Een au pair in huis halen: hier houdt u best rekening mee

Een au pair haalt de kinderen van school, helpt hen met hun huiswerk of kookt ‘s avonds voor het gastgezin. Maar hoeveel kost een au pair? En hoe maakt u goede afspraken?

Een au pair is niet hetzelfde als een huishoudster, een nanny of een babysit. Au pairs – de overgrote meerderheid zijn meisjes – zorgen wel voor de kinderen van hun gastgezin en doen licht huishoudelijk werk zoals koken, het dekken van de tafel of het legen van de vaatwasser.

In Vlaanderen zijn zo’n 500 au pairs actief, in Brussel 300. “Maar dat is een vertekend aantal, omdat we alleen cijfers van de niet-Europese au pairs hebben. De meeste komen uit Zuid-Amerika, Azië, Rusland en Zuid-Afrika”, zegt Marie-Christine Rombouts van het plaatsingsagentschap Au Pair Belgium. “Au pairs willen een andere taal en cultuur leren kennen. Gemiddeld blijven ze een jaar bij het gastgezin.”

Culturele uitwisseling

Marie-Christine Rombouts heeft een Colombiaanse au pair, die zorgt voor haar twee dochters. “Ze helpt ‘s morgens met het smeren van de boterhammen en brengt de kinderen naar school. Zo kan ik op een redelijk tijdstip naar mijn werk vertrekken. Mijn levenskwaliteit stijgt daardoor aanzienlijk. Ook de culturele uitwisseling is een verrijking. Ze leert mijn dochters haken of liedjes in een andere taal zingen, terwijl zij in contact komt met hobby’s die ze in haar thuisland niet kent.”

Ook Shellie en haar man, die allebei in Nederland werken, hebben een drukke baan. Het Nederlandse plaatsingsbureau Snaps zocht voor hen een Thaise au pair. “Mijn dochter is in Thailand geboren. We houden van die cultuur”, zegt Shellie. De au pair brengt haar dochter dagelijks naar en van school, maakt snacks klaar en speelt met haar. “In ons dorp is er naschoolse opvang, maar dat is niet te vergelijken met de aandacht die de au pair onze dochter geeft.”

Gespecialiseerd agentschap

Een au pair zoeken gebeurt meestal via een gespecialiseerd plaatsingsagentschap. Een voorwaarde is dat het gastgezin voldoende ruimte heeft. Een extra kamer voor de au pair is een minimumvoorwaarde. “De au pair krijgt 450 euro zakgeld per maand”, zegt Marie-Christine Rombouts. “Daarnaast moet je rekening houden met vaste uitgaven, zoals de visumkosten, de vliegtuigtickets van en naar het thuisland van de au pair, en de medische, de hospitalisatie- en de repatriëringsverzekering. Die bedragen lopen op tot ongeveer 2000 euro. Sommige au pairs zijn wel bereid de vliegtuigtickets zelf te betalen.”

De au pair is ook verplicht taallessen te nemen bij een erkende taalschool. Gemiddeld kosten die 200 euro per semester. “Een extra volwassene in huis betekent ook extra kosten voor verwarming en het stroom- en waterverbruik”, weet Marie-Christine Rombouts.

Ten slotte betaalt het gastgezin ook een vergoeding aan het plaatsingsagentschap, dat de rekrutering, de plaatsingsprocedure en de assistentie tijdens het verblijf van de au pair in haar gastgezin op zich neemt. “Die plaatsingsvergoeding bedraagt ongeveer 2000 euro”, zegt Marie-Christine Rombouts. Voor dat bedrag definieert Au Pair Belgium de zoekcriteria en de verwachtingen van het gastgezin, interviewt het de meest geschikte kandidaten, verzamelt het referenties en stelt het, zoals een headhunter, dossiers van een aantal kandidaten aan het gastgezin voor. Het plaatsingsagentschap ontfermt zich ook over de aanvraag van de arbeidskaart en het visum van lange duur. Bovendien organiseert Au Pair Belgium evenementen waarop het au pairs uitnodigt.

Papierwerk

Een au pair in huis halen brengt heel wat papierwerk mee. “Van het plaatsingsbureau kregen we uitleg over de wetgeving, de voorwaarden waaraan we moeten voldoen en de verblijfstermijn van de au pair”, vertelt Shellie. “Aan de hand van documenten moet je aantonen dat je hier woont, voldoende verdient, een ziektekostenverzekering hebt en dat iemand onze dochter kan opvangen als de au pair ziek is.”

Het bureau volgt de au pair ook op om te zien hoe ze het stelt. “Een goede zaak, want gastgezinnen behandelen au pairs niet altijd goed. Voor ons is dat vanzelfsprekend. Iemand anders in je huis laten wonen, is een grote stap. We geven onze au pair ruimte, maar betrekken haar ook in het gezin. Ze eet met ons mee, maar dat is geen verplichting.”

20 uur per week

In ons land mag een au pair slechts 20 uur per week werken. Volgens Marie-Christine Rombouts is dat te weinig. “In onze buurlanden is dat 30 uur per week en verdient ze vaak minder dan 450 euro zakgeld per maand. Het is belangrijk dat het gastgezin en de au pair vooraf duidelijke afspraken maken. In de praktijk werkt een au pair ‘s morgens al een uur. Dan blijft maar weinig tijd over voor de naschoolse activiteiten of hobby’s. En wat als de ouders ‘s avonds nog een verplichting hebben? Moeten ze dan een babysit zoeken omdat de au pair die dag al vier uur heeft gewerkt? Het Belgische au-pairprogramma is stroef en laat weinig flexibiliteit toe.”

De grens tussen de ondersteuning van het gezin en de vrije tijd van de au pair is soms vaag. “Als iedereen zijn bord afruimt, heeft de au pair dan gewerkt of net zoals de andere gezinsleden haar taak gedaan? We raden gastgezinnen aan duidelijke afspraken te maken over de tijd die de au pair aan haar taken zal besteden, zodat ze weet wanneer ze vrij is en niet thuis hoeft te zijn”, zegt Marie-Christine Rombouts.

De au pair van Shellie werkt zoals de Nederlandse wetgeving voorschrijft 30 uur per week. “Gelukkig, want 20 uur zou voor ons gezin veel te weinig zijn. We maken regelmatig uitstappen met haar, zodat ze het land beter leert kennen. Ze heeft een eigen kamer, krijgt elke maand zakgeld en we betalen haar taallessen, bus- en treinkaart.”

Afscheid nemen

Shellie nam de afgelopen jaren verscheidene au pairs in huis. “Ik vind het jammer dat de au pair telkens maar een jaar bij ons gezin is. Het zou fijn zijn mocht ze drie of vier jaar na elkaar kunnen blijven. Afscheid nemen zal niet gemakkelijk zijn.”

En wat als het niet klikt met de au pair? Dan probeert het plaatsingsagentschap te bemiddelen en te begrijpen hoe de vork aan de steel zit. “In het extreme geval gaat de au pair terug naar haar thuisland. Maar meestal doen we een rematch, zodat ze bij een ander gastgezin terechtkan. We proberen nooit een stroef lopende samenwerking te forceren.”