‘Maken we vastgoed niet duurder dan het is?’

‘Ja, vastgoed is duur. Maar maken we het in onze hoofden niet duurder dan het is?’, vraagt Trends-hoofdredacteur Wim Verhoeven zich af.

Ja, vastgoed is duur. Maar maken we het in onze hoofden niet duurder dan het is? Jarenlang hebben de centrale banken extreem veel goedkoop geld in de economie gepompt. Dat heeft de prijzen van zowat alle activa de hoogte ingejaagd. Vastgoed ontsnapt er niet aan. Veel Belgen slapen nu eenmaal geruster als ze hun geld in bakstenen stoppen in plaats van in aandelen. De huurrendementen zijn navenant gedaald en toch bleef de investeerder kopen.

Nu de inflatie boomt, krijgt vastgoed er nog een argument bij als buffer tegen geldontwaarding. Huurinkomsten volgen de index en het onderliggende vastgoed heet ook waardevast te zijn. De laatste echte vastgoedcrisis dateert al van het einde van de jaren tachtig.

Belangrijker dan investeren is natuurlijk het wonen zelf. Kunnen jonge mensen nog een eigen huis betalen, als ze in concurrentie staan met spaarders die hun geld aan het werk willen zetten? Als ze bovendien hun pas verworven huis energiezuinig moeten maken? En als de prijzen van bouwmaterialen nog sneller stijgen dan al de rest?

Makkelijk is het niet, maar toch bijten jonge mensen het best door de zure appel. Voldoende sparen, zodat een lening er toch in zit. Eerst bescheiden kopen, om later naar het huis van hun dromen te kunnen verhuizen. En eerst maatregelen nemen die het best renderen. Isolatiepanelen brengen nu eenmaal sneller geld op dan een nieuwe keuken. En het beste nieuws? In tijden van inflatie weegt een serieuze lening na enkele jaren al heel wat minder zwaar.

De conclusie luidt: slim kopen, slim investeren en geduldig zijn. Is het ooit anders geweest?