het aantal buitenlanders in België. Sinds 2005 neemt het aantal huishoudens jaarlijks toe met 50.000. Die zoeken allemaal een woning. “Onder hen zijn er heel wat koopkrachtige kandidaten”, verklaart Albrecht. “Drie op de vier komen uit het oude Europa van de 15. Geen armoezaaiers, dus. Zij richten zich ook op het middensegment van de woningmarkt.”
In dezelfde periode was er een structurele daling van de productie van nieuwbouwwoningen, van 60.000 naar 45.000. Duizenden aspirant-nieuwbouwers haken af door de stijgende nieuwbouwkosten en richten zich noodgedwongen naar de markt van de bestaande koopwoningen.
Een strenge vergunningsbeleid is een asociale maatregel, omdat vooral de minder vermogende Belgen erdoor in hun geldbeugel worden getroffen. Albrecht: “Iemand moet de factuur betalen voor een ingreep in de economie. De vermogende Belg koopt zich gewoon vrij van de strenge regels door een villa te kopen in de groene voorsteden. Minder nieuwbouw toelaten, treft vooral de doorsnee Belg.”
H.B.
